Η στέψη του βασιλιά Καρόλου Γ’ αυτό το Σάββατο ήταν μια άσκηση μεγαλοπρέπειας και υπερβολής, αλλά και επίδειξης soft power του Ηνωμένου Βασιλείου. Πάνω από 2,000 ηγέτες και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο παραβρέθηκαν και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν το θέαμα. Παρόντες ήταν και οι… κριτικοί που χρησιμοποιούν την ευκαιρία για να επισημάνουν το κόστος και τον αναχρονιστικό χαρακτήρα του θεσμού της βρετανικής μοναρχίας.
Ενώ οι απόψεις για το αν το βρετανικό στέμμα καταβροχθίζει ή παράγει χρήματα διίστανται, ο τερματισμός της επίσημης θέσης της βασιλικής γραμμής του Ηνωμένου Βασιλείου θα είχε εκτεταμένες συνέπειες παγκοσμίως.
Εκτός από τα βρετανικά υπερπόντια εδάφη, ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄ υπηρετεί ως αρχηγός κράτους 14 κυρίαρχων χωρών εκτός από τη δική του – καθιστώντας το Ηνωμένο Βασίλειο την πιο παραγωγική μεταξύ των 17 συνταγματικών μοναρχιών του κόσμου που συνεχίζουν να απασχολούν μονάρχες ως αντιπροσωπευτικούς αρχηγούς κρατών. Ωστόσο, ο ιστός της Βρετανικής Κοινοπολιτείας έχει ραγίσει κάπως πρόσφατα.
Τα Μπαρμπέιντος αφαίρεσαν τον Βρετανό μονάρχη από τον αρχηγό του κράτους το 2021, ενώ η Τζαμάικα πέρυσι ανακοίνωσαν ότι ξεκινούν επίσης τη διαδικασία. Τα Μπαρμπέιντος έκαναν το βήμα μετά από 55 χρόνια ως ανεξάρτητο μέλος της Κοινοπολιτείας, ενώ η Τζαμάικα γιόρτασε τα 60ά χρόνια της ανεξαρτησίας της τον Αύγουστο του 2022.
Τα Μπαρμπέιντος ήταν η πρώτη χώρα σε σχεδόν 30 χρόνια που εγκατέλειψε τον θεσμό. Ο Μαυρίκιος, η Γουιάνα, το Τρινιδάδ και Τομπάγκο καθώς και η Ντομίνικα είχαν προηγουμένως επιλέξει διαφορετικό αρχηγό κράτους.
Εκτός από τις συνταγματικές μοναρχίες, υπάρχουν επίσης μια ντουζίνα χώρες σε όλο τον κόσμο που είναι απόλυτες ή ημισυνταγματικές μοναρχίες, που σημαίνει ότι οι μονάρχες αποδίδουν σημαντικές εξουσίες εκεί. Αυτοί οι τύποι συστημάτων είναι πιο συνηθισμένοι σήμερα στην Αραβική Χερσόνησο, παρόλο που το Μαρόκο, το Μπρουνέι, το Εσβατίνι και το Λιχτενστάιν συγκαταλέγονται επίσης μεταξύ τους. Ο ημι-συνταγματικός– όπου μονάρχες και εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μοιράζονται τις εξουσίες – κυμαίνεται από χώρες που αφήνουν τους μονάρχες να διατηρούν κάποιες εξουσίες δίπλα σε ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο έως τις λεγόμενες εκλεκτικές μοναρχίες, οι οποίες εκλέγουν ηγέτες από μια ομάδα βασιλικών – το σύστημα διακυβέρνησης των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Ο Πάπας εκλέγεται επίσης από μια ομάδα καρδιναλίων, αλλά είναι ο μοναδικός κυρίαρχος του Βατικανού, επομένως θεωρείται απόλυτη μοναρχία.
Δέκα χώρες στην Ευρώπη και πέντε στην Ασία, καθώς και η Τόνγκα και το Λεσότο διατηρούν τον δικό τους μονάρχη σε αντιπροσωπευτικό αξίωμα και ως αρχηγό κράτους. Οι παραδοσιακές υποεθνικές μοναρχίες είναι παραγωγικές στην Ινδονησία και τη Νότια Αφρική, όπου ο βασιλιάς του έθνους των Ζουλού, Misuzulu Sinqobile ka Zwelithini, κατέχει σημαντική άτυπη εξουσία στην ανατολική περιοχή του KwaZulu-Natal.
You will find more infographics at Statista
