Νέες διαστάσεις προσλαμβάνει η παρασκηνιακή διαπραγμάτευση για το χρέος καθώς η γερμανική λαϊκίστικη εφημερίδα Bild αποκαλύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να παραιτηθεί από την επόμενη δόση των 7 δισ. εάν δεν γίνει ελάφρυνση του χρέους της. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση κηρύσσει νέο ανένδοτο αγώνα για την ελάφρυνση του χρέους.
Το δημοσίευμα έχει αυξημένο ειδικό βάρος καθώς ακολουθεί την ενημέρωση των ξένων δημοσιογράφων από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στο Μέγαρο Μαξίμου και είναι προφανές ότι προέρχεται από αυτή τη διαδικασία.
Η διαρροή αυτή, ακολουθεί την κατάθεση του Μάριο Ντράγκι στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής, όπου ξεκαθάρισε ότι η ένταξη στο QE απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα βιωσιμότητας του χρέους τα οποία θα κρίνει με ανεξάρτητη μελέτη η ΕΚΤ.
Τόσο η διαρροή από την ελληνική κυβέρνηση όσο και η τοποθέτηση του κεντρικού τραπεζίτη της Ευρωζώνης συνιστούν σκλήρυνση θέσης και στάσης απέναντι στο Βερολίνο και τον ESM, τόσο σε πολιτικό όσο και τεχνικό επίπεδο.
Αντιστοίχως αμετακίνητη είναι και η θέση που διατυπώνει σε όλα τα επίπεδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαντώντας στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Το δημοσίευμα της Bild δίνει μια εντελώς διαφορετική εκδοχή των προθέσεων και του κλίματος που επικρατεί στην ελληνική κυβέρνηση από αυτή που διέρρευσε στα ελληνικά media μετά τη συνάντηση με τους ξένους δημοσιογράφους.
Η Bild αναφέρει ότι για τον λόγο αυτό η ελληνική κυβέρνηση έχει βάλει χρήματα στην άκρη, μην πληρώνοντας λογαριασμούς, μεταξύ άλλων, σε εταιρείες.
Η γερμανική εφημερίδα σημειώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα καταβάλει τις οφειλές της, χωρίς να πρέπει να πάρει νέο δάνειο.
Υπογραμμίζει ακόμη ότι η Αθήνα έχει επανειλημμένα τονίσει ότι θα εφαρμόσει τις ψηφισθείσες μεταρρυθμίσεις μόνον εάν γίνει ελάφρυνση του χρέους, κάτι το οποίο όμως αποκλείουν ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδίως η Γερμανία.
Η κίνηση αυτή από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης καθιστά σαφές στους εταίρους ότι η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις ακόμα και χωρίς τη στήριξη του προγράμματος, ενώ παράλληλα επιχειρεί να απομονώσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος επενδύει στην εικόνα αφερέγγυας κυβέρνησης και επιχειρεί να στεγνώσει τα κρατικά ταμεία για να επιβάλλει τη λύση του.
Ωστόσο, όπως έχει επισημάνει το Crisis Monitor η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης για το χρέος δίνει τη δυνατότητα στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να υπαναχωρήσει δίνοντας μεν περισσότερα αλλά επιμένοντας στην ανάγκη συνέχισης της επιτροπείας με νέο πρόγραμμα στο πλαίσιο της ελάφρυνσης του χρέους.
Ποιός ήταν ο ανένδοτος αγώνας
Κατά την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας καταγγέλλονται παρατυπίες από κρατικά όργανα υπέρ του κόμματος της ΕΡΕ. Την ημέρα των εκλογών στην ύπαιθρο παρατηρείται τρομοκρατία εναντίον στελεχών και ψηφοφόρων του Κέντρου και της Αριστεράς. Στα εκλογικά κέντρα που ψηφίζουν αστυνομικοί, στρατιωτικοί και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, η κατάσταση είναι απελπιστική. Επίσης, αναφέρονται ψηφίσαντες άνθρωποι ανύπαρκτοι ή αποθανόντες προ ετών. Επιπλέον, σημειώνονται διευθύνσεις ψηφοφόρων, όπου οι οικίες είναι ακατοίκητες.
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι ηγέτες του Κέντρου και κυρίως ο Γεώργιος Παπανδρέου αρνείται να αναγνωρίσει την ΕΡΕ ως κυβέρνηση, καθώς θεωρεί ότι είναι αντισυνταγματική. Σε παρόμοιες καταγγελίες προχώρησε και η Αριστερά.
Έτσι κηρύττεται ο Ανένδοτος Αγώνας του Γεώργιου Παπανδρέου, που θα μαίνεται “ώσπου η Δημοκρατία να νικήσει στην Πατρίδα”, όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν. Σκοπός του ήταν η διασφάλιση της Δημοκρατίας και κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η συγκρουσιακή πολιτική με “δυνάμεις του κατεστημένου”, όπως αναφέρονταν το Παλάτι, η Δεξιά, οικονομικοί παράγοντες κλπ. Δεκαέξι ημέρες μετά τις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 διακηρύχθηκε επίσημα και σχεδόν ομόφωνα από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσις Κέντρου. Τη διακήρυξη της 14ης Νοεμβρίου 1961 υιοθέτησαν με δηλώσεις τους το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδας και μεμονωμένοι πολιτευτές, όπως ο Παυσανίας Κατσώτας, Ηλίας Τσιριμώκος και ο Ηλίας Μπρεδήμας. Διαφοροποιήθηκε ο Σπύρος Μαρκεζίνης που συμμαχούσε εκλογικά με την Ε.Κ., ενώ αμφίρροπη στάση κράτησε ο Σοφοκλής Βενιζέλος, «παρότι διεκδικούσε την πατρότητα του ανένδοτου», ενώ προσδοκούσε δι΄αυτού να πιέσει την Ε.Ρ.Ε σε συγκυβέρνηση με την Ε.Κ.[1] Έτσι η Ένωσις Κέντρου προέβη σε μια σειρά πολιτικών ενεργειών που καταδείκνυαν μια de facto μη αναγνώριση της κυβέρνησης. Επανειλημμένες προτάσεις δυσπιστίας κατατέθηκαν παράλληλα ή από κοινού με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά το 1962 και 1963. Συμμετείχε στις συζητήσεις της Βουλής απέχοντας όμως από τις ψηφοφορίες. Απείχε από την ψήφο εμπιστοσύνης τον Δεκέμβριο του 1961. Διέκοψε τις επαφές με το Παλάτι κι επέκρινε την προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας. Εντούτοις κοινωνικές και πολιτικές επαφές διατήρησε ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Παράλληλα θα προσπαθήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου να αποφύγει να ταυτίσει με την αριστερά τον ανένδοτο ώστε να μην κατηγορηθεί για συνοδοιπορία.[2] Κατά την διάρκεια του Ανένδοτου Αγώνα διοργανώθηκε πλήθος συλλαλητηρίων και άλλων κινητοποιήσεων με τεράστια συμμετοχή. Ακόμα γίνονταν πολλές ομιλίες του Γ. Παπανδρέου, όπου χαρακτηριστικός έμεινε ο χαιρετισμός του στο Λαό: “Ζήτω η Δημοκρατία”. Αιχμή του δόρατος υπήρξε ο κεντρώος τύπος με κορυφαία την εφημερίδα Ελευθερία του Πάνου Κόκκα.
Πηγή: Wikipedia