Νέο γεωοικονομικό δόγμα για την ισχυροποίηση της ΕΕ απέναντι σε ΗΠΑ και Κίνα προωθεί ο Γάλλος πρόεδρος Εμάνουελ Μακρόν, ο οποίος με δηλώσεις του ανοίγει επιθετικά τη συζήτηση για τη συγκέντρωση του τραπεζικού συστήματος με διασυνοριακές εξαγορές τραπεζών εντός της ΕΕ.
Συγχωνεύσεις ευρωπαϊκών τραπεζών και προστατευτισμό προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος Εμάνουελ μακρόν ως αντίδοτο στον εμπορικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Ο Γάλλος ηγέτης παρουσίασε το γεωπολιτικό πλαίσιο της σκέψης του σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι τον περασμένο μήνα, όπου υποστήριξε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει «μια άνευ προηγουμένου στιγμή αναταραχής» και ότι η ΕΕ πρέπει να δράσει επειγόντως για να αποφύγει να μείνει πίσω.
Απαντώντας είπε ότι η ΕΕ πρέπει να είναι λιγότερο αφελής όσον αφορά την υιοθέτηση προστατευτικών μέτρων όταν απειλούνται τα συμφέροντά της, δεδομένου ότι ούτε η Κίνα ούτε οι ΗΠΑ σέβονται πλέον τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Επιπλέον, ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα πρέπει να αυξηθεί κατά 1 τρισεκατομμύριο ευρώ για να συνοδεύσει την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων με τη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς χρηματοπιστωτικών προϊόντων και αποταμιεύσεων.
Ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε ότι θα ήταν ανοιχτός σε εξαγορά μεγάλης γαλλικής τράπεζας από άλλη ευρωπαϊκή, προκειμένου να τονωθεί η βαθύτερη οικονομική ολοκλήρωση που θεωρεί κρίσιμη για τη μελλοντική ευημερία του μπλοκ.
Με δεδομένο η τραπεζική ενοποίηση στην ΕΕ έχει μείνει πίσω, κυρίως λόγω των αντιδράσεων της Γερμανίας και άλλων “στενόμυαλων χωρών”, όπως τις χαρακτήρισε ο Εμάνουελ Μακρόν, για τον Γάλλο πρόεδρο λύση είναι οι διασυνοριακές συγχωνεύσεις ευρωπαϊκών τραπεζών.
Καθώς η Ευρώπη συμβιβάζεται με τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και τη σταθερή επιδείνωση του παγκόσμιου εμπορικού συστήματος, ο Μακρόν προσπαθεί να πείσει τους εταίρους του στην ΕΕ να αγκαλιάσουν αυτό που θεωρεί ως ένα μετασχηματιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για να μετατρέψει την ΕΕ σε μια πιο ενωμένη και ισχυρή οικονομική δύναμη.
Deregulation και συγχωνεύσεις
Σύμφωνα με τον Μακρόν, το deregulation, εντός της ενιαίας αγοράς και η απελευθέρωση της οικονομικής δύναμης πυρός της ΕΕ, μπορούν να ανατρέψουν την εις βάρος της ΕΕ δυναμική που έχει δημιουργήσει η επέλαση των ΗΠΑ και της Κίνας.
Οι προτάσεις του Μακρόν συναντούν ισχυρές αντιστάσεις στη Γερμανία και στους παραδοσιακούς συμμάχους της, που διστάζουν να συνενώσουν τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις με την υπόλοιπη ΕΕ και ανησυχούν για το να ενστερνιστούν την ιδέα του καπιταλισμού à la française, αναφέρει το bloomberg.
Ενδεχόμενη αποτυχία της Ευρώπης να κάνει το επόμενο βήμα στην κατεύθυνση της χρηματοοικονομικής ενοποίησης, μέσα από τη συγκέντρωση του τραπεζικού συστήματος, θα “κλείδωνε” την Ευρώπη σε πορεία μακροπρόθεσμης οικονομικής παρακμής.
