Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια καλά οργανωμένη παγκόσμιας κλίμακας επιχείρηση της Τουρκίας να τη σύρει στα διεθνή φόρα ως απολογούμενη! Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος και όχι τα θερμά επεισόδια, όπως γράφει και ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή.
Πραγματικά μεγάλο κίνδυνο να βρεθεί απολογούμενη στη διεθνή κοινή γνώμη και ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών αντιμετωπίζει η Ελλάδα, κάτι που τώρα γίνεται αντιληπτό στους κύκλους πέριξ και μέσα στην κυβέρνηση. Αν και τα σημάδια ήταν από καιρό εμφανή, στην Αθήνα, οι διαμορφωτές στρατηγικής επέλεγαν να εστιάσουν στο επιφανειακό και όχι στο υφέρπον, αντιμετωπίζοντας έτσι ad hoc τις προκλήσεις αλλά όχι την επιχείρηση διασυρμού της Ελλάδας στα μείζονα.
Η κατάσταση, τώρα, μοιάζει πιεστική. Ο διευθυντής της Καθημερινής με άρθρο-παρέμβαση επισημαίνει ότι τώρα δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο- διατύπωση που αφήνει να εννοηθεί ότι έχει χαθεί χρόνος- και ζητά πολυεπίπεδη άμυνα σε πολιτικό, διπλωματικό και επικοινωνιακό επίπεδο απέναντι στην Τουρκία. Στο άρθρο του, ο έγκριτος δημοσιογράφος καθιστά σαφές ότι η πολιτικής των ανταπαντήσεων εσωτερικής κατανάλωσης πρέπει να τελειώσει και πως η κυβέρνηση καλείται να εστιάσει στα μείζονα. Ο Αλέξης Παπαχελάς διαμηνύει ότι η εργαλειοποίηση των ελληνοτουρκικών για μικροπολιτικές σκοπιμότητες παράγει αρνητικά αποτελέσματα στο διεθνή στίβο.
Το Crisis Monitor έχει εγκαίρως και κατ επανάληψη επισημάνει την προσπάθεια της Άγκυρας να ποδηγετήσει την Αθήνα σε διεθνή φόρα και μηχανισμούς λύσεων, την δομημένη δουλειά που γίνεται να να χάσει η Αθήνα την υπεροχή της σε ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής και άρα τα ερείσματά της στην Ευρώπη και την σταθερή αποδόμηση της αξιοπιστίας του Έλληνα πρωθυπουργού, μέσα από παγίδες και δεσμεύσεων και διαλόγου, στις οποίες οδηγήθηκε.
Στην Αθήνα κατάλαβαν τις τουρκικές παγίδες αργά, μόνο μετά τη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν όμως αργά, ο Τούρκος πρόεδρος είχε αποκτήσει τη δυνατότητα να χαρακτηρίσει αναξιόπιστο συνομιλητή τον Κυριάκο Μητσοτάκη, χρεώνοντάς του πρόθεση υπονόμευσης της σταθερότητας και καταπάτηση των αρχών καλής γειτονίας.
Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά
Το δικαίωμα της αυτοάμυνας
«Η Τουρκία θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη όταν μιλάει για νησιά, τουλάχιστον ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έχει υιοθετήσει τόσες αποφάσεις εναντίον της εισβολής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής παρουσίας στην αδέσμευτη και ανυπεράσπιστη Κύπρο. Ποιοι είναι οι απώτεροι σκοποί της όταν έχει συγκεντρώσει απέναντι στα νησιά μας τόσες δυνάμεις που τις αποκαλεί Στρατιά του Αιγαίου και στις οποίες συμπεριλαμβάνεται, όχι κατά σύμπτωση, μεγάλος αριθμός αποβατικών σκαφών. Απατάται ο Τούρκος συνάδελφός μου αν θεωρεί πως οι συνθήκες δεν προορίζονται να διασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά να διευ-κολύνουν τον τουρκικό επεκτατισμό. Οπως κάθε άλλη χώρα, η Ελλάς δεν απεμπόλησε το φυσικό της δικαίωμα της αυτοαμύνης. Τα νησιά μας απειλούνται».
Απόσπασμα ομιλίας του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια; Οχι ακριβώς. Πρόκειται για παρέμβαση που έγινε πριν από 46 χρόνια, από τον τότε υπουργό Εξωτερικών και πολύ έμπειρο διπλωμάτη Δημήτρη Μπίτσιο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είναι όμως εξαιρετικά πιθανό ο κ. Δένδιας να χρειαστεί να επαναλάβει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα στο άμεσο μέλλον στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Μόνο που αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανό να είναι η Τουρκία που θα προσφύγει στο Σ.Α., όχι η Ελλάδα.
Το ζήτημα είναι πως βρισκόμαστε απέναντι σε μία πολύ καλά οργανωμένη, παγκόσμια οργανωμένη, τουρκική καμπάνια με στόχο τη δυσφήμηση των ελληνικών θέσεων. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους παλικαρισμούς εσωτερικής κατανάλωσης του τύπου «ηχηρό χαστούκι» του Χ ή Ψ βουλευτή ή υπουργού και ας δούμε την ουσία. Η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί την ανάγκη ενός συντονιστικού κέντρου (war room), το οποίο προτάθηκε από έναν άλλο πρώην διπλωμάτη-αρθρογράφο από τις στήλες της «Κ». Επιστρατεύθηκε γι’ αυτό ένας νέος και δραστήριος διπλωμάτης, που καταλαβαίνει από σύγχρονη επικοινωνία.
Δεν έχουμε, όμως, χρόνο για χάσιμο. Στην εποχή μας χρειάζεται εγρήγορση, τεχνοκρατικές απαντήσεις, αλλά και έξυπνα βίντεο που θα απαντούν στα τουρκικά επιχειρήματα κάθε ημέρα, κάθε ώρα. Μην έχουμε την απαίτηση οι τρίτοι να κατανοούν τα επιχειρήματά μας. Ούτε να νομίζουμε ότι αποτελεσματική διπλωματία είναι κάποιοι δικοί μας να απαντούν, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε Τούρκους «σκάστε, Μογγόλοι». Το ακροατήριο που μας ενδιαφέρει είναι κυρίως όσοι λαμβάνουν αποφάσεις ή διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Αυτοί περιμένουν κάτι πιο συγκροτημένο και λιγότερο γραφικό για να πειστούν για τις ελληνικές θέσεις. Ευτυχώς, βοηθούν πολύ σε αυτό οι συνεχείς ακραίες και εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων.
