Η φετινή ΔΕΘ θα είναι η πιο κρίσιμη των τελευταίων ετών, καθώς εκεί θα κριθεί η βιωσιμότητα της πολιτικής πρότασης του Κυριάκου Μητσοτάκη και του ιδίου ως πρωθυπουργού, καθώς τα κοινωνικά ερείσματα έχουν εξαντληθεί, η ιστορία δεν ευνοεί τη συνέχισή του και το παράθυρο ευκαιρίας που διαθέτει μπορεί να κλείσει απότομα καθώς η επιχειρηματική ελίτ επαναξιολογεί την κατάσταση.
Σε ρυθμούς ΔΕΘ κινείται η επικαιρότητα στην Ελλάδα, όταν δεν ασχολείται με τη σφαγή στην αντιπολίτευση, με το κυβερνητικό επιτελείο να μην έχει ακόμη οριστικοποιήσει το πακέτο μέτρων που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός, καθώς προσπαθεί με δημοσιεύματα και κινητικότητα στελεχών να “δοκιμάσει τα νερά”.
Με την κυβέρνηση να υπολειτουργεί, την κοινωνία “στα κάγκελα” λόγω ακρίβειας και υποχώρησης του κοινωνικού κράτους, την αντιπολίτευση σε λανθάνουσα κατάσταση και καθώς τα πρώτα σενάρια πρόωρων εκλογών έχουν ήδη εμφανιστεί, το Μαξίμου αναζητά νέο αφήγημα για ένα κυβερνητικό restart που θα ανανεώσει τα ερείσματα του Κυριάκου Μητσοτάκη με την κοινωνία, τα οποία -σε αυτή τη φάση- είναι μάλλον σε… κρίση.
Η απουσία ενός συνεκτικού σχεδίου, πίστης στην προοπτική, η κόπωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και η απουσία αντιπολίτευσης εγείρουν ερωτηματικά για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης. Για την επιχειρηματική ελίτ της χώρας, όλα αυτά έχουν γίνει αισθητά από καιρό. Το ρίσκο που δημιουργείται είναι επακόλουθο της λιμνάζουσας πολιτικής κατάστασης και της απουσίας έστω και θεωρητικής διεξόδου στο εγγύς μέλλον. Το Μαξίμου, λοιπόν, δεν καλείται να πείσει μόνο την κοινωνία αλλά και τους έχοντες και κατέχοντες ότι έχει αντιληφθεί την κατάσταση και έχει αξιόπιστο όραμα.
Σε κοινωνικό επίπεδο η πρόκληση για το Μαξίμου είναι να βρει παροχές που δεν ενοχλούν το δημοσιονομικό πεδίο, δεν έχουν άμεση επίπτωση στον πληθωρισμό και ταυτόχρονα γίνονται άμεσα αισθητές στην καθημερινότητα; Η εξίσωση είναι εξαιρετικά δύσκολη και οι προτάσεις δεν έχουν κλειδώσει ακόμη. Για την ώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθεώρησε λεωφορεία ντίζελ, εξήγγειλε μείωση διοδίων στην Αττική Οδό και τη λειτουργία του Μετρό στη Θεσσαλονίκη. Μένει να ξεδιπλωθεί η ατζέντα του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, η οποία θα κριθεί για την πολιτική… βιωσιμότητά της, κυρίως και για την κοινωνική αποτελεσματικότητά της, δευτερευόντως.
Σενάρια και προειδοποιήσεις
Ενώ λοιπόν το Μαξίμου προσπαθεί να βρει τρόπο για την αποκατάσταση της σύνδεσης του Κυριάκου Μητσοτάκη με την κοινωνία, πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ αντιμετωπίζουν με ωμό ρεαλισμό την κατάσταση και διαμορφώσουν σενάρια, καταδεικνύοντας την τροχιά που έχουν προσλάβει οι εξελίξεις, αν και ακόμη δεν έχει καταστεί αναπόδραστη.
