Ο κ. Γεωργιάδης μαζί με τον κ. Χατζιδάκη είναι οι υπουργοί που κινούνται ως pass partout στις κυβερνήσεις Μητσοτάκη. H ευκολία με την οποία αλλάζουν θέση στους κυβερνητικούς σχηματισμούς ερμηνεύεται διττά.
Ή είναι αποτυχημένοι αυτοί ως υπουργοί στα καθήκοντά τους ή η φιλοσοφία του πρωθυπουργικού γραφείου είναι αλλόκοτη. Ας πάρουμε την πρόσφατη μετακίνηση του κ. Γεωργιάδη.
Ο συγκεκριμένος υπουργός πήγε μετά τις εκλογές του Ιουνίου , στο Υπουργείο Εργασίας , μία επιλογή που σαφέστατα δεν την ήθελε, με στόχο να διευκολύνει τις συντάξεις και τους συνταξιούχους. Τα θέματα των συντάξεων τα επίσπευσε ο κ. Τσακλόγλου που παραμένει στην ίδια θέση για χρόνια και ο κ. Γεωργιάδης είχε την φαεινή ιδέα να περάσει ένα αντιεργατικό νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που λειτουργούσε με ηλικιακό χρονοδιακόπτη. Ευνοούσε τους μεγαλοσυνταξιούχους και τους επιχειρηματίες και ήταν κόντρα στους νέους εργαζόμενους αλλά και στους ανέργους.
Έτσι μόλις 6μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο κ. Γεωργιάδης πήγε σε άλλο υπουργείο (Υγείας). Η ερώτηση είναι απλή. Ποιος υπουργός μπορεί να αποδώσει μόλις 6 μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του.; Καλά καλά, τον δρόμο για το γραφείο του δεν έχει προλάβει να μάθει (που λέει ο λόγος). Προφανέστατα, ο πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος την λάθος επιλογή του και βλέποντας το κενό στο υπουργείο Υγείας έσπευσε να στείλει εκεί τον κ. Γεωργιάδη που είναι παλιός γνώριμος. Όμως έτσι δεν παράγεται έργο. Μοιάζει με ομάδα που ελλείψει παικτών ο προπονητής αλλάζει αμέσως τις θέσεις των παικτών κατά το δοκούν. Εάν δεν παίξουν καλά, φταίνε αυτοί ή ο προπονητής τους; Μόνο που στο ποδόσφαιρο ο προπονητής μπορεί να φύγει σε μερικούς μήνες. Στην πολιτική, μένει για μία 4ετία.
