Τη στιγμή που πέθανε η βασίλισσα, ο θρόνος πέρασε αμέσως και χωρίς τελετή στον κληρονόμο Κάρολο, τον πρώην πρίγκιπα της Ουαλίας.
Αλλά υπάρχουν μια σειρά από πρακτικά – και παραδοσιακά – βήματα που πρέπει να περάσει για να στεφθεί Βασιλιάς.
Επιλογή ονόματος
Μία από τις πρώτες του πράξεις είναι να αποφασίσει αν θα βασιλέψει ως βασιλιάς Κάρολος Γ’ ή θα πάρει άλλο όνομα.
Για παράδειγμα, το μικρό όνομα του παππού του Γεώργιου ΣΤ’ ήταν Αλβέρτος, αλλά βασίλεψε χρησιμοποιώντας ένα από τα μεσαία του ονόματα. Ο Κάρολος μπορούσε να επιλέξει από οποιοδήποτε από τα τέσσερα ονόματά του – Charles Philip Arthur George.
Δεν είναι ο μόνος που αντιμετωπίζει αλλαγή τίτλου.
Αν και είναι διάδοχος του θρόνου, ο πρίγκιπας Γουίλιαμ δεν θα γίνει αυτόματα Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ωστόσο, κληρονομεί αμέσως τον άλλο τίτλο του πατέρα του, Δούκα της Κορνουάλης. Η σύζυγός του Catherine θα είναι γνωστή ως η Δούκισσα της Κορνουάλης.
Θα υπάρξει επίσης ένας νέος τίτλος για τη σύζυγο του Καρόλου, της οποίας ο πλήρης τίτλος θα είναι Queen Consort – σύζυγος είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τη σύζυγο του μονάρχη.
Επίσημες τελετές
Τις πρώτες 24 ώρες περίπου μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Κάρολος θα ανακηρυχθεί επίσημα Βασιλιάς.
Αυτό συμβαίνει στο St James’s Palace στο Λονδίνο, μπροστά σε ένα τελετουργικό σώμα γνωστό ως Συμβούλιο Προσχώρησης.
Αποτελείται από μέλη του Privy Council – μια ομάδα ανώτερων βουλευτών, παρελθόντων και νυν, και συναδέλφων – καθώς και ορισμένους ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους, ύπατους επιτρόπους της Κοινοπολιτείας και τον Λόρδο Δήμαρχο του Λονδίνου.
Περισσότερα από 700 άτομα έχουν θεωρητικά το δικαίωμα να παρευρεθούν, αλλά δεδομένης της σύντομης προειδοποίησης, ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανό να είναι πολύ μικρότερος. Στο τελευταίο Συμβούλιο Προσχώρησης το 1952, παρευρέθηκαν περίπου 200.
Ο Βασιλιάς δεν παρευρίσκεται παραδοσιακά.
Στη συνάντηση, ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ θα ανακοινωθεί από τον Λόρδο Πρόεδρο του Privy Council (επί του παρόντος βουλευτή Penny Mordaunt) και θα διαβαστεί μεγαλόφωνα μια διακήρυξη.
Η διατύπωση της διακήρυξης μπορεί να αλλάξει, αλλά παραδοσιακά ήταν μια σειρά από προσευχές και υποσχέσεις, που επαινούν τον προηγούμενο μονάρχη και υπόσχονται υποστήριξη για τον νέο.
Στη συνέχεια, αυτή η διακήρυξη υπογράφεται από μια σειρά ανώτερων προσωπικοτήτων, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρυ και του Λόρδου Καγκελάριο.
Όπως με όλες αυτές τις τελετές, θα δοθεί προσοχή σε ό,τι μπορεί να έχει τροποποιηθεί, προστεθεί ή ενημερωθεί, ως ένδειξη μιας νέας εποχής.
