Η εκλογή νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ απέτυχχε να φέρει ηρεμία και συσπείρωση, αντ αυτού επέτενεινε τις φυγόκεντρες τάσεις, όχι όμως τις αποσχιστικές, προδιαθέτοντας γα σκλήρυνση των εσωκομματικών συγκρούσεων ενόψει και του συνεδρίου, όπου θα δοθούν νέες -σφοδρές- μάχες για την αρχιτεκτονική του κόμματος και τη στελέχωση του μηχανισμού.
Ο νέος γύρος συγκρούσεων που ξέσπασε αμέσως μετά την εκλογή του Στέφανυ Κασσελάκη επιβεβαιώνει τις βαθιές πληγές που έχει επιφέρει στο κόμμα η εκλογική κατάρρευση και η κληρονομιά του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εγκατέλειψε την προεδρία μετά τον εκλογικό διασυρμό και πριν τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές.
Όπως είχε εγκαίρως επισημάνει το Crisis Monitor οι εκλογές -ανεξαστήτως νικητή- δεν μπορούσαν να απορροφήσουν και να επουλώσουν τα εσωκομματικά τραύματα, ενώ στην πραγαμτικότητα η μάχη για τον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαρκείας και αφορά στον δομικό του μετασχηματισμό και τη στελέχωση.
Τα πυρά μεταξύ των τάσεων κορυφώνονται, καθώς ο Στέφανος Κασσελάκης απέτυχε να πείσει για τον ενωτικό του χαρακτήρα. Οι προεδρικοί που από καιρό δεν έκρυβαν τις ρεβανσιστικές τους διαθέσεις, επιχειρούν να εξωθήσουν σε διάλυση τις τάσεις και κυρίως την Ομπρέλα ή ακόμη και σε διάσπαση. Ωστόσο, οι πρώην 53+ και νυν Ομπρέλα, όπως εκφράστηκαν μέσα από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, δεν έχουν διάθεση αυτομόλησης ή αποχώρησης. Αντιθέτως, διαμήνυσαν ότι θα συνεχίσουν να δίνουν μάχες, κατοχυρώνοντας την Αριστερά ως πολιτικό τους προπύργιο, εντός του κόμματος.
Μάλιστα, οι ιδιαίτερα αιχμηρές δηλώσεις Φίλη, που αμφισβητούν τον Στέφανο Κασσελάκη, τον οποίο χαρακτηρίζει -ούτε λίγο ούτε πολύ- πολιτικό υβρίδιο μεταξύ Τραμπ και Μελόνι, στόχο έχουν να αναγκάσουν τον νέο πρόεδρο σε διαγραφή του, προαναγγέλοντας πογκρόμ κατά των επικριτών του, ώστε να επιβεβαιώσει το διαζύγιό του από την Αριστερά, υιοθετώντας λογικές άλλων κομμάτων.
Σίγουρα, κάποιοι από την Ομπρέλα έχουν αποφασίσει την αποχώρησή τους, ενδεχομένως στο συνέδριο, ωστόσο επιφυλάσσουν κύκνειο άσμα, το οποιο θα κάνει αίσθηση. Ως τέτοια περίπτωση λογίζεται ο Νίκος Φίλης, ενώ δεν αποκλείεται να τον ακολουθήσουν και άλλοι. Μεγαλύτερη ομάδα στελεχών της Ομπρέλας θα επιλέξει να “ταμπουρωθεί” και να σωπάσει, αφήνοντας τον χρόνο και τις κοινωνικές ισορροπίες να επανακαθορίσουν τη στάση τους.
Οι άνθρωποι του Στέφανου Κασσελάκη
Όπως έχει εγκαίρως επισημάνει το Crisis Monitor, ο Στέφανος Κασσελάκης, προσπαθεί να αναλάβει τον έλεγχο του έβδομου ορόφου στην Κουμουνδούρου, να εδραιώσει διαύλους διαρκούς πληροφόρησης από τη Βουλή και να επβάλλει τη γραμμή που θα εκπέμπει το κόμμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Στέφανος Κασσελάκης τοποθέτησε ανθρώπους από το στενό του περιβάλλον σε θέσεις κλειδιά. Ο Γιώργος Τσίπρας διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η Δώρα Αυγέρη εκπρόσωπος του κόμματος και ο Δημήτρης Καπνισάκης διευθυντής του γραφείου του προέδρου.
Ακολούθως, η Έφη Αχτσιόγλου αρνήθηκε “μια πρόταση που δεν θα μπορούσε να αρνηθει”, ήτοι να αναλάβει όποιο ρόλο η ίδια θα ήθελε, προδίδοντας την άρνησή της να συνεργαστεί με τον νέο πρόεδρο. Το ίδιο είχε ξεκαθαρίσει απριόρι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με δηλώσεις του πριν τον δεύτερο γύρο και μετά. Η στάση των δύο προδιαθέτει την στρατηγική τους να ζητήσουν πλαίσο πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων στο επιμείμενο συνέδριο, μέσα από το οποίο θα δεσμεύσουν τον πρόεδρο.
