Ο Διονύσης Τεμπονέρας παραμλενει -τουλάχιστον για την ώρα- στον ΣΥΡΙΖΑ και όπως φαίνεται σπεύδει να εκμεταλλευτεί την αποχώρηση της αριστερής τάσης και να κατοχυρώσει χώρο και ρόλο, διαφοροποιούμενος από τις τελευταίες δηλώσεις και θέσεις του Στέφανου Κασσελάκη και ζητώντας έκτακτο συνέδριο.
Θέσεις που ερμηνεύονται ως προσπάθεια κατοχύρωσης πολιτικού χώρου και διαμόρφωσης αντίβαρου στον Στέφανο Κασσελακη εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποχώρηση Ομπρέλας και “ομάδας Αχτσιόγλου”, δημοσίευσε ο Διονύσης Τεμπονέας, ο οποίος -μεταξύ άλλων- ζητά και έκτακτο συνέδριο τον Ιανουάριο.
Μπορεί ο Διονύσης Τεμπονέρας να μην διαθέτει αξιόλογο πολιτικό κεφάλαιο και κύκλο επιρροής, όμως είναι αναδυόμενος παράγοντας σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ φείδεται στελεχών. Εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία και την ανάγκη Κασσελάκη να δείξει ενωτικός ο Διονύσης Τεμπονέας με παρέμβασή του επιχειρεί να αναδειχθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ειδικότερα, ο Διονύσης Τεμπονέρας και η ομάδα την οποία εκπροσωπεί (Δίκτυο Αριστερά) είχαν δεσμευτεί, μετά την πρώτη επεισοδιακή ημέρα της Κεντρικής Επιτροπής, για την παραμονή στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως «να δώσουμε λευκή επιταγή». Ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας ο γνωστός εργατολόγος επανέλαβε ουσιαστικά τα παραπάνω, στη συνεδρίαση της Πέμπτης, διαφοροποιώντας τη θέση του από την προεδρική κατεύθυνση και ζητώντας τη διεξαγωγή συνεδρίου εντός του επόμενου διμήνου.
«Δεν είμαστε με όλους, δεν είμαστε με τους πολλούς, δεν είμαστε με το κεφάλαιο, δεν είμαστε με τους νοικοκυραίους», ανέφερε μεταξύ άλλων καταθέτοντας τις αντιρρήσεις του για τη «δημιουργία παράκεντρων και παρα-οργάνων που αντιστρατεύονται τα θεσμοθετημένα όργανα» του κόμματος και τις περαιτέρω διασπάσεις.
Η τοποθέτηση Τεμπονέρα
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, οι τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δημιουργούν έντονο προβληματισμό και ανησυχία. Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, διέρχεται μια άνευ προηγουμένου κρίση.
Μετά και την αποχώρηση των συντρόφων που μετέχουν στο όργανο της Π.Γ. ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα χάσει σημαντικό αριθμό βουλευτών, αλλά και σημαντικών στελεχών-μελών ανά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα η εκλογική του επιρροή, να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Είμαι βέβαιος ότι μέσα μας, μας βασανίζει ένα ερώτημα:
Υπάρχουν οι όροι για να συμπορευτούμε την επόμενη μέρα;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, απαιτείται ειλικρίνεια, ωριμότητα και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Απαιτείται σεβασμός στο καταστατικό μας, στη συλλογική λειτουργία των θεσμοθετημένων οργάνων και προτάσεις-δράσεις πολιτικής.
Α) Ιδεολογικά, χρειαζόμαστε μια μεγάλη σύγχρονη Αριστερά της εποχή μας. Μια Αριστερά του 21ου αιώνα με νέα αναλυτικά εργαλεία, που θα προσδιορίζει τα κοινωνικά στρώματα και τις κοινωνικές τάξεις, που θέλει να εκπροσωπήσει. Δεν είμαστε με όλους, δεν είμαστε με τους πολλούς, δεν είμαστε με το κεφάλαιο, δεν είμαστε με τους «νοικοκυραίους».
Με ποιους είμαστε και για ποιους αγωνιζόμαστε;
Πρωτίστως είμαστε με τον κόσμο της εργασίας, αλλά και με τον κόσμο της δημιουργίας(μικρομεσαίοι). Με τον «δρόμο» αλλά και με τη διανόηση και τον κόσμο του πολιτισμού. Με τον διεθνισμό της Αριστεράς, αλλά και με την διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων, στο νέο γεωπολιτικό πεδίο.