Η πρώτη δήλωση του Βασιλιά
Το Συμβούλιο Προσχώρησης συνεδριάζει ξανά -συνήθως μια μέρα αργότερα- και αυτή τη φορά, ο Βασιλιάς θα παραστεί, μαζί με το Privy Council.
Δεν υπάρχει «ορκοποίηση» στην αρχή της βασιλείας ενός Βρετανού μονάρχη, με το στυλ κάποιων άλλων αρχηγών κρατών, όπως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Αλλά υπάρχει μια δήλωση που έγινε από τον νέο βασιλιά και – σύμφωνα με μια παράδοση που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα – θα δώσει όρκο να διατηρήσει την Εκκλησία της Σκωτίας.
Μετά από μια φανφάρα τρομπετίστων, θα γίνει μια δημόσια διακήρυξη που θα ανακηρύξει τον Κάρολο ως νέο Βασιλιά. Αυτό θα γίνει από ένα μπαλκόνι πάνω από το Friary Court στο St James’s Palace, από έναν αξιωματούχο γνωστό ως Garter King of Arms.
Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ στέφει τον γιο της Κάρολο, πρίγκιπα της Ουαλίας, κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής του στο Κάστρο Κερνάρβον.
Θα φωνάξει: «Ο Θεός σώζει τον Βασιλιά», και για πρώτη φορά από το 1952, όταν παίζεται ο εθνικός ύμνος, οι λέξεις θα είναι «Ο Θεός σώζει τον βασιλιά».
Χαιρετισμοί με όπλα θα εκτοξευθούν στο Χάιντ Παρκ, στον Πύργο του Λονδίνου και από πλοία του πολεμικού ναυτικού, και η διακήρυξη που αναγγέλλει τον Κάρολο ως Βασιλιά θα διαβαστεί στο Εδιμβούργο, το Κάρντιφ και το Μπέλφαστ.
Η στέψη
Το συμβολικό κορυφαίο σημείο της προσχώρησης θα είναι η στέψη, όταν ο Κάρολος στέφεται επίσημα. Λόγω της απαραίτητης προετοιμασίας, η στέψη δεν είναι πιθανό να γίνει πολύ σύντομα μετά την άνοδο του Καρόλου – η βασίλισσα Ελισάβετ διαδέχθηκε τον θρόνο τον Φεβρουάριο του 1952, αλλά στέφθηκε μόνο τον Ιούνιο του 1953.
Τα τελευταία 900 χρόνια η στέψη τελούνταν στο Αβαείο του Γουέστμινστερ – ο Γουίλιαμ ο Πορθητής ήταν ο πρώτος μονάρχης που στέφθηκε εκεί και ο Κάρολος θα είναι ο 40ός.
Είναι μια Αγγλικανική θρησκευτική λειτουργία, που τελείται από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ. Στο αποκορύφωμα της τελετής, θα τοποθετήσει το στέμμα του Αγίου Εδουάρδου στο κεφάλι του Καρόλου – ένα συμπαγές χρυσό στέμμα, που χρονολογείται από το 1661.
Αυτό είναι το κεντρικό κομμάτι του Crown Jewels στον Πύργο του Λονδίνου και φοριέται από τον μονάρχη μόνο τη στιγμή της στέψης (και όχι μόνο επειδή ζυγίζει βαριά 2,23 κιλά).
Σε αντίθεση με τους βασιλικούς γάμους, η στέψη είναι μια κρατική περίσταση – η κυβέρνηση πληρώνει γι ‘αυτό και τελικά αποφασίζει τη λίστα των καλεσμένων.
Θα ακολουθήσει μουσική, αναγνώσεις και το τελετουργικό του χρίσματος του νέου μονάρχη, χρησιμοποιώντας λάδια από πορτοκάλι, τριαντάφυλλα, κανέλα, μόσχο και άμβρα.
Ο νέος Βασιλιάς θα δώσει τον όρκο της στέψης μπροστά στον κόσμο που παρακολουθεί. Κατά τη διάρκεια αυτού
