Με τον έκτο κύκλο, της Λαγνείας, του ποιήματος “Καθαρτήριο” του Δάντη μοιάζει, για την ελληνική κυβέρνηση, ο μήνας που ξεκινάει σήμερα και αναμένεται να ολοκληρωθεί τέλη Ιουνίου, καθώς φαίνεται ολοκληρώνεται το “μαρτύριο” του Μνημονίου, όμως σε αυτή τη φάση οι φλόγες από τις διαπραγματεύσεις σε όλα τα μέτωπα δημιουργούν ασφυκτικό κλίμα, που ακόμα και όσοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για το τελευταίο στάδιο, θα είναι δύσκολο να δουν μέσα από αυτό.
Οι ταυτόχρονες, παράλληλες και πολλές φορές αλληλεπικαλυπτόμενες διαπραγματεύσεις για εθνικά θέματα, οικονομία, τράπεζες και η προσπάθεια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού στο εσωτερικό της χώρας, σκιαγραφούν ένα ιδιαίτερα περίπλοκο, ευμετάβλητο και απρόβλεπτο σύμπλεγμα ισορροπιών, η σταθεροποίηση του οποίου, υπό τις παρούσες συνθήκες, αποτελεί ίσως το δυσκολότερο έργο των κυβερνήσεων, ακόμα και από την ψήφιση των Μνημονίων.
Στο καθαρτήριο οι αμαρτωλοί μετανιώνουν για ένα ορισμένο διάστημα ώσπου να εξαγνιστούν και να τους επιτραπεί τελικά η ανάβαση στην κορυφή του βουνού όπου βρίσκεται η Εδέμ, ο επίγειος Παράδεισος.
Με στόχο Σκοπιανό, χρέος και τράπεζες να κλείσουν εντός του Ιουνίου, τις τουρκικές εκλογές προγραμματισμένες για την ίδια περίοδο, τα εξοπλιστικά εν εξελίξει και τις εξελίξεις στην Ιταλία να συμπίπτουν χρονικά με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, οι αγορές έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και το δείχνουν, καθώς η μεταβλητότητα έχει επιστρέψει και κυριαρχεί στα Χρηματιστήρια, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων του ευρωπαϊκού νότου εκτοξεύονται. Οι ενδείξεις αυτές καθιστούν σαφές ότι οι αντιξοότητες για τους πολιτικούς πολλαπλασιάζονται και η αιματηρά κατακτηθείσα σταθερότητα τίθεται εν αμφιβόλω.
Η προοπτική, όμως, εξόδου από το Μνημόνιο και αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, παρασύρει σε ανταγωνισμούς τελευταίες στιγμής επιχειρηματίες και Funds που επιχειρούν να “σταματήσουν το τρένο” προκειμένου να μη χάσουν τον ανοδικό κύκλο. Η δυναμική αυτή οδηγεί σε επιχειρηματικές συγκρούσεις για τον έλεγχο επιχειρήσεων, τομέων και τη διαμόρφωση συνθηκών κυριαρχίας στην αγορά, οι οποίες -σχεδόν πάντα- έχουν πολιτικές προεκτάσεις και απολήξεις.
Η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου και η συνθετότητα του τοπίου που δημιουργείται εξαναγκάζει, σε μεγάλο βαθμό, τις επιχειρηματικές εξελίξεις, ενώ σμιλεύει το μικροπολιτικό σκηνικό δημιουργώντας ευρύ αλλά παράλληλα σαφές πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης. Το ενδιαφέρον τρίτων χωρών και σχηματισμών για τις εξελίξεις στις οποίες πρωταγωνιστεί η Ελλάδα, στο πλαίσιο του κλιμακούμενου γεωπολιτικού ανταγωνισμού του NATO με τη Ρωσία, περιπλέκει έτι περαιτέρω τις συνθήκες μέσα στις οποίες το πολιτικό προσωπικό και η κυβέρνηση καλούνται να λάβουν αποφάσεις που θα αποτελέσουν τον οδηγό για την πορεία της χώρας την επόμενη δεκαετία.
Πολιτικά, η ταυτόχρονη ανάδειξη πλειάδας μετώπων που άπτονται των εθνικών θεμάτων, της οικονομίας, των τραπεζών και του γεωπολιτικού σκηνικού, αποτελεί stress test για τον κυβερνητικό συνασπισμό και για τον ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα όμως διευκολύνεται η επικοινωνιακή διαχείριση του, καθώς media και αντιπολίτευση θα χρειαστεί να πολυδιασπαστούν, ενώ η κοινωνία θα είναι αδύνατο να παρακολουθήσει από κοντά και σε τέτοια πυκνότητα χρόνου και εξελίξεων τις διεργασίες.