Ο Μανώλης Κοττάκης της Εστίας, ρίχνει επί τάπητος σενάριο αλλαγής πρωθυπουργού -εν λειτουργία- με διαδοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Κωστή Χατζηδάκη σε κόμμα και πρωθυπουργία. Πρόκειται για σενάριο η βιωσιμότητά του έχει εξεταστεί στο παρελθόν και η προοπτική του οδηγεί -μετά από εκλογική κατάρρευση στη διετία- σε συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, με την προϋπόθεση της εκλογής βέβαια της Άννας Διαμαντοπούλου στην προεδρία. Το σενάριο αυτό, βέβαια, ενέχει τον κίνδυνο εκτροχιασμού από συντονισμένη παρέμβαση Σαμαρά – Καραμανλή, που συνέφαγαν προσφάτως, στηρίζοντας μη-μητσοτακικό υποψήφιο…
Ο Αλέξης Παπαχελάς, στην Καθημερινή, εστιάζει στην δυσλειτουργία της κυβέρνησης, τα δημοσκοπικά άγχη Μαξίμου – Μητσοτάκη και ζητά την πλήρη εκμετάλλευση του παράθυρου ευκαιρίας που δημιουργεί η αποσάρθρωση της αντιπολίτευσης.
Πιο σκληρή είναι η κριτική που δέχεται η κυβέρνηση από τα media του Βαγγέλη Μαρινάκη, ενώ πλέον ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης εγείρουν και φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση media.
Η επιχειρηματική ελίτ… ανησυχεί
Στο επιχειρηματικό πεδίο, άπαντες διαμαρτύρονται για την έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά της κυβέρνησης, την αναποτελεσματικότητα υπουργών και επιτελικών δομών και την έλλειψη επενδύσεων. Εδραιωμένοι επιχειρηματίες μιλούν ανοιχτά για λάθη στην περιβαλλοντική και αναπτυξιακή πολιτική, ατοπήματα στην ΕΕ και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την προοπτική της οικονομίας.
Οι τράπεζες έχουν μειώσει χορηγήσεις, ενώ μετατρέπουν καταθέσεις σε πιο αποδοτικές μορφές, λογίζοντάς τες πλέον ως υπό διαχείριση κεφάλαια. Παράλληλα, αντιμετωπίζουν το άγχος της υποαπόδοσης των έργων ΑΠΕ, τα οποία έχουν χρηματοδοτηθεί με project finance και ενέχουν κίνδυνο να κοκκινήσουν… μαζικά.
Ακόμη και το Χρηματιστήριο της Αθήνας δεν φαίνεται να μπορεί να βρει τους απαιτούμενους θετικούς καταλύτες για να ξεφύγει από την εσωστρέφεια που έχει οδηγήσει σε συσσώρευση.
Με δεδομένο ότι κανένας πρωθυπουργός μετά τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα δεν έχει κερδίσει τρίτη θητεία, το επιχειρηματικό κεφάλαιο της χώρας έχει αρχίσει από καιρό και επαναπροσδιορίζει τις θέσεις του. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη έχει αποκτήσει ισχυρές προσβάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ διαθέτει παραδοσιακά ικανούς διαύλους με το ΠΑΣΟΚ. Ο Βαγγέλης Μυτιληναίος, επιδιώκει μια ακραιφνώς αντισυστημική γραμμή στα ενεργειακά, αναζητώντας υποστηρικτές και εκφραστές της πολιτικής του πλατφόρμας, κυρίως προς την Ευρώπη.
Η οικογένεια Λάτση έχει πολυδιασπαστεί, ο Σπύρος Λάτσης φαίνεται να αναζητά διέξοδο, ήτοι αγοραστή- είτε συνολικά για την επενδυτικού τράπεζα, είτε ad hoc για τα assets που διαθέτει. Η Μαριάννα Λάτση έχει χτίσει θέσεις σε πολλούς κλάδους και κυρίως σε κατασκευές, real estate και πράσινη ενέργεια, ενώ έχει περιορίσει την έκθεσή της στα media.
Η νέα γενιά των Μπάκου, Εξάρχου και Καϋμενάκη, κινούνται επιθετικά, εδραιώνοντας θέση σε media, κατασκευές και τράπεζες, ενώ πολιτικά παίζουν ισορροπιστικό παιχνίδι. Μεσοπρόθεσμα φιλοδοξούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στη μεσαία τάξη τόσο μέσω της νέας τράπεζας που θα προκύψει από τη συγχώνευση της Attica Bank με την Παγκρήτια, όσο και μέσω των media που ελέγχουν.
Άλλες, παραδοσιακές επιχειρηματικές οικογένειες, έχουν επίσης, χετζάρει τα στοιχήματά τους και παρακολουθούν πάντα σε εγρήγορση.