Αυτό για παράδειγμα, σημαίνει πως η θέση μας για αφορολόγητο για όλους στα 10.000 ευρώ είναι προβληματική, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων «θα πληρώσουν ξανά το μάρμαρο». Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επιμείνουμε στη φορολόγηση του πολύ μεγάλου πλούτου (ενέργεια, σούπερ μάρκες, φαρμακοβιομηχανία, μεταφορές κατασκευές, τράπεζες). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε τις ΣΣΕ και το δικαίωμα της απεργίας για να αυξηθούν οι μισθοί.
Β) Προγραμματικά, θέλουμε προτάσεις πολιτικής που θα απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα. Κλιματική κρίση και περιβάλλον, τεχνητή νοημοσύνη, μεταναστευτικό, ψηφιακή επανάσταση, παραγωγικό μοντέλο, θέτουν ερωτήματα και έχουμε ανάγκη από την διατύπωση μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, που θα αντανακλά την πολιτική μας ταυτότητα. Πολιτική ταυτότητα χωρίς προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής, σε συγκεκριμένη σοσιαλιστική κατεύθυνση, συνιστούν «αριστερό» πολιτικό βερμπαλισμό, άνευ ουσίας. Είμαστε αυτά που κάνουμε και αυτά που θέλουμε να κάνουμε και όχι όσα λέμε.
Έχουν περάσει 2 μήνες σύντροφε Πρόεδρε, αλλά το κόμμα δεν έχει παρουσιάσει ούτε μια πρόταση νόμου. Οι επισκέψεις σε φορείς είναι χρήσιμες και αναγκαίες, αλλά οι φορείς περιμένουν εναλλακτικές προτάσεις. Τι λέμε για το φορολογικό; Τι λέμε για την αναδιανομή του πλούτου; Τι λέμε για τα φορο-προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου και των εφοπλιστών; Τι λέμε για τα δωράκια που περιλαμβάνει το σχέδιο του προϋπολογισμού για τους μεγάλους ομίλους;
Γ) Οργανωτικά, το κόμμα βρίσκεται πίσω πολύ από τις ανάγκες της κοινωνίας. Ναι στο κόμμα των μελών και των δομών, όχι στο κόμμα των «μεγαλομετόχων». Ναι στην αυτοργάνωση, ναι στην επαφή με την κοινωνία, όχι στον παραγοντισμό και στον εξουσιοδοτισμό. Ναι στην συμμετοχή, όχι στην ανάθεση. Ναι στην εμπλοκή των 150.000 μελών στις διεργασίες του κόμματος (κινδυνεύει να χαθεί η ευκαιρία και πάλι όπως το 2022, όταν και τότε ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα 140.000 μέλη), ναι στην προγραμματική συνεργασία των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, ναι στην συγκρότηση δημοκρατικών μετώπων, όχι στην ρευστοποίηση και στην πολιτική σύγχυση. Ναι στο κόμμα αρχών και αξιών, όχι στην κρατικοποίηση του κόμματος, όχι στο κόμμα με θολό πολιτικό αφήγημα. Όχι στον αρχηγισμό. Κανείς δεν λαμβάνει «λευκή εξουσιοδότηση».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
ο χώρος βρίσκεται σε περιδίνηση και το πρώτο μέλημα μας είναι να υπάρξει ηρεμία, συλλογικότητα, πολιτικές επεξεργασίες και γρήγορες αποφάσεις.
Μοναδικός εγγυητής για τα ανωτέρω δεν μπορεί να είναι άλλος από την ηθική της Αριστεράς, από το καταστατικό μας, τις αξίες μας, τη συλλογικότητα την οποία οφείλει να υπερασπιστεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης. Μια αριστερή ηγεσία κατευνάζει, συνθέτει, ενώνει, διεκδικεί την συνέχεια και την μεγέθυνση του κόμματος.
