Μεγάλη είναι η στρατιωτική κινητοποίηση της Κίνας στα σύνορα με την Ινδία μετά τη ένταση που ξέσπασε μεταξύ Ινδίας και Πακινστάν στο Καράτσι, ενώ το γεγονός ότι όλες οι άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενες χώρες είναι πουρηνικές δυνάνεις εντείνει την ανησυχία…
Μετά τις συγκρούσεις του 2020 μεταξύ κινεζικών και ινδικών στρατευμάτων στην Κοιλάδα Γκαλβάν (Galwan) στην αμφισβητούμενη περιοχή του Λαντάκ (Ladakh), η Κίνα έχει ενισχύσει σημαντικά τη στρατιωτική της παρουσία κατά μήκος της Γραμμής Πραγματικού Ελέγχου (Line of Actual Control – LAC). Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη περίπου 20.000-25.000 στρατιωτών στις περιοχές Νγκαρί (Ngari) και Σιγκατσέ (Shigatse), υποστηριζόμενων από μονάδες πυροβολικού, αντιαεροπορικής άμυνας και υλικοτεχνικής υποστήριξης. Η Κίνα μπορεί να ενισχύσει τις δυνάμεις της με πάνω από 50.000 στρατιώτες μέσα σε λίγες ημέρες, μέσω του ανεπτυγμένου οδικού και αεροπορικού της δικτύου.
Το Πεκίνο έχει επίσης επεκτείνει υποστηρικτικές εγκαταστάσεις στα Τινγκρί (Tingri), Γιουτιάν (Yutian) και Γιαρκάντ (Yarkant), και διατηρεί κρίσιμα φυλάκια στα Μπουράνγκ (Burang) και Λούνζε (Lhunze). Αν και δεν πρόκειται για πλήρεις αεροπορικές βάσεις, αυτές οι εγκαταστάσεις παρέχουν υποστήριξη υλικοτεχνικής υποδομής και κινητικότητας για επιχειρήσεις που εκκινούν από μεγαλύτερες, αναβαθμισμένες βάσεις στα Σιγκατσέ (Shigatse), Λάσα Γκόνγκαρ (Lhasa Gonggar) και Χοτάν (Hotan), οι οποίες φιλοξενούν τακτικά μαχητικά και μεταγωγικά αεροσκάφη. Στρατηγικά βομβαρδιστικά όπως το H-6K έχουν εμφανιστεί σε περιστροφικές αναπτύξεις από εσωτερικές βάσεις, επεκτείνοντας τη ζώνη κρούσης, αν και το υψόμετρο περιορίζει τις παρατεταμένες επιχειρήσεις.
Η Κίνα στηρίζεται επίσης σε διαρκή εναέρια επιτήρηση και ένα πολυεπίπεδο δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας, που περιλαμβάνει συστήματα πυραύλων μεγάλης και μεσαίας εμβέλειας, κινητές πλατφόρμες μικρής εμβέλειας και ολοκληρωμένη κάλυψη ραντάρ που φτάνει βαθιά στον ινδικό εναέριο χώρο.
Η στρατηγική υπεροχή βασίζεται στις υποδομές
Το μεγαλύτερο επιχειρησιακό πλεονέκτημα του Πεκίνου έγκειται στην εκτεταμένη υποδομή του. Οι αυτοκινητόδρομοι G219 και G315 και ο σιδηρόδρομος Γκολμούντ-Λάσα-Σιγκατσέ (Golmud-Lhasa-Shigatse) επιτρέπουν ταχεία μετακίνηση δυνάμεων. Ζώνες στάθμευσης όπως οι Άλι (Ali), Ρουντόκ (Rudok) και Νγκαρί Γκούνσα (Ngari Gunsa), που βρίσκονται σε απόσταση έως και 200 χιλιομέτρων (124 μιλίων) από τη Γραμμή Πραγματικού Ελέγχου, φιλοξενούν προτοποθετημένα άρματα μάχης, πυροβολικό και εφόδια.
Από την άλλη πλευρά, η Ινδία διατηρεί 90.000-120.000 στρατιώτες σε όλο το Λαντάκ (Ladakh), το Σικίμ (Sikkim) και το Αρουνατσάλ Πραντές (Arunachal Pradesh). Ενώ η Κίνα υπερέχει σε οδική και σιδηροδρομική υποδομή, η Ινδία διαθέτει το πλεονέκτημα στην προτοποθετημένη δύναμη και την αερομεταφορά υψηλού υψομέτρου, με στρατηγικά αεροσκάφη να επιχειρούν από τις βάσεις Λεχ (Leh) και Νιόμα (Nyoma). Η Ινδία έχει επίσης επιταχύνει την ανάπτυξη υποδομών στα σύνορα, ολοκληρώνοντας περισσότερες από 60 γέφυρες και 1.400 χιλιόμετρα δρόμων από το 2020, συμπεριλαμβανομένων διαδρομών παντός καιρού και σηράγγων για την υποστήριξη επιχειρήσεων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ενώ η Κίνα βασίζεται σε βάσεις που βρίσκονται βαθύτερα στο εσωτερικό, σε αποστάσεις συχνά 150-300 χιλιομέτρων από τη Γραμμή Πραγματικού Ελέγχου, η Ινδία διατηρεί δυνάμεις, αεροδρόμια και κέντρα υλικοτεχνικής υποστήριξης εντός 50 χιλιομέτρων από το μέτωπο, επιτρέποντας ταχεία τακτική ανταπόκριση και συνεχή παρουσία σε σημεία έντασης σε μεγάλο υψόμετρο.
