Σε καθεστώς πολιορκίας μέσω δημοσιευμάτων στα media και παρεμβάσεων των εποπτικών και ελεγκτικών αρχών επιχειρεί να θέσει ο Αλέξανδρος Εξάρχου την Ellington και την Ειρήνη Μαραγκουδάκη, καθώς η Attica Bank οδεύει προς τη δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση και οι νέοι στρατηγικοί επενδυτές της Thrivest έχουν εντοπίσει σοβαρά ζητήματα στις πρακτικές διαχείρισης κόκκινων δανείων και των collateral.
Αρχικά, δημοσιεύματα επιχείρησαν να προκαλέσουν την παρέμβαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, η οποία όμως δεν κινήθηκε δηλώνοντας κατ ουσία αναρμοδιότητα και δικαιοδοσία της Τράπεζας της Ελλάδος. Η τελευταία, φέρεται να ενεργοποίησε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που διαθέτει, αν και δεν είναι σαφές σε πιο επίπεδο.
Στο μεταξύ, έχει προηγηθεί μπαράζ δημοσιευμάτων από media που αναζητούν απαντήσεις σχετικά με τις δαιδαλώδεις διαδρομές των μετόχων πίσω από την Ellington Solutions, το SPV ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΣ και τις σχέσεις προσώπων με αυτές και άλλες εταιρίες που απέκτησαν ακίνητα ή/και χαρτοφυλάκια δανείων της Attica Bank. Οι προβολείς εστιάζονται στην τιτλοποίηση Ωμέγα ύψους 1,3 δισ..
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ΤτΕ προχώρησε σε εποπτικό έλεγχο του servicer «Θεά Άρτεμις», όπου μέχρι πρότινος ήταν CEO η Ειρήνη Μαραγκουδάκη. Η εταιρία ανέλαβε από το 2017 τη διαχείριση της τιτλοποίησης, Ωμέγα, η οποία όμως αρχικά ονομάστηκε Αρτεμις -εξ ου και το όνομα του SPV- ενώ μετονομάστηκε το 2021 σε «Ωμέγα». Η τιτλοποίηση αυτή υποστηριζόταν από collaterals. Όπως αναφέρεται συνολικά άλλαξαν χέρια assets 600 εκατ., χωρίς όμως να υπάρχει επαρκής τεκμηρίωση, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά για τις διαδικασίες και το ενδεχόμενο ακόμα και καταδολίευσης της τράπεζας από μέτοχο ή μέλη της διοίκησής της.
Η πλευρά Thrivest – Παγκρήτιας του Αλέξανδρου Εξάρχου δείχνει πεπεισμένη ότι οι συναλλαγές έχουν σοβαρά ζητήματα και ότι η Attica Bank έχει ζημιωθεί εξαιτίας των αποφάσεων της Ειρήνης Μαραγκουδάκη τόσο ως επικεφαλής της τράπεζας όσο και από τον ρόλο της μέσα από την Elligton και τις θυγατρικές της.
Που το πάει ο Εξάρχου
Αν και η υπόθεση θα μπορούσε να λάβει τη νομική οδό, εφόσον υπάρχουν επαρκή στοιχεία, κάτι τέτοιο θεωρείται χρονοβόρο. Σε αυτή τη φάση μάλιστα που οι διαδικασίες για τη συγχώνευση Attica Bank και Παγκρήτιας εξελίσσονται σε fast track, ενδεχόμενες δικαστικές επιπλοκές θα μπορούσαν να τινάξουν το χρονοδιάγραμμα στον αέρα. Αντ’ αυτό φαίνεται ότι ο Αλέξανδρος Εξάρχου επιλέγει να επιδιώξει έναν συμβιβασμό, μέσα από τον οποίο η Elligton θα συνεισφέρει στην ΑΜΚ, χωρίς απαιτήσεις, ως passive investor ή θα αποζημιώσει την τράπεζα. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, η Ειρήνη Μαραγκουδάκη και τα ανώτατα στελέχη στην αμερικανική μητρική θα πρέπει να πειστούν ότι το κόστος του μη-συμβιβασμού θα είναι… μεγαλύτερο.
Το κόστος ήδη σε επίπεδο bad publicity είναι μεγάλο, δεδομένου ότι πολλά μεγάλα media εγείρουν διαρκώς θέμα και ερωτηματικά, ενώ επιδιώκουν την ενεργοποίηση των εποπτικών και ελεγκτικών αρχών. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό, για να πείσει ένα fund να διαπραγματευτεί. Για να καταστεί αυτό εφικτό θα πρέπει το due dilligence της Thrivest, ο εσωτερικός έλεγχος της Attica Bank και το ελεγκτικό κλιμάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος να καταλήξουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, τα οποία να περιλάβουν στα πορίσματά τους. Έτσι, ο μοχλός πίεσης θα είναι πλέον ρεαλιστικός. Μέχρι στιγμής, όμως, οι πιέσεις είναι επικοινωνιακές άρα επιδερμικές και στοχεύουν να αναγκάσουν την Elligton σε λάθος χειρισμούς.
Οι δαιδαλώδεις διαδρομές εταιρικών σχημάτων και προσώπων, μπορεί να μοιάζουν ύποπτες στο κοινό μάτι, δεν είναι όμως ασυνήθιστες στο διεθνές επενδυτικό σκηνικό, αντιθέτως, αποτελούν συνηθισμένη πρακτική. Το μεμπτό, εφόσον υπάρχει, αναζητείται στην εκτίμηση κόκκινων δανείων, την εκποίηση και τις τιμές αγορές collaterals, τον ρόλο των αγοραστών και ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων με τους πωλητές ή τον αρχικό κάτοχο της απαίτησης.