Ο σεβασμός στο καταστατικό για παράδειγμα δεν συνάδει με την δημιουργία παράκεντρων και παρα-οργάνων που αντιστρατεύονται τα θεσμοθετημένα όργανα. «Μα και ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε με το πολιτικό κέντρο» θα αντιτάξει κάποιος. Ισχύει και ήταν λάθος και αρκετοί σύντροφοι πρώην και νυν, νομιμοποίησαν με την συμμετοχή τους, αυτήν την αντικαταστατική συμπεριφορά. Το αποτέλεσμα ήταν γνωστό. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν στον «πρωινό καφέ». Η Π.Γ. συνεδρίαζε περίπου μια φορά, κάθε 40 μέρες, με αποτέλεσμα να προκύπτουν λάθη, παραλείψεις και συνεπακόλουθα, δημόσιες διαφωνίες.
Όταν λέμε σεβασμός στο καταστατικό, πρέπει να το εννοούμε. Όταν λέμε σεβασμός στα όργανα, πρέπει να το εννοούμε. Από θέση αρχής συνεπώς δεν προτίθεμαι να συμμετέχω σε μη θεσμοθετημένα, καταστατικά όργανα, σεβόμενος την συλλογική απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου μας, που δημοκρατικά ενέκριναν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μας δεσμεύει ακόμα.
Εν προκειμένω, «τι να κάνουμε» λοιπόν»;
1. Αρχικά πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, η οποία πρέπει να περιοριστεί στην πολιτική κριτική, που είναι θεμιτή και πρέπει να γίνεται με τρόπο οργανωμένο. Προφανώς και ορισμένες διατυπώσεις, δεν μπορεί να γίνονται δημοσίως, αλλά εντός των πολιτικών οργάνων που σε συνθήκες κρίσης πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή συνεδρίαση. Οι έκτακτες ανάγκες απαιτούν ισχυρές, προωθητικές πρωτοβουλίες εξόδου από την κρίση και όχι ανατροφοδότηση μιας διαρκούς έντασης μέσω των κοινωνικών δικτύων. Να υπάρξει άμεση καταδίκη δια στόματος Προέδρου της τοξικότητας και των δημόσιων αντιπαραθέσεων. Είμαστε κόμμα και όχι καφενείο.
2. Αν ορισμένοι θεωρούν ότι η περαιτέρω διάσπαση θα ευνοήσει το κόμμα και θα το απογειώσει δημοσκοπικά και εκλογικά, καταργώντας την πολιτική διαφωνία, τότε είναι σίγουρο ότι βρίσκονται σε πλάνη. Ένα κόμμα σε κρίση χρειάζεται πρωτίστως ενότητα, που δεν εξασφαλίζεται με ηχηρές και σιωπηρές εκκαθαρίσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ στήνουν ξανά, ένα κεντροδεξιό ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που εμπεδώνει την πολιτική τους κυριαρχία. Η συμμαχία των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεών είναι όρος ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Θέλουμε να προσθέσουμε και όχι να αφαιρέσουμε.
3. Έκτακτες συνθήκες απαιτούν διευρυμένα όργανα (ΠΓ, ΚΕ) και συλλογική, συμπεριληπτική ευφυία. Για να υπερβούμε τη συγκυρία πρέπει να φύγουμε από το αρχηγοκεντρικό μοντέλο του παρελθόντος, να ξεδιπλώσουμε την συλλογική μας κουλτούρα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, πρέπει να πλαισιωθεί από επαρκές πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό και να αποτελέσει τον πρώτο μεταξύ ίσων, στη μάχη κατά της Δεξιάς. Να μην ξεχνάμε ότι ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα σημάνει ήττα της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, θα σημάνει ήττα του λαού. Στις επόμενες εκλογές δεν θα γίνει κάποια «πολιτική μονομαχία στο Ελ Πάσο» μεταξύ Μητσοτάκη και Κασσελάκη. Θα αντιπαρατεθούν πολιτικές και πολιτικά σχέδια και στον τομέα αυτό, έχουμε μείνει πίσω.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει την πολυτέλεια να βρεθεί εκτός κυβερνητικής τροχιάς και η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι ως αυτοσκοπός, με ορίζοντα την κυβέρνηση, αλλά λειτουργεί σαν μοναδικό «asset» που θυμίζει στους πολίτες, ότι οι ιδέες της Αριστεράς μπορούν να δώσουν λύσεις ρεαλιστικές, σε ενεστώτα χρόνο. Μια κυβέρνηση όμως που δεν είναι αποτέλεσμα, γέννημα και θρέμμα, μιας δημοκρατικής, κοινωνικής-πολιτικής πλειοψηφίας είναι εκ των πραγμάτων υπονομευμένη.
