Εντάσεις σε διπλωματικό, πολιτικό ακόμα και στρατιωτικό επίπεδο φαίνεται ότι μπορεί προκαλέσει η υπόθεση της απόδοσης ασύλου σε έναν από τους 8 Τούρκους που αυτομόλησαν στην Ελλάδα την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος, ενώ την ίδια στιγμή η αλληλουχία συγκυριών, δηλώσεων και κινήσεων σε κορυφαίο επίπεδο εγείρουν εύλογα ερωτηματικά, ενώ οι εξελίξεις θα αποτελέσουν ένα είδος δεδικασμένου για τους υπόλοιπους επτά, καθώς και για τους 33 Τούρκους που βρέθηκαν στις Οινούσσες.
Η έως τώρα πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση δείχνει διάθεση αποφυγής αναζωπύρωσης της κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ωστόσο στην υπόθεση ασύλου υπεισέρχεται και η παράμετρος των ευρωπαϊκών σχέσεων της Ελλάδας, καθώς οι χώρες της Ένωσης με πρώτη τη Γερμανία χορηγούν άσυλο σε Τούρκους που κινδυνεύουν από διώξεις, ως υποστηρικτές του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Διαβάστε επίσης: Η Τουρκία απειλεί με Βαλκάνια και προσφυγικό την Ελλάδα
Από νομικοτεχνικής άποψης η πορεία της υπόθεσης είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη, καθώς το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου για τη μη-έκδοση των 8 Τούρκων στρατιωτικών διέπει και καλύπτει το αιτιολογικό της επιτροπής ασύλου, συνεπώς τα περιθώρια αμφισβήτησης είναι περιορισμένα, κάτι που είναι γνωστό στην κυβέρνηση.
Τούτων δοθέντων η υποβολή αιτήματος αναίρεσης της απόφασης μπορεί να εκληφθεί ως πολιτικοδιπλωματικός ελιγμός με στόχο τη διατήρηση της έξωθεν καλής μαρτυρίας και των προσχημάτων, ώστε να έχει περιθώρια και ο Ταγίπ Ερντογάν. Σε δεύτερη φάση, και εφόσον βελτιωθούν οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει να εκδώσει στην Τουρκία τους Κούρδους που έχουν συλληφθεί με κατηγορίες για τρομοκρατία και τον σχεδιασμό επίθεσης κατά του Ταγίπ Ερντογάν.
Παράλληλα, η υποβολή αιτήματος αναίρεσης και η αδιαμαρτύρητη αποδοχή της αρνητικής έκβασής του από την κυβέρνηση, εκλαμβάνεται από την Ευρώπη ως σεβασμός στο κράτος Δικαίου και συμμόρφωση στην ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Διαβάστε επίσης: Η Ελλάδα δίνει άσυλο στον πρώτο Τούρκο στρατιωτικό
Στο εσωτερικό μέτωπο, το θέμα του ασύλου αποτελεί ένα ακόμη μέτωπο αντιπαράθεσης, με την αντιπολίτευση να επιχειρεί να το εκμεταλλευτεί, θέλοντας να δημιουργήσει αίσθηση κυβερνητικής ανακολουθίας, τροφοδοτώντας παράλληλα εθνικιστικά αντανακλαστικά, συντηρητικών κοινωνικών ομάδων, αλλά και προοδευτικά αντανακλαστικά στον χώρο της κεντροαριστεράς. Με το διπλό αυτό οφσάιντ μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση προσπαθούν να παγιδεύσουν πολιτικά την κυβέρνηση στον ίδιο της τον ελιγμό και να δρέψουν πολιτικά οφέλη.
Με τα εθνικά θέματα να επιβάλλονται στην κορυφή της πολιτική και επικοινωνιακής ατζέντας στο εσωτερικό, η διαμόρφωση μετώπων που θα μπορέσουν να αποτελέσουν σημεία τριβής με την κυβερνητική πολιτική και να χρησιμοποιηθούν ως αναχώματα για την άρνηση συναίνεσης, καθίσταται επιβεβλημένη για την αντιπολίτευση που θέλει να αποφύγει μια νέα πυρηνική σύγκρουση στο εσωτερικό της. Παράλληλα βοηθάει, εξ αντανακλάσεως, την κυβέρνηση να διατηρήσει τη συνοχή της, αλλά και τις προοδευτικές δυνάμεις που ανασυντάσσονται, να εκφράσουν διακριτό πολιτικό στίγμα κινούμενες στις γκρίζες γραμμές της κυβερνητικής πολιτικής.
