Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο υποτροπιασμού και νέου εμφυλίου πολέμου είναι η Λιβύη καθώς πλέον υπάρχουν δύο κυβερνήσεις, μία με έδρα την Τρίπολη και την άλλη με έδρα στη Βεγγάζη.
Καθώς η διεθνής κοινότητα και κοινή γνώμη είναι στραμμένη στην Ουκρανία, το γεωπολιτικό μπιλιάρδο συνεχίζεται. με τη Λιβύη που ήταν στα πρόθυρα αποσταθεροποίησης τώρα να αντιμετωπίζει το φάσμα νέου εμφυλίου πολέμου.
Η αποσταθεροποίηση της Λιβύης μπορεί να έχει πολλαπλές επιπτώσεις τόσο στην ασφάλεια της περιοχής, καθώς θα οδηγούσε σε έξαρση του μεταναστευτικού και από το νότο, αλλά και στην ενεργειακή κρίση, καθώς οι ήδη παρηκμασμένες πετρελαϊκές υποδομές θα μπορούσαν εύκολα να τεθούν εκτός λειτουργίας μειώνοντας την παραγωγή της χώρας και διογκώνοντας το έλλειμμα στην προσφορά πετρελαίου.
Η χώρα που είναι ήδη διχασμένη μεταξύ δύο αντίπαλων κυβερνήσεων στα ανατολικά και τα δυτικά, η Λιβύη βρίσκεται από τις αρχές Μαρτίου και με δύο αντίπαλες κυβερνήσεις, όπως και την περίοδο 2014- 2021, όταν η χώρα βρισκόταν εν μέσω εμφυλίου μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι το 2011.
Η κυβέρνηση που παρουσίασε ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Φάτι Μπασάγκα, την οποία ενέκρινε το κοινοβούλιο που έχει την έδρα του στην ανατολική Λιβύη, είναι σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση που εδρεύει στην Τρίπολη η οποία σχηματίστηκε στο πλαίσιο των συμφωνιών που υπογράφηκαν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ υπό τον Αμπντελχαμίντ Ντμπεϊμπά, ο οποίος αρνείται να παραδώσει την εξουσία, αν πρώτα δεν πραγματοποιηθούν εκλογές.
Εξάλλου ο Μπασάγκα σχημάτισε την κυβέρνησή του αφού συνασπίστηκε με τον ισχυρό άνδρα της ανατολικής Λιβύης, τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, τον οποίο στηρίζει η Μόσχα.
Στις 10 Μαρτίου ένοπλες ομάδες που στηρίζουν τον Μπασάγκα πήραν θέση έξω από την Τρίπολη για να τον στηρίξουν, εγείροντας φόβους για αναζωπύρωση των εχθροπραξιών και κατάρρευση της κατάπαυσης του πυρός που ισχύει από τον Οκτώβριο του 2020.