Τι θα κάνουμε για να πετύχουμε εκεί που αποτύχαμε από το 2012 έως σήμερα; Τι θα κάνουμε για να συνδεθούμε με το μαζικό χώρο (νεολαία, συνδικάτα, αυτοδιοίκηση κλπ.); Τι θα κάνουμε για να ομογενοποιοήσουμε το λόγο μας στη βάση θέσεων; Αρκεί η αστυνομική εποπτεία και το face control από το Γραφείο Τύπου;
5. Προφανώς το τοξικό ύφος, η εμμονή στην τυφλή σύγκρουση, δεν είναι διαθέσεις που βοηθούν τον αντιπολιτευτικό μας λόγο. Χρειαζόμαστε επιχειρήματα, προγραμματικές θέσεις, σύγχρονες επεξεργασίες. Χρειαζόμαστε προτάσεις που θα συνδυάζουν όραμα, πολιτική συγκρότηση και επιστημοσύνη. Πρόταγμα μας είναι η ανάγκη να ανταποκριθούμε στις πιεστικές ανάγκες της ελληνικής οικογένειας και να δώσουμε λύσεις ρεαλιστικές μα και ριζοσπαστικές ταυτόχρονα.
6. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από ένα συνέδριο απολογισμού και αυτοκριτικής, σύνθεσης και υπέρβασης των υπαρκτών διαφορών. Έχει ανάγκη από ένα συνέδριο ισχυρής, εναλλακτικής, προοδευτικής ταυτότητας προσανατολισμένο στο αύριο. Χρειαζόμαστε κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες για την συγκρότηση δημοκρατικού μετώπου, αλλά και μια οργανωτική επανεκκίνηση για ένα μαζικό κόμμα ενεργών μελών και δομών, με σταθερή κοινωνική σύνδεση και όργανα που θα εκφράζουν την νέα σύνθεση.
7. Τώρα είναι η ώρα το έκτακτο συνέδριο να συζητήσει την κατάργηση των γραφειοκρατικών πλέον τάσεων και την αντικατάσταση τους με τη δημιουργική συμβολή ρευμάτων σκέψης που θα μπορούν να δημιουργούνται, να υφίστανται ad hoc και να λειτουργούν, από συνέδριο σε συνέδριο.
8. Κατόπιν των ανωτέρω, το λόγο πρέπει να έχει η δημοκρατία και τα μέλη του κόμματος, οι μόνοι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Να πάμε άμεσα στη βάση του κόμματος συντρόφισσες και σύντροφοι, να μιλήσουν οι οργανώσεις και τα μέλη, να μιλήσει άμεσα η κοινωνία, μέσα από έναν εξαντλητικό προσυνεδριακό διάλογο, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ζήτησε, λόγω των έκτακτων γεγονότων, αλλαγή της πρόσφατης απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής
10. Ως εκ τούτου προτείνεται:
– Η ΚΕ με έκτακτη απόφαση της εξαγγείλει τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου το αργότερο τον Ιανουάριο.
– Να συγκροτηθεί άμεσα Κ.Ο.Ε.Σ. (+επιτροπή καταστατικού, προγράμματος και ειδική επιτροπή μελέτης ταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας) με ολιγομελή, συνθετική γραμματεία και συγκεκριμένες θεματικές χρεώσεις.
– Στη διάρκεια του Δεκεμβρίου όλες οι ΟΜ προχωρούν σε 2 ΓΣ για την συζήτηση των κειμένων.
– Την περίοδο του Ιανουαρίου πρέπει να προγραμματισθούν Νομαρχιακές συνδιασκέψεις(έχουν προηγηθεί οι εκλογές στις ΟΜ για την ανάδειξη συντονιστικών) για να συζητηθούν τα προσυνεδριακά κείμενα και να εκλεγεί ΝΕ και τα στελέχη που θα εκπροσωπούν το Νομό στην Περιφερειακή επιτροπή.
– Ακολουθούν εξωστρεφείς δράσεις-εκδηλώσεις.
– Στο τέλος Ιανουάριου να κορυφωθεί ο διάλογος με το Συνέδριο μας που πρέπει να αποτελέσει μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός για τη χώρα
– Αμέσως μετά προχωρούμε στην εκλογή της νέας ΚΕ.
– Μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου ακολουθούν τα περιφερειακά συνέδρια που προπαγανδίζουν τις επεξεργασμένες θέσεις του συνεδρίου και εμπεδώνουν-εκπέμπουν στην κοινωνία τη νέα αριστερή, προοδευτική, πολιτική μας ταυτότητα.
– Τα θεματικά συνέδρια τροφοδοτούν με ιδέες και προτάσεις το κόμμα και στα τέλη Απριλίου, παρουσιάζεται η εναλλακτική προγραμματική(κυβερνητική) πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για να ακολουθήσει η μάχη των Ευρωεκλογών».
Διονύσης Τεμπονέρας και η ομάδα την οποία εκπροσωπεί (Δίκτυο Αριστερά) είχαν δεσμευτεί, μετά την πρώτη επεισοδιακή ημέρα της Κεντρικής Επιτροπής, για την παραμονή στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως «να δώσουμε λευκή επιταγή». Ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας ο γνωστός εργατολόγος επανέλαβε ουσιαστικά τα παραπάνω, στη συνεδρίαση της Πέμπτης, διαφοροποιώντας τη θέση του από την προεδρική κατεύθυνση και ζητώντας τη διεξαγωγή συνεδρίου εντός του επόμενου διμήνου.
«Δεν είμαστε με όλους, δεν είμαστε με τους πολλούς, δεν είμαστε με το κεφάλαιο, δεν είμαστε με τους νοικοκυραίους», ανέφερε μεταξύ άλλων καταθέτοντας τις αντιρρήσεις του για τη «δημιουργία παράκεντρων και παρα-οργάνων που αντιστρατεύονται τα θεσμοθετημένα όργανα» του κόμματος και τις περαιτέρω διασπάσεις.
Η τοποθέτηση Τεμπονέρα
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, οι τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δημιουργούν έντονο προβληματισμό και ανησυχία. Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, διέρχεται μια άνευ προηγουμένου κρίση.
Μετά και την αποχώρηση των συντρόφων που μετέχουν στο όργανο της Π.Γ. ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα χάσει σημαντικό αριθμό βουλευτών, αλλά και σημαντικών στελεχών-μελών ανά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα η εκλογική του επιρροή, να συρρικνωθεί περαιτέρω.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Είμαι βέβαιος ότι μέσα μας, μας βασανίζει ένα ερώτημα:
Υπάρχουν οι όροι για να συμπορευτούμε την επόμενη μέρα;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, απαιτείται ειλικρίνεια, ωριμότητα και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Απαιτείται σεβασμός στο καταστατικό μας, στη συλλογική λειτουργία των θεσμοθετημένων οργάνων και προτάσεις-δράσεις πολιτικής.
Α) Ιδεολογικά, χρειαζόμαστε μια μεγάλη σύγχρονη Αριστερά της εποχή μας. Μια Αριστερά του 21ου αιώνα με νέα αναλυτικά εργαλεία, που θα προσδιορίζει τα κοινωνικά στρώματα και τις κοινωνικές τάξεις, που θέλει να εκπροσωπήσει. Δεν είμαστε με όλους, δεν είμαστε με τους πολλούς, δεν είμαστε με το κεφάλαιο, δεν είμαστε με τους «νοικοκυραίους».
Με ποιους είμαστε και για ποιους αγωνιζόμαστε;
Πρωτίστως είμαστε με τον κόσμο της εργασίας, αλλά και με τον κόσμο της δημιουργίας(μικρομεσαίοι). Με τον «δρόμο» αλλά και με τη διανόηση και τον κόσμο του πολιτισμού. Με τον διεθνισμό της Αριστεράς, αλλά και με την διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων, στο νέο γεωπολιτικό πεδίο.
Αυτό για παράδειγμα, σημαίνει πως η θέση μας για αφορολόγητο για όλους στα 10.000 ευρώ είναι προβληματική, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων «θα πληρώσουν ξανά το μάρμαρο». Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επιμείνουμε στη φορολόγηση του πολύ μεγάλου πλούτου (ενέργεια, σούπερ μάρκες, φαρμακοβιομηχανία, μεταφορές κατασκευές, τράπεζες). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε τις ΣΣΕ και το δικαίωμα της απεργίας για να αυξηθούν οι μισθοί.
