Επίσημη επίσκεψη στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας πραγατοποιούν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Ελλάδας Νίκος Δένδιας και Νίκος Παναγιωτόπουλος, στο πλαίσιο της στρατηγικής προσέγγισης των δύο χωρών.
Όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών, ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Δένδιας και ο υπουργός Εθνικής Αμύνης, κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, θα επισκεφθούν την Τρίτη 20 Απριλίου 2021, τη Σαουδική Αραβία. Στόχος του ταξιδιού είναι η προώθηση και εμπέδωση της αμυντικής και διπλωματικής συνεργασίας. Για το λόγο αυτό οι δύο άνδρες θα έχουν σειρά συναντήσεων με ανώτατους κυβερνητικούς παράγοντες.
Οι συναντήσεις
Ειδικότερα, στο Ριάντ, ο υπουργός Εξωτερικών θα συναντηθεί διαδοχικά με τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, Nayef bin Falah Al Hajraf, με τον Υπουργό Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, Πρίγκηπα Faisal bin Farhan, και τον Υπουργό Επικρατείας αρμόδιο για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, κ. Adel Al-Jubeir.
Στο Ριάντ, ο κ. Παναγιωτόπουλος θα συναντηθεί με τον Αναπληρωτή Υπουργό Αμύνης της Σαουδικής Αραβίας Πρίγκηπα Χαλίντ μπιν Σαλμάν (Khalid bin Salman) και με τον Σαουδάραβα Υπουργό Εξωτερικών Πρίγκηπα Φαϊζάλ μπιν Φαράν (Faisal bin Farhan).
Το παρασκήνιο
Η συνεργασία Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας εντάσσεται στο ευρύτερο γεωοικονομικό δόγμα που προωθούσαν οι ΗΠΑ επί Ντόναλντ Τραμπ στην περιοχή της MENA. Η Ελλάδα συνεχίζει να επιδιώκει τη συνεργασία αυτή, εγκαταλείποντας την πιο παραδοσιακή σχέση που είχε με το Ιράν. Στο μεταξύ, όμως, η εκλογή Μπάιντεν δημιουργεί δυναμική αναδιάταξης των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Οι ΗΠΑ τώρα φαίνεται ότι επιδιώκουν ενεργά την πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική επάνοδό τους στη MENA, απ’ όπου είχαν αποσυρθεί, με διαφορετικούς όρους. Ταυτόχρονα, το νέο αμερικανικό δόγμα επαναπροσέγγισης με την ΕΕ θέτει εκ νέου το Ιράν στο παιχνίδι. Η διοίκηση Μπάιντεν έχει -έως τώρα- επιλέξει να χαλιναγωγήσει τη Σαουδική Αραβία, επανεξετάζοντας πωλήσεις όπλων και ζητώντας από το Ριάντ να βάλει τέλος στον πόλεμο της Υεμένης.
Η Ελλάδα φαίνεται να μη διαθέτει πλέον ερείσματα στην Τεχεράνη ή την Ιορδανία και να έχει εγκλωβιστεί στις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία. Παράλληλα, η ελληνική εξωτερική πολιτική φαίνεται εγκλωβισμένη σε ένα πρόδηλο αντιτουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό, που στερεί την έξωθεν καλή μαρτυρία. Νομοτελειακά, καθώς πιέζεται να έρθει πιο κοντά με την Άγκυρα, θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει σχέσεις και μέτωπα που προσπάθησε με κοπιώδεις προσπάθειες να οικοδομήσει.
