Αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας. Λίθιο! Αυτό θα είναι το μείζον πεδίο επενδύσεων διεθνώς για την επόμενη 10ετία. Η ανάδειξή του όμως, αναμένεται να οδηγήσει σε αναδιάταξη του παγκόσμιου γεωοικονομικού -και πιθανώς- γεωπολιτικού χάρτη, καθώς τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκοσμίως εντοπίζονται σε χώρες που μέχρι τώρα έπαιζαν μικρό ή άκρως περιφερειακό ρόλο στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού ενέργειας.
Καθώς τα σχέδια για την ενεργειακή μετάβαση περνούν σχεδόν αλώβητα και την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη και την συντονισμένη παγκόσμια επιβράδυνση, όλα δείχνουν πως η αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας θα αποτελέσει μείζον πεδίο επενδύσεων διεθνώς.
Η Νότια Αμερική έχει μερικά από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιθίου στον κόσμο. Η Χιλή, η Αργεντινή και η Βολιβία αντιπροσωπεύουν συλλογικά το 53% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου και έχουν τεράστια κέρδη. Ωστόσο, θα μπορέσουν να κεφαλαιοποιήσουν πραγματικά αυτό το πλεονέκτημα, μόνο εφόσον μπορέσουν να αυξήσουν την παραγωγή τους έγκαιρα για να επωφεληθούν από την πράσινη μετάβαση, συμπεριλαμβανομένων των αυξανόμενων πωλήσεων ηλεκτρικών οχημάτων.
Ο έλεγχος της παραγωγής
Αυτές οι χώρες ελπίζουν να γίνουν όχι μόνο προμηθευτές λιθίου, αλλά και μεγάλες εταιρείες διύλισης και παραγωγοί προϊόντων προστιθέμενης αξίας που περιέχουν το μέταλλο. Για να γίνει αυτό, ωστόσο, πρέπει να αναπτύξουν τις υποδομές και τις ικανότητές τους εξόρυξης.
Για τους επενδυτές, μια σημαντική ανησυχία είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσουν οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών στη διαχείριση των βιομηχανιών λιθίου τους.
Η Χιλή έχει ήδη θέσει την παραγωγή λιθίου υπό εθνικό έλεγχο και οι νομοθέτες στην Αργεντινή καλούν την κυβέρνηση να λάβει παρόμοια μέτρα. Η κυβέρνηση της Βολιβίας, γνωστή για τις πολιτικές της κατά της ελεύθερης αγοράς, διαδραματίζει επίσης μεγάλο ρόλο στην εθνική βιομηχανία λιθίου.
Αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει τους επενδυτές από τη χρηματοδότηση έργων που είναι απαραίτητα για την έναρξη και λειτουργία της παραγωγής.
Auditor’s note: Λέξεις κλειδιά
Όταν μιλάμε για επιχειρηματικές και επενδυτικές τάσεις, η λέξη κλειδί εδώ είναι το έγκαιρα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται η διαμόρφωση ενός διευρυμένου, διασυνδεδεμένου και άμεσης απόκρισης επιχειρηματικού οικοσυστήματος. Αυτό, απαιτεί κεφάλαια, τεχνογνωσία και πάνω απ’ όλα… κυβερνητική -και πολιτική- βούληση. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν για χρόνια μείνει εκτός της διεθνούς -και δυτικής- οικονομικής αρχιτεκτονικής.
Οι ΗΠΑ, ως ο μεγαλύτερος παίχτης -στην πίσω αυλή των οποίων βρίσκονται- έχουν ασκήσει πολιτική απομόνωσής τους.
Καθώς η ζήτηση για λίθιο εκτοξεύεται το νέο γεωοικονομικό και γεωπολιτικό σκηνικό περιορίζει τον ρόλο χωρών όπως η Ρωσία, η Κίνα και των δορυφόρων τους στη δυτική εφοδιαστική αλυσίδα, η Νότια Αμερική θα κληθεί να παίξει -de facto- κομβικό ρόλο. Αυτό, θα σημάνει την εμπλοκή τόσο της Ευρώπης όσο και μεμονωμένων χωρών στη διαδικασία διαμόρφωσης της επόμενης ημέρας.
Οι κίνδυνοι που απορρέουν από την αναδιάταξη αυτή είναι πολλαπλοί. Ενώ βέβαιη θεωρείται η προσπάθεια της Ρωσίας και της Κίνας να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν τις εξελίξεις, τόσο για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών όσο και γεωοικονομικών συμφερόντων.
