Το πολιτικό εύρος που απαιτείται για συνεννόηση και συναινέσεις μεταξύ των τριών κομμάτων εξουσίας σκιαγράφησε σε ομιλία του ο Βαγγέλης Βενιζέλος, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι υπάρχει.
Μηνύματα κυβερνησιμότητας έστειλε ο Βαγγέλης Βενιζέλος με την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Μαραντζίδη, διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν τα εχέγγυα για συνεννοήσεις και συναινέσεις μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Επιπλέον, δήλωσε ότι τα τρία συστημικά κόμματα δεν έχουν στρατηγικές διαφορές, αλλά διαφορετικό τρόπο, ενώ έχουν κάνει τις απαραίτητες παραδοχές για την Ευρώπη, τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και την εθνική πολιτική.
Οι δηλώσεις του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ αναδεικνύουν μια πιο βατή και λιγότερο επικίνδυνη πολιτική προοπτική, ενόψει των εκλογών, καθώς περιορίζεται de facto ο κίνδυνος ακυβερνησίας και δυσκυβερνησίας. Η τοποθέτηση αυτή έρχεται τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ψαλίδα των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει σημαντικά, ενώ το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να παίξει τον ρυθμιστή, σε όλα τα σενάρια. Υπ αυτό το πρίσμα, η παρέμβαση επιχειρεί να χαράξει και άλλες οδούς πολιτικών συγκλήσεων και συναινέσεων ή έστω να τις επισημάνει.
Μέρος της ομιλίας του Βαγγέλη Βενιζέλου
“Έχουμε ένα κομματικό σύστημα, το οποίο είναι στενότερο του εύρους των προβλημάτων και στενότερο του εύρους της κοινωνίας” επεσήμανε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου, Ευάγγελος Βενιζέλος στην παρουσίαση βιβλίου του καθηγητή πολιτικής επιστήμης Νίκου Μαραντζιδη, με τίτλο: “Στη σκιά του Στάλιν”, στο αμφιθέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
“Πιστεύω ότι τις μεγαλύτερες συνάφειες τις έχουν τα τρία συστημικά, εντός και εκτός εισαγωγικών, κόμματα. Αυτά που παράγουν και την οξύτερη και πιο τοξική σύγκρουση” είπε ο κ. Βενιζέλος και συνέχισε: “Πιστεύω ότι στα μεγάλα θέματα στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Πέραν του συστημικού αυτού φάσματος, έχεις πολύ μεγάλη δυσκολία να λάβεις απαντήσεις, οι οποίες θα είναι σαφείς και οι οποίες μπορούν να στηρίξουν μια εθνική στρατηγική. Αρα, για μένα πάντα το ερώτημα είναι αν, ανεξαρτήτως πώς θα λυθεί το ζήτημα της διακυβέρνησης, του σχηματισμού κυβέρνησης, μπορούν να διαμορφωθούν συναινέσεις, συναντιλήψεις, κώδικες επικοινωνίας, οι οποίες να μας επιτρέψουν να μιλήσουμε για την πραγματική ατζέντα. Γιατί τώρα δεν μιλάμε για την πραγματική ατζέντα της χώρας”.
Ο κ. Βενιζέλος εξήγησε ότι για τα τρία μεγαλύτερα κόμματα που έχουν μια κυβερνητική εμπειρία, είναι “επιτέλους φιλοευρωπαϊκά”, έχουν κάνει “παραδοχές σε σχέση με την εταιρική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ” και “ακολουθούν ένα μοντέλο πολιτικής, όμοιο, με παραλλαγές”.
Μια τέτοια προσέγγιση μιας πραγματικής ατζέντας πολιτικής για τη χώρα θα ήταν ιδεώδης εκτίμησε, αλλά πρόσθεσε: “Εάν η ερώτηση είναι: ‘Αυτό μπορεί να συμβεί;’ Η απάντηση είναι όχι. Δε θα συμβεί, γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα καθηλώνει την κοινωνία, η κοινωνία υποεκπροσωπειται, δηλαδή, έχουμε ένα κομματικό σύστημα, το οποίο είναι στενότερο του εύρους των προβλημάτων και στενότερο του εύρους της κοινωνίας. Τώρα, εάν αυτό έχει σχέση και με την κομμουνιστική μας παράδοση, μπορεί να έχει, υπό την έννοια ότι η ελληνική πολιτική ζωή καταδυναστεύεται από σύνδρομα που έχουν ιστορικό βάθος”.
