Η άνοδος των αποδόσεων των ομολόγων των αναδυόμενων χωρών (ανάμεσά τους και η Ελλάδα αφού δεν έχει πάρει ακόμη επενδυτική βαθμίδα) ξαναδημιουργεί το κίνημα των “ραντιέρηδων” που έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου.
Πρόκειται για θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές που κυνηγούν τις υψηλές επιτοκιακές αποδόσεις προκειμένου να ξεπεράσουν τον υψηλό πληθωρισμό και να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις των πελατών τους. Για παράδειγμα , τράπεζες, ασφαλιστικές και Ταμεία αλλά και hedge funds ανάμεσα στα premium ομόλογα (ΑΑΑ ή ΑΑ+) που έχουν χαμηλές αποδόσεις, εμπλουτίζουν την επενδυτική τους λίστα και με high yield bonds προκειμένου να προσφέρουν κάτι καλύτερο στους πελάτες τους.
Εκτός από την Ελλάδα που θεωρείται μία ιδανική περίπτωση για τους επενδυτές αυτούς καθώς βρίσκεται σε περιοχή ασφαλείας (Ευρωζώνη) και έχει κρατικά ομόλογα με αποδόσεις 4% και καλά εταιρικά ομόλογα με αποδόσεις πάνω από 7% , υπάρχουν οι περιοχές υψηλού κινδύνου των οποίων τα ομόλογα διαπραγματεύονται με επιτόκια άνω του 20-30%. Τέτοιες περιπτώσεις είναι το Πακιστάν, η Γκάνα και η Ουκρανία που πρωταγωνιστούν στο ράλι. Για παράδειγμα , τα κρατικά ομόλογα της Ουκρανίας διαπραγματεύονται σε όρους πτώχευσης. Όμως , εάν και όταν λήξει ο πόλεμος (με όποιους όρους) τα ουκρανικά ομόλογα θα απογειωθούν προσφέροντας τεράστιες αποδόσεις και σε όρους ονομαστικής αξίας. Η Αίγυπτος και η Νιγηρία έχουν ομόλογα με αποδόσεις 13% και 12% αντίστοιχα. Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται τα σερβικα ομόλογα, τα ομόλογα του Ουζμπεκιστάν και της Κόστα Ρίκα. Η Τουρκία αποτελεί μία ιδιάζουσα περίπτωση που προσφέρει μεγάλες αποδόσεις στα ομόλογά της και με –σχετικά- μικρό κίνδυνο.
Ψηλά η Ελλάδα στη λίστα αλλά δεν βρίσκουν ομόλογα
Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ υψηλά στη λίστα των κυνηγών ομολόγων. Ως χώρα της Ε.Ε έχει αρκετά υψηλότερη διαβάθμιση από τα κράτη του 3ου κόσμου αλλά ταυτόχρονα έχει πολύ υψηλότερα επιτόκια απ’ ότι τα γερμανικά, τα γαλλικά και τα ολλανδικά ομόλογα. Όσοι θεσμικοί επενδυτές θέλουν να κάνουν asset allocation στα χαρτοφυλάκια των ομολόγων τους είναι σίγουρο ότι θα αγοράσουν και ελληνικά ομόλογα προκειμένου να καρπωθούν τα μεγάλα κουπόνια τους. Για παράδειγμα μία ευρωπαική ασφαλιστική δεν μπορεί να σταθεί με γερμανικά ομόλογα του 1,5% ή γαλλικά του 2%. Χρειάζεται και τα ελληνικά 10ετή ομόλογα του 4% για να αυξήσει την απόδοση των κεφαλαίων της και να ενισχύσει τα συνταξιοδοτικά της προιόντα.
Μπορεί λοιπόν κάποιοι θεσμικοί επενδυτές να θεωρούν εξαιρετικές ευκαιρίες τα ελληνικά ομόλογα αλλά το βασικό τους πρόβλημα είναι η μικρή διαθεσιμότητά τους και η έλλειψη εμπορευσιμότητας. Δηλαδή δεν βρίσκουν να αγοράσουν τις ποσότητες που θέλουν στις διεθνείς αγορές και εάν τις βρουν , δεν θα βρουν τρόπο να τις πουλήσουν. Αυτό θέλουν να ρυθμίσουν και ο ΟΔΔΗΧ αλλά και οι primary dealers και -σύμφωνα με πληροφορίες- ενδιαφέρεται να δημιουργήσει ενισχυμένο desk ομολόγων (κρατικών και εταιρικών) το ελληνικό χρηματιστήριο κατά το επόμενο διάστημα.