Β) Προγραμματικά, θέλουμε προτάσεις πολιτικής που θα απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα. Κλιματική κρίση και περιβάλλον, τεχνητή νοημοσύνη, μεταναστευτικό, ψηφιακή επανάσταση, παραγωγικό μοντέλο, θέτουν ερωτήματα και έχουμε ανάγκη από την διατύπωση μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, που θα αντανακλά την πολιτική μας ταυτότητα. Πολιτική ταυτότητα χωρίς προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής, σε συγκεκριμένη σοσιαλιστική κατεύθυνση, συνιστούν «αριστερό» πολιτικό βερμπαλισμό, άνευ ουσίας. Είμαστε αυτά που κάνουμε και αυτά που θέλουμε να κάνουμε και όχι όσα λέμε.
Έχουν περάσει 2 μήνες σύντροφε Πρόεδρε, αλλά το κόμμα δεν έχει παρουσιάσει ούτε μια πρόταση νόμου. Οι επισκέψεις σε φορείς είναι χρήσιμες και αναγκαίες, αλλά οι φορείς περιμένουν εναλλακτικές προτάσεις. Τι λέμε για το φορολογικό; Τι λέμε για την αναδιανομή του πλούτου; Τι λέμε για τα φορο-προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου και των εφοπλιστών; Τι λέμε για τα δωράκια που περιλαμβάνει το σχέδιο του προϋπολογισμού για τους μεγάλους ομίλους;
Γ) Οργανωτικά, το κόμμα βρίσκεται πίσω πολύ από τις ανάγκες της κοινωνίας. Ναι στο κόμμα των μελών και των δομών, όχι στο κόμμα των «μεγαλομετόχων». Ναι στην αυτοργάνωση, ναι στην επαφή με την κοινωνία, όχι στον παραγοντισμό και στον εξουσιοδοτισμό. Ναι στην συμμετοχή, όχι στην ανάθεση. Ναι στην εμπλοκή των 150.000 μελών στις διεργασίες του κόμματος (κινδυνεύει να χαθεί η ευκαιρία και πάλι όπως το 2022, όταν και τότε ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα 140.000 μέλη), ναι στην προγραμματική συνεργασία των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, ναι στην συγκρότηση δημοκρατικών μετώπων, όχι στην ρευστοποίηση και στην πολιτική σύγχυση. Ναι στο κόμμα αρχών και αξιών, όχι στην κρατικοποίηση του κόμματος, όχι στο κόμμα με θολό πολιτικό αφήγημα. Όχι στον αρχηγισμό. Κανείς δεν λαμβάνει «λευκή εξουσιοδότηση».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
ο χώρος βρίσκεται σε περιδίνηση και το πρώτο μέλημα μας είναι να υπάρξει ηρεμία, συλλογικότητα, πολιτικές επεξεργασίες και γρήγορες αποφάσεις.
Μοναδικός εγγυητής για τα ανωτέρω δεν μπορεί να είναι άλλος από την ηθική της Αριστεράς, από το καταστατικό μας, τις αξίες μας, τη συλλογικότητα την οποία οφείλει να υπερασπιστεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης. Μια αριστερή ηγεσία κατευνάζει, συνθέτει, ενώνει, διεκδικεί την συνέχεια και την μεγέθυνση του κόμματος.
Ο σεβασμός στο καταστατικό για παράδειγμα δεν συνάδει με την δημιουργία παράκεντρων και παρα-οργάνων που αντιστρατεύονται τα θεσμοθετημένα όργανα. «Μα και ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε με το πολιτικό κέντρο» θα αντιτάξει κάποιος. Ισχύει και ήταν λάθος και αρκετοί σύντροφοι πρώην και νυν, νομιμοποίησαν με την συμμετοχή τους, αυτήν την αντικαταστατική συμπεριφορά. Το αποτέλεσμα ήταν γνωστό. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν στον «πρωινό καφέ». Η Π.Γ. συνεδρίαζε περίπου μια φορά, κάθε 40 μέρες, με αποτέλεσμα να προκύπτουν λάθη, παραλείψεις και συνεπακόλουθα, δημόσιες διαφωνίες.
