Σε διπλωματικό οργασμό βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση επιχειρώντας να δρέψει καρπούς από τις προπαρασκευαστικές ενέργειες των προηγουμένων μηνών, με στόχο τη δημιουργία μετώπου απέναντι στην Τουρκία, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Η Αθήνα, αν και εμφανίζεται να επιδιώκει την άμεση έναρξη των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, εν τούτοις φαίνεται να απολαμβάνει περισσότερο απ΄όσο μπορεί να παραδεχθεί τις καθυστερήσεις.
Ενώ Αθήνα και Άγκυρα επιδίδονται σε ένα ατέρμονο blame game, αμφότερες επιχειρούν να προλειάνουν το έδαφος ώστε να κερδίσουν πόντους στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Η Τουρκία, από την πλευρά της θέλει να πάσει θυσία να αποφύγει κυρώσεις, ενβώ φιλοδοξεί να πετύχει και… ένα “όχι επιθετικό ανακοινωθέν” από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, θέτει επί τάπητος δύο αιτήματα: Είτε την επιβολή κυρώσεων, είτε την αναστολή εξαγωγών στρατιωτικού υλικού από τη Γερμανία.
Blame game και παρασκήνια
Μπορεί η ελληνική διπλωματία να χρεώνει στην Άγκυρα ευθύνες για την καθυστέρηση, καθώς η Τουρκία επιχειρεί να διευρύνει την ατζέντα, στην πραγματικότητα όμως, η ελληνική κυβέρνηση θα προτιμούσε να εμπλακεί σε διάλογο με την Τουρκία αφού αποχωρήσει ο Ντόναλντ Τραμπ από τον Λευκό και καθώς ο Τζο Μπάιντεν θα υλοποιεί τον διακηρυγμένο στόχο της επαναπροσέγγισης με την ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά, η Αθήνα προετοιμάζεται διπλωματικά ακόμα και για το ενδεχόμενο άμεσης έναρξης των διαπραγματεύσεων, ξεδιπλώνοντας διπλωματικά χαρτιά.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα Letter Of Intent και Letter of Request που υποβάλλει στις ΗΠΑ, το Ισραήλ και άλλες χώρες για ζητήματα σχετικά με τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Ταυτόχρονα, η Αθήνα κινείται τόσο σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, όσο και σε επικοινωνιακό εντός και εκτός της Ελλάδας, θέλοντας να εμπεδώσει συμμαχίες, να στείλει μηνύματα και να συσπειρώσει την κοινή γνώμη, ώστε να περιορίσει το πολιτικό κόστος που πεωμίζεται, έχοντας επιλέξει να αποφύγει την παγίδα στρατιωτικοποίησης της έντασης.
Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας με άρθρα και συνεντεύξεις στα διεθνή media επιχειρεί να “στρώσει” χαλί ώστε να τεθεί στην Τουρκία το δίλημμα κυρώσεις ή μονοθεματική ατζέντα. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ είχε τηλεφωνική επικοινωνία με την Σουηδέζα ομόλογό του, ενώ αύριο θα βρεθεί στην Κύπρο ώστε να συντονίσει το κοινό μέτωπο με τον Κύπριο ΥΠΕΞ Νίκο Χριστοδουλίδη. Παράλληλα, στην Αίγυπτο για επαφές βρίσκεται ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Στο μεταξύ, η Ελλάδα σύμφωνα με την “Καθημερινή” υπέβαλλε αίτημα στις ΗΠΑ για την παραχώρηση πλοίων κλάσης Arleigh Burke, ως μεταβατική λύση μέχρι τη ναυπήγηση φρεγατών MMSC στο πλαίσιο παραγγελίας από τη Lockheed Martin. Λίγες ημέρες νωρίτερα, η Αθήνα είχε “δοκιμάσει τα νερά” για την απόκτηση F-35, με διαρροές και δηλώσεις.
Πόλεμος εντυπώσεων
Τις τελευταίες μέρες η Τουρκία προσπαθεί να εμφανιστεί ως θιασώτης της Ευρώπης, με δηλώσεις ακόμα και του Ταγίπ Ερντγάν. Ωστόσο, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις κυρώσεις και να “πουλήσει εκδούλευση”, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου παρουσιάζει την όψιμη και προσχηματική απόσυρση του Oruc Reis, ως κίνηση καλής θέλησης, κατηγορώντας Ελλάδα και Κύπρο για ακαμψία και παρελκυστική τακτική έναντι του διαλόγου.
«Κάθε φορά που η Τουρκία ανοίγει το δρόμο για διπλωματία παίρνει ως απάντηση απειλές και προκλήσεις. Γιατί; Επειδή η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι μπορεί να ξεφύγει με αυτήν την στρατηγική λοιδορίας. Και η ΕΕ είναι συνένοχη επιτρέποντας δύο μέλη να παρενοχλούν ολόκληρο το σύστημα»,
αναφέρει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.
Όσον αφορά το ενδεχόμενο λήψης μέτρων κατά της Τουρκίας, ο κ. Τσαβούσογλου υποστήριξε ότι ένα πακέτο κυρώσεων ή απειλητική γλώσσα δεν μπορούν να επιλύσουν τα ζητήματα.
Τί θέλει η Ελλάδα από τη Μέρκελ
Η Αθήνα ζητά την εφαρμογή των συμπερασμάτων της Συνόδου του Οκτωβρίου. Σε αυτά επισημαίνεται ξεκάθαρα ότι η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα και τις επιλογές που έχει στη διάθεση της, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και τα συμφέροντα των κρατών-μελών της.
Ωστόσο, στην Αθήνα γνωρίζουν ότι το Βερολίνο είναι δυστακτικό σε πράξεις που δείχνουν όξυνση και αρέσκεται σε προειδοποιήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, ρεαλιστικός στόχος χαρακτηρίζεται η ενσωμάτωση κοινής δήλωσης περιορισμού πώλησης εξοπλισμών στην Τουρκία. Μια τέτοια διατύπωση θα μπορούσε να ενισχύσει το αδυνατισμένο πολιτικό κεφάλαιο της ελληνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα στο εσωτερικό, παρέχοντας αυξημένα περιθώρια ευελιξίας ώστε να κινηθεί στην κατεύθυνση αποδοχής μέρους των θεμάτων που επιδιώκει να θέσει η Τουρκία επί τάπητος.
Υπ αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται διεξοδικά η στοχοποίηση της Γερμανίας από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια και από τα φιλοκυβερνητικά media, τα οποία διαμορφώνουν φιλογαλλικό και αντιγερμανικό κλίμα.
