Καμάλα Χάρις. Να θυμάστε αυτό το όνομα, γιατί ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, στις οποίες ο Τζο Μπάιντεν την επέλεξε για αντιπρόεδρο, θα παραμείνει στην κορυφή της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Ίσως, για την ίδια, μια ήττα να ήταν καλύτερη.
Πολλοί, κυρίως στα μη αμερικανικά-διεθνή media, θα εστιάσουν στο χρώμα, το φύλο και τις σχέσεις της Καμάλα Χάρις με τα κινήματα, τους λόγους δηλαδή που αποτέλεσε την ιδανική συνυποψήφια για τον Τζο Μπάιντεν και που γενικά την καθιστούσαν ιδανική για οποιοδήποτε δημοκρατικό ήθελε να έχει πιθανότητες να κερδίσει τον Τραμπ.
Ε, ναι! Η Καμάλα Χάρις είναι η πρώτη έγχρωμη υποψήφια αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και μόλις η τρίτη υποψήφια γυναίκα αντιπρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, ‘εχουν προηγηθεί η Τζεραλντίν Φεράρο με τον Δημοκρατικό Ουόλτερ Μοντείλ το 1984 και η Σάρα Πέλιν με τον Ρεπουμπλικανό Τζον Μακέιν το 2008. Μην ξεχνάμε ότι η Χάρις ήταν υποψήφια για το χρίσμα των Δημοκρατικών, αλλά αποσύρθηκε υπέρ του Τζο Μπάιντεν. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που αποσύρθηκε.
Η 55χρονη πολιτικός, γεννημένη στο Όκλαντ, κόρη μεταναστών από την Ινδία και τη Τζαμάικα, είναι η πρώτη Αφροαμερικανή γυναίκα που διεκδικεί την αντιπροεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα highlights της πολιτικής καριέρας της Χάρις είναι η εκλογή στη θέση της Γενικής Εισαγγελέας της Καλιφόρνιας, της δεύτερης μεγαλύτερης Εισαγγελίας των ΗΠΑ.
Πρόκειται για μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες του κόμματος που γρήγορα έγινε ένα από τα φαβορί για να γίνει το Νο. 2, εάν οι Δημοκρατικοί βγουν νικητές από το αποτέλεσμα της κάλπες.
«Έχω τη μεγάλη τιμή να ανακοινώσω ότι διάλεξα την Κάμαλα Χάρις, μια άφοβη μαχήτρια» έγραψε στο Twitter ο πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα. «Μαζί, μαζί σας, θα νικήσουμε τον Τραμπ»
δήλωσε προς τους υποστηρικτές του.
Η δήλωση αυτή, όμως, δεν λέει όλη την ιστορία, ούτε καν ξεκινάει.
Ο Μπάιντεν και Χάρις θα εμφανιστούν μαζί την Τετάρτη, στο Γούλμινγκτον του Ντέλαγουερ. Μέχρι τότε, πολλά θα γραφούν, εσωτερικά και διεθνώς για το προφίλ της Χάρις, είναι όμως αυτά που δεν μπουν στον κόπο να αναδείξουν ούτε οι φίλοι, αλλά ούτε οι αντίπαλοί της, τα σημεία που την ορίζουν.
Η Χάρις, ξεκίνησε την καριέρα της ως εισαγγελέας στο Σαν Φρανσίσκο, σύντομα διεκδίκησε το πόστο του Γενικού Εισαγγελέα της πόλης, στα 38 της χρόνια, και το κέρδισε. Είναι όμως η πρώτη αυτή, εκλογική μάχη, που μέλει να την καθορίζει ακόμα και σήμερα. Τότε, η Καμάλα Χάρις, διατηρούσε σχέση με τον Γουίλι Μπράουν, Δήμαρχο της πόλης του Σαν Φρανσίσκο, εκ των κορυφαίων Δημοκρατικών στην Καλιφόρνια.
Ο Μπράουν, ήταν ο πρώτος αφροαμερικάνος που εξελέγη σε δημόσιο πόστο. Κατηγορήθηκε για ιδιότυπες πολιτικές σχέσεις, ευνοιοκρατία και ερευνήθηκε από το FBI, τόσο ως πρόεδρος της Βουλής, όσο και μετέπειτα ως Δήμαρχος. Ωστόσο, ποτέ δεν του απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στα θετικά του, επί της εποχής του, το Σαν Φρανσίσκο γνώρισε μεγάλη αύξηση των επενδύσεων στο Real Estate, των δημοσίων επενδύσεων και η συμμετοχή έγχρωμων, λατινοαμερικανών και γυναικών στο Δημοτικό Συμβούλιο και τους φορείς της πόλης ήταν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Η παρένθεση αυτή είχε το νόημά της, καθώς δείχνει τις επιρροές που η Χάρις δέχθηκε στα πρώτα στάδια της καριέρας της, όντας μάλιστα σε σχέση με έναν τόσο δυναμικό -και αρκετά μεγαλύτερό της- άνδρα, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό επηρέασαν -ενδεχομένως και να καθόρισαν- τον πολιτικό της βίο.
