Ασάφειες, δυστοκία και αφωνία είναι τα παράγωγα του έως τώρα διαλόγου μεταξύ κυβέρνησης και ασφαλιστικών εταιριών για την προώθηση του διττού θέματος της υποχρεωτικής ασφάλισης επιχειρήσεων και κατοικιών έναντι φυσικών καταστροφών. Το θέμα που έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο μετά από μεγάλες φυσικές καταστροφές, κολλάει άλλοτε στο δημοσιονομικό σκέλος και άλλοτε στη διαχείριση ρίσκου από τις ασφαλιστικές.
Υπαναχώρηση (;) των ασφαλιστικών στο θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης κατοικιών και επιχειρήσεων απέναντι στις φυσικές καταστροφές ή κυβερνητικές αστοχίες (;) και μπλεξίματα που προβληματίζουν σοβαρά τις ασφαλιστικές; Η ακριβής απάντηση στο ερώτημα δεν μπορεί να δοθεί ακόμα, ωστόσο η «αφωνία» που επικρατεί είναι κακός οιωνός.
Το Crisis Monitor σε συνομιλίες που είχε με ανώτατους παράγοντες ασφαλιστικών εταιριών αυτές τις ημέρες εισέπραξε την αίσθηση ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει τον απαιτούμενο δημοσιονομικό χώρο και ότι ζητά από τις ασφαλιστικές να αναλάβουν δυσανάλογα μεγάλο ρίσκο. Κυβερνητικές πηγές, από την άλλη πλευρά, αναφέρουν ότι οι ασφαλιστικές νιώθουν την ένταση από τις αποζημιώσεις στη Θεσσαλία και προβληματίζονται για τους μελλοντικούς κινδύνους.
Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν το ζήτημα επικεντρώνεται στον τρόπο κάλυψης του κενού που δημιουργείται από waivers των ασφαλιστικών, καθώς η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει το κόστος αυτό στον προϋπολογισμό.
Τα δεδομένα έχουν ως εξής:
Από την πλευρά της κυβέρνησης εξαγγέλθηκε η υποχρεωτική ασφάλιση κατοικιών και επιχειρήσεων, ωστόσο εν τη απουσία σχεδιασμού. Πώς θα γίνει ή θα γίνονταν αυτό, στα πρότυπα του γαλλικού μοντέλου θωράκισης έναντι φυσικών καταστροφών, ποιος ο ρόλος του κράτους, θα αναλάβει να αποζημιώνει τα ποσοστά απαλλαγών που ορίζουν οι ασφαλιστικές ; πώς θα γίνει ο έλεγχος νομιμότητας των κτιρίων ώστε να μπορούν σωστά να ασφαλιστούν;
Από την πλευρά τους, οι ασφαλιστικές και η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος δύο σχεδόν μήνες τώρα δεν έχουν δείξει να παίρνουν ζεστά το θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης κτιρίων που επί δέκα χρόνια έθεταν υπό συζήτηση στις Γενικές Συνελεύσεις, προκαλώντας σάλο εντυπώσεων προς άπασες κατευθύνσεις, υπό τις υποδείξεις της Τράπεζας της Ελλάδος και της Διεύθυνσης Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης. Το πρώτο πράγμα που καλούνταν να κάνουν ήταν η ενημέρωση των πολιστών ως προς τα οφέλη της ασφάλισης αρχής γενομένης από το σημαντικό ρόλο που παίζει η διεύρυνση της ασφαλιστικής βάσης στην μείωση των ασφαλίστρων.
Τι συμβαίνει και επικρατεί «αφωνία»; Διατείνονται ότι έχουν τα απαιτούμενα κεφαλαιακά αποθέματα, την φερεγγυότητα τα οποία ωστόσο κατά αυτόν τον τρόπο μένουν στα χαρτιά και ανακυκλώνονται.
H EAEE δήλωσε πρόσφατα ότι οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρίες έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν τους κινδύνους από τις φυσικές καταστροφές. Συγκεκριμένα Οι ασφαλιστικές εταιρίες διαθέτουν σχεδόν διπλάσια κεφάλαια από τα απαιτούμενα από τη νομοθεσία με δείκτη φερεγγυότητας από τους υψηλότερους στη Ευρώπη (184,6% σύμφωνα με την Έκθεση της ΤτΕ).
- Οι ασφαλιστικές εταιρίες λειτουργούν κάτω από ένα αυστηρό ευρωπαϊκό εποπτικό πλαίσιο (Solvency II) και εποπτεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος έτσι ώστε να διασφαλίζεται ότι μπορούν να ανταποκριθούν στους κινδύνους που αναλαμβάνουν.
- Η νομοθεσία του Solvency II είναι εξαιρετικά αυστηρή και συντηρητική. Έχει ως στόχο την κεφαλαιακή θωράκιση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων μέσω σύγχρονων κανόνων αποτίμησης βασιζόμενων σε ακραία σενάρια, έτσι ώστε η πιθανότητα πτώχευσής τους να περιοριστεί για τους επόμενους 12 μήνες σε ποσοστό 0,5%. To Solvency II είναι πιθανότατα το αυστηρότερο πλαίσιο ελέγχου του χρηματοπιστωτικού τομέα στον κόσμο.
- Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχουν ήδη ενσωματώσει στο πλαίσιο διαχείρισης κινδύνων τους κινδύνους που απορρέουν την κλιματική αλλαγή και ενεργούν ασκήσεις ακραίων σεναρίων.
- Υπάρχουν μηχανισμοί διασποράς του κινδύνου κτλ. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις συγκεντρώνουν κεφάλαια για την αποζημίωση των ασφαλισμένων από τα ασφάλιστρα που λαμβάνουν και από τις αποδόσεις των επενδύσεών τους.
- Όσο μεγαλύτερος είναι ο ασφαλισμένος πληθυσμός, τόσο διευρύνεται η ικανότητα ανάληψης κινδύνων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, καθώς λειτουργεί αποτελεσματικότερα η θεωρία των μεγάλων αριθμών.
Οι διατυπώσεις αυτές δεν αποσαφηνίζουν το θολό τοπίο που έχουν μπροστά τους οι Έλληνες σε ό,τι αφορά την ιδιωτική ασφάλιση και δεν εξηγούν στο απλούς ιδιώτες το επίπεδο της προστασίας που μπορεί να έχουν. Επίσης δεν αναφέρεται τίποτα σχετικά με το σχέδιο του κράτους και τι είδους συνεργασία θα είναι αυτή, αν γίνει.