Όταν λέμε σεβασμός στο καταστατικό, πρέπει να το εννοούμε. Όταν λέμε σεβασμός στα όργανα, πρέπει να το εννοούμε. Από θέση αρχής συνεπώς δεν προτίθεμαι να συμμετέχω σε μη θεσμοθετημένα, καταστατικά όργανα, σεβόμενος την συλλογική απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου μας, που δημοκρατικά ενέκριναν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μας δεσμεύει ακόμα.
Εν προκειμένω, «τι να κάνουμε» λοιπόν»;
1. Αρχικά πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, η οποία πρέπει να περιοριστεί στην πολιτική κριτική, που είναι θεμιτή και πρέπει να γίνεται με τρόπο οργανωμένο. Προφανώς και ορισμένες διατυπώσεις, δεν μπορεί να γίνονται δημοσίως, αλλά εντός των πολιτικών οργάνων που σε συνθήκες κρίσης πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή συνεδρίαση. Οι έκτακτες ανάγκες απαιτούν ισχυρές, προωθητικές πρωτοβουλίες εξόδου από την κρίση και όχι ανατροφοδότηση μιας διαρκούς έντασης μέσω των κοινωνικών δικτύων. Να υπάρξει άμεση καταδίκη δια στόματος Προέδρου της τοξικότητας και των δημόσιων αντιπαραθέσεων. Είμαστε κόμμα και όχι καφενείο.
2. Αν ορισμένοι θεωρούν ότι η περαιτέρω διάσπαση θα ευνοήσει το κόμμα και θα το απογειώσει δημοσκοπικά και εκλογικά, καταργώντας την πολιτική διαφωνία, τότε είναι σίγουρο ότι βρίσκονται σε πλάνη. Ένα κόμμα σε κρίση χρειάζεται πρωτίστως ενότητα, που δεν εξασφαλίζεται με ηχηρές και σιωπηρές εκκαθαρίσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ στήνουν ξανά, ένα κεντροδεξιό ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που εμπεδώνει την πολιτική τους κυριαρχία. Η συμμαχία των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεών είναι όρος ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Θέλουμε να προσθέσουμε και όχι να αφαιρέσουμε.
3. Έκτακτες συνθήκες απαιτούν διευρυμένα όργανα (ΠΓ, ΚΕ) και συλλογική, συμπεριληπτική ευφυία. Για να υπερβούμε τη συγκυρία πρέπει να φύγουμε από το αρχηγοκεντρικό μοντέλο του παρελθόντος, να ξεδιπλώσουμε την συλλογική μας κουλτούρα. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, πρέπει να πλαισιωθεί από επαρκές πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό και να αποτελέσει τον πρώτο μεταξύ ίσων, στη μάχη κατά της Δεξιάς. Να μην ξεχνάμε ότι ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα σημάνει ήττα της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, θα σημάνει ήττα του λαού. Στις επόμενες εκλογές δεν θα γίνει κάποια «πολιτική μονομαχία στο Ελ Πάσο» μεταξύ Μητσοτάκη και Κασσελάκη. Θα αντιπαρατεθούν πολιτικές και πολιτικά σχέδια και στον τομέα αυτό, έχουμε μείνει πίσω.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει την πολυτέλεια να βρεθεί εκτός κυβερνητικής τροχιάς και η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι ως αυτοσκοπός, με ορίζοντα την κυβέρνηση, αλλά λειτουργεί σαν μοναδικό «asset» που θυμίζει στους πολίτες, ότι οι ιδέες της Αριστεράς μπορούν να δώσουν λύσεις ρεαλιστικές, σε ενεστώτα χρόνο. Μια κυβέρνηση όμως που δεν είναι αποτέλεσμα, γέννημα και θρέμμα, μιας δημοκρατικής, κοινωνικής-πολιτικής πλειοψηφίας είναι εκ των πραγμάτων υπονομευμένη.
Τι θα κάνουμε για να πετύχουμε εκεί που αποτύχαμε από το 2012 έως σήμερα; Τι θα κάνουμε για να συνδεθούμε με το μαζικό χώρο (νεολαία, συνδικάτα, αυτοδιοίκηση κλπ.); Τι θα κάνουμε για να ομογενοποιοήσουμε το λόγο μας στη βάση θέσεων; Αρκεί η αστυνομική εποπτεία και το face control από το Γραφείο Τύπου;
5. Προφανώς το τοξικό ύφος, η εμμονή στην τυφλή σύγκρουση, δεν είναι διαθέσεις που βοηθούν τον αντιπολιτευτικό μας λόγο. Χρειαζόμαστε επιχειρήματα, προγραμματικές θέσεις, σύγχρονες επεξεργασίες. Χρειαζόμαστε προτάσεις που θα συνδυάζουν όραμα, πολιτική συγκρότηση και επιστημοσύνη. Πρόταγμα μας είναι η ανάγκη να ανταποκριθούμε στις πιεστικές ανάγκες της ελληνικής οικογένειας και να δώσουμε λύσεις ρεαλιστικές μα και ριζοσπαστικές ταυτόχρονα.
6. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από ένα συνέδριο απολογισμού και αυτοκριτικής, σύνθεσης και υπέρβασης των υπαρκτών διαφορών. Έχει ανάγκη από ένα συνέδριο ισχυρής, εναλλακτικής, προοδευτικής ταυτότητας προσανατολισμένο στο αύριο. Χρειαζόμαστε κοινωνικοπολιτικές πρωτοβουλίες για την συγκρότηση δημοκρατικού μετώπου, αλλά και μια οργανωτική επανεκκίνηση για ένα μαζικό κόμμα ενεργών μελών και δομών, με σταθερή κοινωνική σύνδεση και όργανα που θα εκφράζουν την νέα σύνθεση.
7. Τώρα είναι η ώρα το έκτακτο συνέδριο να συζητήσει την κατάργηση των γραφειοκρατικών πλέον τάσεων και την αντικατάσταση τους με τη δημιουργική συμβολή ρευμάτων σκέψης που θα μπορούν να δημιουργούνται, να υφίστανται ad hoc και να λειτουργούν, από συνέδριο σε συνέδριο.
8. Κατόπιν των ανωτέρω, το λόγο πρέπει να έχει η δημοκρατία και τα μέλη του κόμματος, οι μόνοι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Να πάμε άμεσα στη βάση του κόμματος συντρόφισσες και σύντροφοι, να μιλήσουν οι οργανώσεις και τα μέλη, να μιλήσει άμεσα η κοινωνία, μέσα από έναν εξαντλητικό προσυνεδριακό διάλογο, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ζήτησε, λόγω των έκτακτων γεγονότων, αλλαγή της πρόσφατης απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής
10. Ως εκ τούτου προτείνεται:
– Η ΚΕ με έκτακτη απόφαση της εξαγγείλει τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου το αργότερο τον Ιανουάριο.
– Να συγκροτηθεί άμεσα Κ.Ο.Ε.Σ. (+επιτροπή καταστατικού, προγράμματος και ειδική επιτροπή μελέτης ταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας) με ολιγομελή, συνθετική γραμματεία και συγκεκριμένες θεματικές χρεώσεις.
– Στη διάρκεια του Δεκεμβρίου όλες οι ΟΜ προχωρούν σε 2 ΓΣ για την συζήτηση των κειμένων.
– Την περίοδο του Ιανουαρίου πρέπει να προγραμματισθούν Νομαρχιακές συνδιασκέψεις(έχουν προηγηθεί οι εκλογές στις ΟΜ για την ανάδειξη συντονιστικών) για να συζητηθούν τα προσυνεδριακά κείμενα και να εκλεγεί ΝΕ και τα στελέχη που θα εκπροσωπούν το Νομό στην Περιφερειακή επιτροπή.
– Ακολουθούν εξωστρεφείς δράσεις-εκδηλώσεις.
– Στο τέλος Ιανουάριου να κορυφωθεί ο διάλογος με το Συνέδριο μας που πρέπει να αποτελέσει μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό γεγονός για τη χώρα
– Αμέσως μετά προχωρούμε στην εκλογή της νέας ΚΕ.
– Μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου ακολουθούν τα περιφερειακά συνέδρια που προπαγανδίζουν τις επεξεργασμένες θέσεις του συνεδρίου και εμπεδώνουν-εκπέμπουν στην κοινωνία τη νέα αριστερή, προοδευτική, πολιτική μας ταυτότητα.
– Τα θεματικά συνέδρια τροφοδοτούν με ιδέες και προτάσεις το κόμμα και στα τέλη Απριλίου, παρουσιάζεται η εναλλακτική προγραμματική(κυβερνητική) πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για να ακολουθήσει η μάχη των Ευρωεκλογών».
v
