Γεγονός είναι πλέον η αύξηση του πολιτικού ρίσκου στην Ελλάδα, καθώς η κυβερνητική ανεπάρκεια καταγράφεται σε διαδοχικές δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κεφάλαιο του πρωθυπουργού φθίνει με εντεινόμενο ρυθμό. Ωστόσο, ο προσδιορισμός του χρόνου προσφυγής στις κάλπες αποτελεί μια πιο σύνθετη εξίσωση, με μεταβλητές που δεν επηρεάζονται αποκλειστικά από το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και αγνώστους με ετεροπροσδιοριζόμενες τιμές.
- Κοινωνική δυσαρέσκεια δείχνουν οι δημοσκοπήσεις
- Στοίχημα ο μετριασμός του πολιτικού κόστους
- Η ακρίβεια αλλάζει την ατζέντα
- Καμπανάκι από Στουρνάρα για τα δημοσιονομικά
- Αναδιατάσσεται το γεωπολιτικό σκηνικό
Όσο η κοινωνική δυσαρέσκεια δεν μετουσιώνεται σε κυβερνητική φθορά και ενίσχυση της αντιπολίτευσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί μεν την πολιτική κυριαρχία, αλλά παράλληλα και το άγχος προοδευτικής αποδυνάμωσής του.
Η ακρίβεια, επιβάλλεται πλέον ως το μείζον πολιτικό θέμα, επικαλύπτοντας οποιοδήποτε άλλο ανοιχτό μέτωπο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη και διαμορφώνοντας συνθήκες κοινωνικής κρίσης. Καθώς ο πληθωρισμός καλπάζει με 6,2%, οι σφυγμομετρήσεις καταγράφουν εντεινόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια και μομφή προς την κυβέρνηση για ανεπαρκή μέτρα διαχείρισης της κρίσης.
Την Τετάρτη, ο ANT1 παρουσίασε νέο δημοσκόπηση της Marc η οποία αποτύπωνε καθολική κοινωνική δυσαρέσκεια για τα μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας που έχει λάβει η κυβέρνηση. Πρόκειται για τη δεύτερη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης, σε κρίσιμο θέμα, στην οποία η κυβερνητική διαχείριση αποδεικνύεται ανεπαρκής. Είχε προηγηθεί η κρίση με την κακοκαιρία που οδήγησε στον αποκλεισμό χιλιάδων οδηγών στην Αττική Οδό. Πριν από αυτά, η κυβέρνηση είχε θεωρηθεί κατώτερη των περιστάσεων στη διαχείριση των πυρκαγιών το καλοκαίρι, με τον πρωθυπουργό να αποδέχεται και τότε ευθύνη.
Συνολικά, η κυβερνητική αντίδραση και διαχείριση των κρίσεων αποδεικνύεται σταθερά κατώτερη των προσδοκιών και ενδεχομένως των περιστάσεων. Αυτό, παρά τον ανασχηματισμό και τις διαρκείς συσκέψεις για την ενίσχυση της διαλειτουργικότητας των φορέων του Δημοσίου.
Πολιτικό ρίσκο
Τα στοιχεία αυτά, αναλύονται βέβαια διεξοδικά, τόσο από το Μαξίμου όσο και από την αντιπολίτευση, αποτελούν όμως εμπεδωμένη κοινωνική αίσθηση, η οποία καθώς αποτυπώνεται πολύπλευρα στην καθημερινότητα, αναμένεται να μεταφραστεί σε πολιτικό κόστος. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, η πολιτική φθορά της κυβέρνησης είναι ελεγχόμενη -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- ενώ η αντιπολίτευση δεν φαίνεται ορθώς τοποθετημένη για να κεφαλαιοποιήσει τη φθορά αυτή.
Πολιτικά, ο πρωθυπουργός διαψεύδει τα σενάρια πρόωρων εκλογών, η κυβέρνηση ανακοινώνει διαρκώς προεκλογικού χαρακτήρα μέτρα και ο κεντρικός τραπεζίτης ζητά πιο σφιχτή δημοσιονομική διαχείριση και επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση ανεβάζει τους τόνους και κλιμακώνει την κριτική στην κυβέρνηση, θέλοντας να καρπωθεί τη φθορά της και να πλήξει το πολιτικό κεφάλαιο του πρωθυπουργού.
Απώλεια πολιτικής κυριαρχίας
Καθώς η δυναμική των αλληλεπικαλυπτόμενων κρίσεων εντείνεται, το γεωπολιτικό τοπίο μεταβάλλεται άρδην και όχι υπέρ των ελληνικών θέσεων και το γεωοικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται, το πολιτικό σκηνικό γίνεται ολοένα και πιο ρευστό.
Η αύξηση του κόστους δανεισμού και ο καλπάζον πληθωρισμός ροκανίζουν το effect της ανάπτυξης στην κοινωνία και να εξανεμίζουν το κυβερνητικό goodwill.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό τοπίο, ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική του κυριαρχία βρίσκεται σε φθίνουσα -και πιθανώς αναπόδραστα- τροχιά. Υπ αυτή τη συλλογιστική, το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αποκλείεται να διαμορφώσει αφήγημα εξαναγκασμένης προσφυγής στις κάλπες είτε για τα εθνικά θέμα ή ακόμα και για την διαχείριση της οικονομικής κρίσης.