Στο επίκεντρο του σχεδίου του Μακρόν βρίσκεται η ιδέα της απελευθέρωσης της σωρευμένης οικονομικής δυναμικής της Ευρώπης. ώστε να τροφοδοτήσει κύμα επενδύσεων για την αναβάθμιση της οικονομίας, την τόνωση της ανάπτυξης, της καινοτομίας και την ενίσχυση του στρατού της ηπείρου απέναντι στην απειλή της ρωσικής επιθετικότητας.
Οι γαλλικές τράπεζες δεν είναι αρκετά μεγάλες
Η Γαλλία φιλοξενεί πολλές από τις μεγαλύτερες τράπεζες στη ζώνη του ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της BNP Paribas SA με ισολογισμό 2,7 τρισεκατομμυρίων ευρώ που είναι αρκετός για να ανταγωνιστεί το ΑΕΠ πολλών χωρών. Η τράπεζα ονομάστηκε JPMorgan Chase & Co. of Europe,
Ωστόσο, η κεφαλαιοποίησή της στα 80 δισ, ευρώ υπολείπεται παρασάγγας από από τις αμερικανικές.
Ο Μακρόν είπε ότι η αδυναμία της BNP να πραγματοποιήσει διασυνοριακές συγχωνεύσεις εγείρει «αρκετά ζητήματα».
«Χρειαζόμαστε μια ενοποίηση», είπε ο Μακρόν, έτσι ώστε η BNP να μπορεί να αγοράσει μικρότερους ανταγωνιστές. Ερωτηθείς εάν αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει και την απόκτηση ευρωπαίων αντιπάλων ενός γαλλικού δανειστή όπως η Societe Generale SA, είπε, «Ναι, σίγουρα».
Οι μετοχές της Societe Generale σημείωσαν άνοδο έως και 3,1% την Τρίτη, ενώ η Credit Agricole SA κέρδισε έως και 0,6%. Η BNP υποχώρησε έως και 0,4%.
Γιατί δεν θέλουν οι Ευρωπαίοι
Σύμφωνα με το Bloomberg ένας λόγος που κάνει τους Ευρωπαίους διστακτικούς και απρόθυμους απέναντι στην ιδέα της συγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος και στις διασυνοριακές συγχωνεύσεις χρονολογείται στην οικονομική κρίση. Τότε μεμονωμένες κυβερνήσεις έπρεπε να παρέμβουν και να σώσουν τις εγχώριες τράπεζές τους, αποκαλύπτοντας τα ρήγματα στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι πολιτικοί ηγέτες της περιοχής έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο στη σφυρηλάτηση στενότερων δεσμών ως απάντηση στην επακόλουθη κρίση δημόσιου χρέους, την παράδοση των εξουσιών εποπτείας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τη σύσταση κοινής αρχής για την εκκαθάριση των δανειστών που απέτυχαν.
Αλλά το τελευταίο κομμάτι της λεγόμενης τραπεζικής ένωσης της Ευρώπης – η κοινή ασφάλιση καταθέσεων – λείπει. Η Γερμανία και οι ομοϊδεάτες χώρες έχουν εμποδίσει τις προσπάθειες να προχωρήσουν, υποστηρίζοντας ότι οι αποταμιευτές στη χώρα τους δεν πρέπει να πληρώσουν για ζημιές σε τράπεζες άλλων χωρών.
Οι τραπεζίτες λένε συχνά ότι αυτό εμποδίζει τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις στο μπλοκ, επειδή τα κεφάλαια σε μια χώρα δεν θεωρούνται τόσο ασφαλή όσο αυτά σε μια άλλη.
Υπάρχει επίσης αυτό το θεμελιώδες ευρωπαϊκό πρόβλημα, ότι τα κράτη μέλη διστάζουν να δουν τους εθνικούς τους πρωταθλητές να αγοράζονται από μεγαλύτερους αντιπάλους, ακόμα κι αν αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής οικονομίας στο σύνολό της.
