Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ιταλία είναι γεγονός, με την Ευρώπη να περιμένει πλέον την ισορροπία δυνάμεων που θα προκύψει από τις κάλπες και όχι το αποτέλεσμα. Το σίγουρο είναι ότι εκτός από την Μελόνι και τον Σαλβίνι στην κυβέρνηση και με καταλυτικό ρόλο θα βρεθεί ο Μπερλουσκόνι…
Σενάριο… σκηνοθεσίας αλλά χωρίς ιδιαίτερη φαντασία θα είναι η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στην Ιταλία μετά τις εκλογές της Κυριακής, καθώς αν μη τί άλλο, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επανέρχεται στα πράγματα και πιθανότητα θριαμβευτικά. Μετά από την ετερόκλητη συνεργασία με τους Πέντε Αστέρες, η ιταλική ακροδεξιά βγαίνει ενισχυμένη και έτοιμη να κυβερνήσει χωρίς αριστερά ή κεντρώα αντίβαρα…
Για να συμβεί αυτό μεσολάβησε η κατάρρευση της κυβέρνησης Κόντε, που υποστηρίζονταν από τους Πέντε Αστέρες και η παραίτηση Ντράγκι -παρά την διατήρηση πλειοψηφίας- στη Γερουσία. Έτσι, οι Πέντε Αστέρες και η κεντροαριστερά προκάλεσαν την τύχη τους και έχασαν, εκτιμώντας ότι αν πλειοδοτήσουν θα… κερδίσουν. Τελικά, η Ιταλία αποδεικνύεται ότι ήθελε αντιευρωπαϊκό / αντιδυτικό ριζοσπαστιμό.
Η κατάσταση δεν είναι απλή. Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ δεν αγχώνονται για την οικονομία της Ιταλίας. Αυτή δεν μπορεί να αφεθεί να καταρρεύσει και αυτό είναι υπό διαπραγμάτευση. Βρυξέλλες, Βερολίνο αλλά κυρίως Παρίσι και Ουάσιγκτον φοβούνται μια πιο… φιλοπουτινική αντι-βρυξελλιώτικη και αντι-αμερικανική Ιταλία. Οι συνθήκες αυτές μπορούν να ισχύουν ad hoc, χωρίς συνοχή, απλά παρεμποδίζοντας συναινέσεις σε μείζονα θέματα τόσο στην ΕΕ, όσο και στους G7, τους G20 και στον ΟΗΕ.
Το πρόβλημα της Δύσης είναι ότι σε ένα τέτοιο νεότευκτο πολιτικά και απροσδιόριστο διαπραγματευτικά σχήμα, δεν μπορεί να γνωρίζει απριόρι σημεία πίεσης και ανταλλάγματα, καθώς όλα θα έχουν σχέση με την εσωτερική τους ατζέντα, τις εξαρτήσεις και τις προοπτικές των τριών ηγετών. Και αν ο Μπερλουσκόνι είναι ο γωsτός διάβολος, ο Σαλβίνι είναι εκδικητικός και η Μελόνι έχει προοπτικές. Οι διαπραγματεύσεις θα είναι πιο de facto δύσκολες.
Οι αγορές, πάλι, φοβούνται τις αλλαγές, το ρίσκο των πολιτικών συγκρούσεων και τις επιπτώσεις τους.
Ο γνωστός διάβολος
Ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός και νυν αρχηγός του κόμματος Φόρτσα Ιτάλια, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μιλώντας με συνεργάτες του σε καφέ του Μιλάνου, τόνισε πριν από λίγο ότι «βρίσκεται στην πολιτική αρένα για να προσφέρει, μαζί με το κόμμα του, μια καθοριστική συμβολή και να είναι ο σκηνοθέτης της επόμενης κυβέρνησης».
«Εκτιμώ ότι η Φόρτσα Ιτάλια θα ξεπεράσει το 10% των ψήφων. Στη φάση αυτή, βέβαια, σε όλο τον κόσμο έχουμε έλλειψη ηγετών, αλλά η άποψή μου είναι ότι οι ηγέτες πρέπει να αναδεικνύονται, αυτόνομα, με τις δυνάμεις τους» πρόσθεσε ο «Καβαλιέρε».
Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε ότι η συμβολή του Μπερλουσκόνι στην ΕΕ δεν ήταν τόσο αρνητική όσο ήταν για την Ιταλία. Ο “Καβαλιέρε” επέβαλε με πολιτική εξαπάτηση της Μέρκελ τον Μάριο Ντράγκι στο τιμόνι της ΕΚΤ και υφάρπαξε τον έλεγχο της ΕΚΤ, διατηρώντας τρία μέλη αντί για δύο στο ΔΣ μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, αποτρέποντας τον Βόλγκανγκ Σόιμπλε να επιβάλλει πολιτικές που θα βάθαιναν την κρίση στον Νότο.
Υπ αυτό το πρίσμα, το σενάριο επιστροφής του Μπερλουσκόνι στα πράγματα δεν είναι τόσο κακό για την ΕΕ. Το ζήτημα είναι ο Σαλβίνι και η Μελόνι. Επίσης και οι τρεις διατηρούν διαύλους επικοινωνίας με το Κρεμλίνο.
