Θετικό αλλά όχι αρκετό είναι το αποτύπωμα της Συνόδου Cop26 του ΟΗΕ για το Κλίμα, καθώς οιι ηγέτες συνήψαν τρεις συμφωνίες, με φιλόδοξους στόχους, ενώ ωριμάζουν και κάποιες ακόμη, ωστόσο δεν έγινε κάποιο εξαιρετικά αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της ανάσχεσης των συνεπειών και της ίδιας της κλιματικής αλλαγής.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα σημαδεύτηκε από την απουσία του Βλάντιμιρ Πούτιν, του Σι Ζινπίνγκ και του προέδρου του Μεξικό. Ο Τζο Μπάιντεν, μάλιστα, επέκρινε την απουσία του Κινέζου προέδρου χαρακτηρίζοντάς την “μεγάλο λάθος”.
Στην πραγματικότητα, τρεις συμφωνίες περικλείουν το νόημα της Cop26:
- Η κοινή δήλωση 100 και πλέον ηγετών για τη διακοπή της αποψίλωσης δασών έως το 2030
- Η συμφωνία για μείωση των εκπομπών μεθανίου κατά 30% έως το 2030
- Η συμφωνία για τη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών με 100 δισ ετησίως για την πράσινη ανάπτυξη.
ΕΙδικότερα, περισσότεροι από 100 ηγέτες κρατών υπέγραψαν κοινή δήλωση με την οποία δεσμεύονται ότι θα σταματήσουν την αποψίλωση των δασών ως το 2030. Μεταξύ αυτών ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Μπάιντεν, ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τζινπίνγκ και ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου.
Οι αναλυτές θεωρούν την εξέλιξη αυτή ως την πρώτη μεγάλη επιτυχία της Διάσκεψης καθώς, όπως επισημαίνουν, δρομολογείται πλέον η αντιμετώπιση ενός εκ των σοβαρότερων προβλημάτων της κλιματικής αλλαγής, επισημαίνοντας ότι η αποψίλωση των δασών συμβάλλει από 10% μέχρι 25% στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Επίσης, πάνω από 100 κράτη υπέγραψαν τη μείωση των εκπομπών μεθανίου κατά 30% έως το 2030.
Το μεθάνιο θεωρείται πιο επικίνδυνο για το περιβάλλον από ότι το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτήν όμως τη δέσμευση δεν έχουν υπογράψει, τουλάχιστον προς το παρόν, τρεις βαριά βιομηχανοποιημένες χώρες: η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία. Μάλιστα ήδη έχουν εξασφαλιστεί 16 δισεκ. ευρώ από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς ώστε από τη μια πλευρά να αποκατασταθούν δάση που έχουν καταστραφεί, και από την άλλη να ενισχυθούν τοπικές οικονομίες που ζουν από αυτά.
Εν τέλει, φέρεται να έχει ωριμάσει συμφωνία για τη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών με 100 δισεκ. δολάρια τον χρόνο, χρήματα που θα επενδυθούν σε προγράμματα που αφορούν την πράσινη ανάπτυξη.