Ρόλο κλειδί έχει ο Νίκος Παππάς, ο οποίος με την πολιτική διακήρυξη που υπέγραψε πριν τον δεύτερο γύρο των εκλογών με τον Στέφανο Κασσελάκη αναδείχθηκε σε ρυθμιστή των εξελίξεων, αναβαθμίζοντας τη θέση του στο κόμμα, καθώς καθίσταται ο ντε-φάκτο εκφραστής της κληρονομιάς του Αλέξη Τσίπτα και εκφραστής των πασοκογενών. Ο ίδιος κρατά χαμηλό προφίλ, θέλοντας να αποφύγει να τεθεί εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, κινείται όμως δυναμικά στο παρασκήνιο, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι έχει “το αυτί του προέδρου”.
Αντιδράσεις στις προεδρικές αποφάσεις
Η απουσία αστικής ευγένειας, αλλά κυρίως σχετικής απόφασης των ανώτατων κομματικών οργάνων αναφορικά με τα πρόσωπα που αντικαταστάθηκαν προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, με στελέχη όπως οι Γιάννης Ραγκούσης, Πάνος Λάμπρου και Αννέτα Καββαδία να καυτηριάζουν τα «νέα ήθη» της Κουμουνδούρου. Χαρακτηριστικά, «το «ξεσκόνισμα» άρχισε από τη διεύρυνση» περιέγραψε στα κοινωνικά δίκτυα ο Πάνος Λάμπρου, καίτοι στέλεχος της «Ομπρέλας», για να καταλήξει πως «ασφαλώς δεν περίμενα καμία “γενναιοδωρία” στα “παράσιτα” και τα “βαρίδια” ή κάποια στοιχειώδη δημοκρατική διαδικασία. Αλλά να αρχίσει το ξήλωμα και το ξεσκόνισμα, όπως είχε πει, από στελέχη της διεύρυνσης, ούτε εγώ δεν το περίμενα».
Ο ρόλος του Παύλου Πολάκη
Ακόμη μεγαλύτερη σκόνη σήκωσε η περίπτωση του νέου ρόλου του Βουλευτή Χανίων, Παύλου Πολάκη, ο οποίος προορίζεται για «υπερσυντονιστής» του κοινοβουλευτικού έργου (δηλαδή όλων των ΕΠΕΚΕ του κόμματος στη Βουλή), θέση που με λιγότερο συγκεντρωτισμό κάλυπτε ο Αλέκος Φλαμπουράρης.
Στρατηγική αλλαγών με… “στημένες φάσεις”
Από την Κουμουνδούρου διαρρέεται ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν σκοπεύει να κάνει σαρωτικές αλλαγές με προεδρικά φιρμάνια και ότι στόχος του είναι η αποκατάταση της λειτουργικότητας του κόμματος.
Καλά πληροφορημένες πηγές επσημαίνουν ότι οι κινήσεις και οι παύσεις του Στέφανου Κασσελάκη είναι πολύ καλά ζυγισμένες και δεν υπαγορεύονται από τις αντιδράσεις, αλλά εκπορεύονται από στρατηγικό σχεδιασμό. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αφού “φύτεψε” τους δικούς στου στις δομές, τώρα αναμένει να δει πόσοι παράγοντες από άλλες ομάδες θα αυτομολήσουν και θα προσφερθούν οικειοθελώς να ενταχθούν στην ομάδα του, αναλαμβάνοντας ρόλους. Κεντρικός σε αυτό τον σχεδιασμό είναι ο Νίκος Παππάς.
Το δεύτερο κύμα αλλαγών που θα ακολουθήσει είναι έχει κάνει με τους τομεάρχες, όπου ρόλο εκτός από τον Καπνισάκη και τον Παππά θα παίξουν οι Παύλος Πολάκης, Χρήστος Σπίρτζης και ο Πέτρος Παππάς. Για τη σύνθεση και συγκρότηση των κομματικών οργάνων θα περιμένει το συνέδριο του κόμματος.
Μέχρι το συνέδριο όμως και με τη λογική της λειτουργικότητας του κόμματος αναμένεται η αλλαγή οικονομικού διευθυντή και πολλές μετακινήσεις έμμισθων κομματικών στελεχών και επιστημονικών συνεργατών. Το γραφείο του προέδρου θα στελεχωθεί άρτια, ενώ νέα πρόσωπα θα τοποθετηθούν σε Κόκκινο και Αυγή. Εκτός βεληνεκούς παραμένει προς ώρας η Εποχή, που ελέγχεται από τάση της Ομπρέλας και είναι σχεδόν αυτοχρηματοδοτούμενη.
