Η πολιτική αντιπαράθεση για την υπόθεση Κουφοντίνα καιστα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης χτυπάει κόκκινο και διαχέεται στην κοινωνία με τρόπο τοξικά πολωτικό. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται περιορίζουν τα περιθώρια ελιγμών και απειλούν να καταστήσουν τη ρήξη… αναπόδραστη. Μπορεί όμως η Ελλάδα να κυβερνηθεί αποτελεσματικά μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό; Το ερώτημα γίνεται επιτακτικό και ζητά απαντήσεις.
Η πρωτοφανής ισχύς της κυβέρνησης στον καθορισμό της εσωτερικής πολιτικής ατζέντας στην Ελλάδα έχει πολλάκις γίνει αντιληπτή. Η ταχύτητα με την οποία τα media ανταποκρίνονται στις αλλαγές της θεματολογίας είναι επίσης αξιοσημείωτη. Όταν όμως ακόμα και τα πλέον φιλοκυβερνητικά media, εγκαλούν την κυβέρνηση, τότε σίγουρα “κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανημαρκίας”.
Όταν οι διευθυντές της Καθημερινής και του Βήματος επισημαίνουν σε πολλές περιστάσεις, με άρθρα γνώμης και αναρτήσεις σε προσωπικούς λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ότι η πόλωση που επιχειρείται είναι άκρως επικίνδυνη, μιλάμε για… καμπανάκια που δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Η πολιτική και επιχειρηματική γεωγραφία
Ο Αλέξης Παπαχελάς έχει κατ’ επανάληψη επισημάνει τους κινδύνους κυβερνητικών επιλογών. Ο Αντώνης Καρακούσης έχει επίσης αντιταχθεί σε κακές πρακτικές του κρατικού μηχανισμού. Αμφότεροι δεν αποτελούν εξαπτέρυγα της αντιπολίτευσης, ούτε καν συγγενείς. Είναι άλλωστε περισσότερες οι περιστάσεις που αμφότεροι έχουν υποστηρίξει κυβερνητικές πολιτικές.
Η πολιτική γεωγραφία των μέσων ενημέρωσης από τα οποία εκφέρεται η κριτική, έχει το δικό της ειδικό βάρος. Η Καθημερινή, ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου που δεν είναι ενιαίος ιδιοκτησιακά, αλλά είναι συμπαγής ιδεολογικά και δεν προσεγγίζει στην Αριστερά. Το Βήμα, υπόκειται στην Alter Ego, του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. Βρίσκεται μάλιστα, στην ίδια ομπρέλα με το In.gr. Κατά πολλούς, στα συμφέροντα του Βαγγέλη Μαρινάκη υπακούει και ο όμιλος των Παραπολιτκών του Γιάννη Κουρτάκη.
Σκληρός ο Παπαχελάς
Σε άρθρο γνώμης που φιλοξενείται στην Καθημερινή με τίτλο “Ζούμε στο 2021, όχι στο 1944“, ο Αλέξης Παπαχελάς, σκιαγραφεί, αναδεικνύει και στηλιτεύει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και τους υποκινητές του. Ο διευθυντής της Καθημερινής, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οργή που συσσωρεύεται και ξεχειλίζει στα social media.
Στο καταιγιστικό και ευσύνοπτο άρθρο του, ο Αλέξης Παπαχελάς, μεταξύ άλλων, επισημαίνει:
Κάποιοι θέλουν να ξαναζήσουν τον Δεκέμβρη. Οχι του 2008, του 1944. Τον ζουν ήδη μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χαρακτηρίζουν καθηγητές που διατυπώνουν ελεύθερα την άποψή τους «καταδότες» και «δωσίλογους». Γράφουν σχόλια του τύπου «ψόφα» κάτω από τη φωτογραφία ενός ανθρώπου που παλεύει για τη ζωή του. Είναι άρρωστο όλο αυτό. Ενα κλικ θέλει το μίσος για να οπλίσει ένα παρανοϊκό χέρι.
Είναι κάμποσοι όσοι θέλουν να ζήσουν ξανά τον Δεκέμβρη στους δρόμους της Αθήνας και να πάρουν τη ρεβάνς για όσα συνέβησαν πριν από 77 χρόνια. 77 χρόνια!
Κλείνει, δε, το άρθρο του ζητώντας πολιτική συνεννόηση και… αυτοσυγκράτηση:
Αυτή τη φορά είναι ανάγκη να επιδείξουμε όλοι όσοι έχουμε αφήσει τις ιστορικές μας φαντασιώσεις στα ράφια των βιβλιοθηκών μας μία αίσθηση ευθύνης και αυτοσυγκράτησης.