Η Καμάλα Χάρις, όμως, διαθέτει αυτό που είναι απαιτούμενο για να επιβιώσεις στην πολιτική: Στομάχι. Εντάξει πολλοί λένε ότι χρειάζεται να κάνεις και αφαίρεση συνείδησης, αλλά ας ελπίσουμε ότι δεν έχει περάσει αυτό το “χειρουργείο”.
Ενδιαφέρον έχει, λοιπόν, η πρώτη εκλογική μάχης της υποψήφιας αντιπροέδρου των ΗΠΑ, για τη θέση της Γενικής Εισαγγελέως του Σαν Φρανσίσκο. Εντάξει, τα δύσκολα είχαν περάσει, ο Μπράουν είχε σπάσει αρκετά ταμπού και η Χάρις είχε διοριστεί σε αρκετές υψηλόβαθμες και καλοπληρωμένες θέσεις. Αυτό όμως ήταν και το βασικό ντεσαβαντάζ που είχε.
Η σχέση της με τον Μπράουν δεν ήταν κρυφή και οι διορισμοί, υπό μια οπτική, φαίνονταν αποτέλεσμα ευνοιοκρατίας και όχι αξιοκρατικής ανέλιξής της Καμάλα Χάρις. Το θέμα, ήταν αναμενόμενο ότι θα απασχολούσε την προεκλογική της εκστρατεία. Ο σύμβουλός της Καμάλα Χάρις, τότε, την είχε προειδοποιήσει, ούτε αυτός ανέμενε τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε η 38χρονη, αφροαμαερικανίδα υποψήφια Γενική Εισαγγελέας, την ερώτηση.
Η Χάρις, όταν ρωτήθηκε για τη σχέση της με τον Μπράουν, το ενδεχόμενο να τον ευνοήσει ή να “κάνει τα στραβά μάτια” και με υπόνοιες για την ανέλιξή της, σηκώθηκε από την καρέκλα της, πήγε πίσω από τον πρώτο ανθυποψήφιό της, αναφέρθηκε στα δικά του “ροζ άπλυτα” και μετά έκανε το ίδιο προσεγγίζοντας έτερο αντίπαλό της. Στη συνέχεια, η Χάρις, στάθηκε στο κέντρο της αίθουσας και ξεκαθάρισε ότι η αντιπαράθεση θα μείνει σε πολιτικό και προγραμματικό επίπεδο, με επίκεντρο τη μεταρρύθμιση του συστήματος Δικαίου.
Αυτή ήταν πρώτη δημόσια, όχι όμως η τελευταία, φορά που η Χάρις έδειχνε έτοιμη να κυλιστεί στον βούρκο και όσες φορές το έκανε κέρδισε.
Εκλεγεί ή όχι ο Μπάιντεν πρόεδρος, η Χάρις θα έχει μια 4ετία ακόμα, στο τέλος της οποίας θα είναι μόλις 62 ετών, να προετοιμαστεί για να διεκδικήσει εκ νέου το χρίσμα των Δημοκρατικών και εν συνεχεία την ψήφο των Αμερικανών για την προεδρία. Για την ώρα η Χάρις, αν και Γερουσιαστής, παραμένει ένα πρόσωπο μεγάλης εσωτερικής εμβέλειας, που προέρχεται από μια μικρή πόλη, με ιδιαίτερα έντονες πολιτικές γραμμές. Η “μπαρουτοκαπνισμένη” Καμάλα Χάρις, ξέρει να κερδίζει, έχει αίσθηση του χώρου, του χρόνου και είναι φιλόδοξη.
Η Καμάλα Χάρις, δεν είναι πλέον ένα πρόσωπο της αμερικανικής πολιτικής σκηνής μόνο, αλλά διεκδικεί θέση στο διεθνές στερέωμα. Η υποψήφια αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, δεν έχει μόνο ένα προφίλ και δεν θέλει να… χάσει. Την Καμάλα Χάρις δεν τη συμπαθεί το λόμπι της ελληνικής ομογένειας, που είναι συντηρητικό, υποστήριξε τον Τραμπ και δεν θέλει να αλλάξει. Η Χάρις, όμως, είναι απαραίτητη, είναι το νέο αίμα του “κατεστημένου”, όπως αποκαλεί ο Τραμπ το παλαιοπολιτικό σύστημα.
