Αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη της οικονομίας όταν αυτή βρίσκεται σε καθεστώς stress έχουν οι αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα κυρίως λόγω της διοχέτευσης του συνόλου, σχεδόν, του προϋπολογισμού τους στο εξωτερικό, την χαμηλή συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας και την απουσία προγραμμάτων μεταβίβασης τεχνολογίας και τεχνογνωσίας.
Αν και οι αμυντικές δαπάνες σε πολλές χώρες αποτελούν μοχλό στο πλαίσιο του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο χρησιμοποιείται ως μοχλός για την ανάπτυξη της οικονομίας, στην Ελλάδα οι αμυντικές δαπάνες έχουν αντίστροφα αποτελέσματα. Αν σε αυτό προστεθεί το υψηλό δημόσιο χρέος, το κόστος εξυπηρέτησής του και η ανάγκη επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων τότε η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφέρη.
Οι αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα αυξήθηκαν στα 4986,1 δισεκατομμύρια δολάρια το 2016 από 4947,90 δολάρια ΗΠΑ το 2015.
Οι αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα ήταν κατά μέσον όρο 4689,22 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1949 έως το 2016, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο των 8964,10 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2009 και στα χαμηλά των 768,30 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 1949.
Αν και πολλές φορές αποτελούν χαρτί άσκησης εξωτερικής πολιτικής και διαμόρφωσης συμμαχιών και ισορροπιών το όφελος όμως είναι δύσκολο έως αδύνατο να υπολογιστεί τεχνικά και οικονομικά, με αποτέλεσμα να θεωρούνται κατ ουσία χαμένα λεφτά.
Το γεγονός ότι παραμένουν πολύ υψηλά ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ αυτό ως μέγεθος υποχωρεί είναι επίσης ένδειξη ότι δεν μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο. Παράλληλα αρνητική είναι και η συμμετοχή τους στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών καθώς το σύνολο σχεδόν των κεφαλαίων διοχετεύονται στο εξωτερικό διευρύνοντας τα ελλείμματα.