Ο Αλέξης Παπαχελάς επιμένει στο ίδιο τέμπο και με προηγούμενα άρθρα του στην Καθημερινή:
Κίνδυνο να καεί η Αθήνα βλέπει ο Καρακούσης
Σε μια προσπάθεια να καταδείξει τους κινδύνους που ελλοχεύουν και την ολισθηρότητα του δρόμου της πόλωσης, ο διευθυντής του Βήματος, Αντώνης Καρακούσης. Πιο ισορροπιστής, στο άρθρο του με τίτλο “Λαϊκισμός, εχθροπάθεια, μίσος…“, αναφέρει:
Θα συνιστούσε έγκλημα σε βάρος της χώρας και των πολιτών της να περιέλθουμε και πάλι σε κατάσταση ακραίας πόλωσης, επειδή ορισμένοι δεν συμφιλιώθηκαν με την απώλεια της εξουσίας ή επειδή κάποιοι άλλοι επιλέγουν την υπεράσπιση της τωρινής εξουσίας με κάθε μέσο
Είναι όμως σαφές, ότι το βάρος της ευθύνης έχει αυτός που κυβερνά και ιδιαίτερα μάλιστα όταν καθορίζει σε εξαντλητικό βαθμό την πολιτική ατζέντα…
Συνεχίζοντας επισημαίνει:
Τυχόν επιστροφή στη βία των «αγανακτισμένων», μεταξύ των ετών 2010-2012, μόνο καταστροφές θα έφερνε στη χώρα.
Γνωρίζουν άπαντες πια ότι εκείνες οι συνθήκες εχθροπάθειας και πολιτικού μίσους κόστισαν στον ελληνικό λαό, επιμήκυναν τον χρόνο και διόγκωσαν το βάρος της ύφεσης, πληγώνοντας καίρια την οικονομία και τους πολίτες πρωτίστως.
Ο Αντώνης Καρακούσης ήταν πιο καυστικός σε προσωπικό σχόλιό του για την κυβέρνηση που ανάρτησε στο Twitter, μια ημέρα νωρίτερα:
Η κυβέρνηση ,καθώς κυλά ο χρόνος, αποτυγχανει στα μείζονα και γι αυτό ασκείται στα ελασσονα. Κινδυνεύει ωστοσο με αυτό τον τρόπο να καταστήσει και τα ελασσονα μείζονα.. Κάπως έτσι διαβρώνεται η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολιτες και σταδιακά το παιχνίδι χάνεται ..
— Αντώνης Καρακούσης (@akarakousis) March 3, 2021
Συμπεράσματα
Το κείμενο του Αντώνη Καρακούση ξεκινά από διαφορετική αφετηρία από αυτό του Αλέξη Παπαχελά. Αμφότεροι όμως βλέπουν τον υπαρκτό κίνδυνο να καεί η Αθήνα. Δεν πρόκειται για άρθρα γνώμης, αλλά για εκκλήσεις ψυχραιμίας.
Οι διευθυντές των δύο μεγαλύτερων εφημερίδων είναι de facto opinion leaders και decision makers. Αν οι εκδότες τους, έχουν -όπως είθισται να λέγεται- το αυτί του πρωθυπουργού, τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σήμερα “τα άκουσε… dolby surround”.
Τα ίδια μηνύματα ισχύουν και για τον Αλέξη Τσίπρα. Τα μηνύματα αυτά, αποστέλλονται εσωτερικά και στα ελληνικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν διεθνή απήχηση. Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα, επ αφορμής υποθέσεων διαφθοράς είναι ορατό και αντιληπτό διεθνώς.
Note from the Editor
Μέσα σε αυτή την τοξική πόλωση, που αναζωπυρώνει σενάρια πρόωρων εκλογών, ελληνικές αντιπροσωπείες και τεχνοκράτες καλούνται να φέρουν εις πέρας διαπραγματεύσεις στην Ευρώπη για το πρόγραμμα στήριξης, με τις διερευνητικές με την Τουρκία και να εξασφαλίσουν τη λειτουργικότητα των υφιστάμενων συμφωνιών. Είναι λοιπόν προφανές, ότι αν η κυβέρνηση θέλει να έχει ελπίδες για την επιστροφή στην κανονικότητα, η τροφοδότηση κλίματος κοινωνικών εκρήξεων δεν βοηθά στον σκοπό της. Όπερ σημαίνει, ότι αν η ένταση δεν αποκλιμακωθεί, τότε η δυσκυβερνησία θα καταστήσει τις πρόωρες εκλογές αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
