Μπορεί η ασφάλεια και η τελετή έναρξης να αποτελούν το κορυφαίο θέμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού -για την ώρα- το μείζον όμως είναι η υπέρβαση κόστους και η επόμενη μέρα…
Με τις αρχές σε υψηλό επίπεδο συναγερμού και μετά από σαμποτάζ στα υπερταχεία γαλλικά τρένα, ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού, με την τελετή έναρξης να ανάγεται σε πεδίο αντιπαράθεσης, πλέγμα που συνέβαλε -για ακόμη μια φορά- στην εκτροπή της προσοχής από το μείζον θέμα: Την υπέρβαση του κόστους.
Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 ξεκίνησαν στο Παρίσι, εν μέσω σημαντικών ανησυχιών για την ασφάλεια, όπως οι απειλές από το ISIS και τη μεγάλης κλίμακας επίθεση με εμπρησμούς και βανδαλισμούς του σιδηροδρομικού δικτύου της Γαλλίας.
Αυτά τα ζητήματα υψηλού επιπέδου αποσπούν προσωρινά την προσοχή από μια άλλη καταστροφή που επηρεάζει τους περισσότερους Ολυμπιακούς Αγώνες: την υπέρβαση του κόστους.
Η υπέρβαση κόστους στον προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων έχει γίνει ο κανόνας τα τελευταία πολλά χρόνια και το Παρίσι δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Το Παρίσι δεν είναι στην πραγματικότητα το χειρότερο από τα παραδείγματα (σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις), παρά την υπέρβαση άνω του 100%, η οποία το ανεβάζει το κόστος για τη φιλοξενία των Αγώνων στα 8,7 δισ. δολάρια (εξαιρουμένων των επενδύσεων σε αστική και συγκοινωνιακή υποδομή). Η Βαρκελώνη είχε υπέρβαση κόστους 266%(!) το 1992 και το Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016, το οποίο ξεπέρασε κατά 352%(!) τον προϋπολογισμό. Στην Αθήνα, η κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων σαπίζει και το κόστος τους έχει συχνά κατηγορηθεί για πολλά από τα δεινά που βίωσε η χώρα, ελάχιστες είναι οι υποδομές που χρησιμοποιούνται ακόμη.
Οι Χειμερινοί Αγώνες μπορεί επίσης να είναι πιο δαπανηροί από το αναμενόμενο, όπως για παράδειγμα στην ρωσική πόλη του Σότσι το 2014, όπου το γεγονός ήταν 289% πιο ακριβό από το αναμενόμενο με ρεκόρ 28,9 δισ., ή στο Λιλεχάμερ της Νορβηγίας το 1994, όπου σημειώθηκε υπέρβαση κατά 277% (αλλά το συνολικό κόστος ήταν μακράν το υψηλότερο).
Ενώ η φιλοξενία μιας εκδήλωσης όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες συχνά προβάλλεται ως μια ευκαιρία για τη βελτίωση της υποδομής της πόλης, η διαρκής κληρονομιά των Αγώνων καταλήγει μερικές φορές να είναι μια σειρά από εγκαταλειμμένους και υπερυψωμένους χώρους που κανείς δεν χρησιμοποιεί λόγω κακής μακροπρόθεσμης σχεδίασης. Αυτό παραμένει μέχρι σήμερα το μείζον ζήτημα, σε παλαιότερες πόλεις φιλοξενίας όπως το Σαράγεβο, την Αθήνα, το Πεκίνο και το Ρίο, όπου τα καταρρέοντα στάδια και τα ξεχασμένα Ολυμπιακά χωριά δεν λειτουργούν ως περήφανα μνημεία αθλητικών επιτευγμάτων, αλλά μάλλον ως σοβαρά σύμβολα καταστροφικής οικονομικής κακοδιαχείρισης.
Μερικοί έχουν πάρει αυτά τα παθήματα κατάκαρδα. Το Αμβούργο στη Γερμανία είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα, καθώς το 2015 απέσυρε την υποψηφιότητά του για λόγους κόστους μετά από δημοψήφισμα. Ωστόσο, άλλες πόλεις έχουν νιώσει τις οικονομικές συνέπειες των Ολυμπιακών Αγώνων μόνο μετά τη φιλοξενία τους…
You will find more infographics at Statista