Τούτων δοθέντων, το έναυσμα του σκληρότερου μήνα της τελευταίας δεκαετίας δίδεται σήμερα καθώς στην Αθήνα συνεδριάζει το υπουργικό Συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό, ενώ στις ΗΠΑ ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, ξεκινάει μπαράζ επαφών που αγγίζουν όλα τα ανοιχτά θέματα, με παράγοντες της αμερικανικής κυβέρνησης και καταλήγει στην τριμερή συνάντηση, υπό τον Μάθιου Νίμιτς, για το Σκοπιανό.
Το οικονομικό επιτελείο, αν και έκλεισε την αξιολόγηση, συνεχίζει σε εντατικούς ρυθμούς διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση του προγράμματος εξόδου από το Μνημόνιο, τη συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους, τα κόκκινα δάνεια και τον μηχανισμό εποπτείας.
Ο κλάδος της ενέργειας αναδεικνύεται ποικιλοτρόπως ως ατμομηχανή της ανάπτυξης, καθώς αποτελεί τον τομέα που σωρεύονται εν δυνάμει επενδυτές, τόσο λόγω της επιχειρούμενης απελευθέρωσης της αγοράς, όσο και λόγω του νέου τοποίου που δημιουργείται από την βίαιη εμπέδωση του αμερικανικού γεωοικονμικού δόγματος στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Από την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ, τη κατάτμηση της ΔΕΠΑ και την πώληση της ΔΕΣφΑ, μέχρι τους αγωγούς αερίου από Αίγυπτο και Ισραήλ, το ενεργειακό σκηνικό στην Ελλάδα αναδιατάσσεται εκ βάθρων, δημιουργώντας νέες ισορροπίες, ευκαιρίες και πυροδοτώντας συγκρούσεις.
Ο Βιργίλιος, ως ειδωλολάτρης, δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στον Παράδεισο και οδηγός του Δάντη γίνεται πλέον η Βεατρίκη, αφού προηγουμένως τον συγχωρήσει για τις αμαρτωλές του αγάπες επί της Γης
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που επικρατεί και στις τράπεζες, λόγω του τρόπου και της ταχύτητας με την οποία μεταβάλλει το τοπίο η είσοδος των ηλεκτρονικών πληρωμών, τις αλλαγές που επιφέρει στον φέροντα οργανισμό του τραπεζικού συστήματος το διαρκώς μεταβαλλόμενο θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο και η πίεση για εκκαθάριση των ισολογισμών από τα κόκκινα δάνεια.
Τεκτονικές, όμως, είναι και οι αλλαγές στον πυρήνα και τον φλοιό του μιντιακού συστήματος, καθώς η αποχώρηση παλαιών εκδοτών, η δραματική μείωση της διαφημιστικής πίτας και η πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού, σε συνδυασμό με την έκρηξη της ηλεκτρονικής ενημέρωσης οδήγησαν στη δημιουργία ενός εντελώς αποκεντρωμένου, πολυσχιδούς και μη συνεκτικού οικοσυστήματος. Η κονιορτοποίηση αυτή των media τα καθιστά ευάλωτα, με ασύντακτο τρόπο, σε επιρροές και συμφέροντα.
Η Θεία Κωμωδία χαρακτηρίζεται ως αλληγορία και εν γένει προτείνονται αρκετές ερμηνείες της. Κάθε επεισόδιο και κάθε χαρακτήρας θεωρείται πως έχει συμβολική έννοια, ενσωματώνοντας τελικά στο σύνολο του έργου όλη τη σοφία και τα πάθη του κλασικού μεσαιωνικού κόσμου. Διακρίνονται περισσότερο καθαρά η ηθική και η πολιτική αλληγορία. Είναι π.χ. ευρύτερα αποδεκτό πως ο Δάντης κάνει σαφή αναφορά στην πολιτική κατάσταση της Ιταλίας, που είναι γεμάτη από τη διαφθορά και αλληλοσπαραγμούς (αμαρτίες), εκφράζοντας μία αντιφλωρεντινή πολεμική. Εξ άλλου, ο Δάντης γράφει τη Θεία Κωμωδία εξόριστος και αναμένοντας λύση από έναν δίκαιο αυτοκρατορικό θεσμό, που θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην επίγεια ευτυχία (Παράδεισος). Από την άλλη πλευρά, το έργο μπορεί να ερμηνευθεί και ως η επίπονη πορεία του ανθρώπου να υποτάξει όλες τις αμαρτίες και τα πάθη του στο δρόμο της τελειοποιήσεώς του.
