Σήμερα, 6 Αυγούστου του 2020, συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ημέρα που το αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29, με το όνομα “Enola Gay” έριχνε την ατομική βόμβα που είχαν ονομάσει “little boy” στην ιαπωνική πόλη της Χρισίμα, σκοτώνοντας άμεσα 70,000 ανθρώπους, ενώ εντός επομένων μηνών σκοτώθηκαν έως και 160,000 άνθρωποι από τις παρενέργειες. Η βόμβα, εξερράγη πάνω από τον στόχο, με γωνία 45 μοιρών για να μεγιστοποιήσει τον αντίκτυπο. Ακολούθησε, μετά από μερικές ημέρες, η ρήψη της δεύτερης πυρηνικής βόμβας στο Ναγκασάκι, της Ιαπωνίας.
Το καλοκαίρι του 1945, τα τύμπανα του πολέμου είχαν σιγήσει στην Ευρώπη, ενώ παρά τη συνεχιζόμενη προέλαση των Συμμάχων στον Ειρηνικό, η μιλιταριστική Ιαπωνία αρνείτο να παραδοθεί. Ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ήταν ανήσυχος για τις μεγάλες αμερικανικές απώλειες κατά την κατάληψη της Οκινάβας στις 22 Ιουνίου 1945 (12.000 νεκροί και 38.000 τραυματίες), που δημιουργούσαν το φόβο για μακροχρόνιο πόλεμο και τεράστιο αριθμό θυμάτων, σε περίπτωση που τα συμμαχικά στρατεύματα θα αποβιβάζονταν στα κύρια νησιά της Ιαπωνίας, όπου στάθμευαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες. Ο στρατηγός Καρλ Σποτς, αρχηγός της αεροπορίας του Ειρηνικού, πρότεινε στον Τρούμαν τη ρίψη ατομικής βόμβας πάνω από μία πυκνοκατοικημένη ιαπωνική πόλη. Με την πρόταση Σποτς συμφώνησε και ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, που έχει το γενικό πρόσταγμα στις επιχειρήσεις του Ειρηνικού.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/803
Στις 8:15 της 6ης Αυγούστου (23:15 GMT της 5ης) εκείνου του έτους, το αμερικανικό μαχητικό τύπου Β-29 «Enola Gay» (από το όνομα της μητέρας του κυβερνήτη του) έριξε βόμβα τύπου ουρανίου- 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο «Little Boy» («Αγοράκι»). Ωστόσο, παρά τα χαριτωμένα ονόματα, αυτό που προκάλεσαν, ήταν μια φρικαλεότητα που ο πλανήτης δεν είχε ξαναβιώσει.
Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων….
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Αμερικανών, περίπου 70.000 άνθρωποι από έναν πληθυσμό 350.000 κατοίκων έχασαν εκείνη τη στιγμή τη ζωή του, ενώ άλλες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για διπλάσιο αριθμό (140.000). Χιλιάδες άλλοι άφησαν στη συνέχεια την τελευταία τους πνοή, καθώς υπέκυψαν στα τραύματά τους ή από ασθένειες που εμφάνισαν λόγω της ραδιενέργειας.
Παρά τα όσα φρικτά συνέβησαν, οι ΗΠΑ έριξαν μια ακόμη πυρηνική βόμβα (την τελευταία μέχρι σήμερα εναντίον ανθρώπων και μάλιστα αμάχων) στο Ναγκασάκι.Η βόμβα αυτή ήταν άλλου τύπου, χρησιμοποιούσε ως σχάσιμο υλικό το πλουτώνιο και είχε λάβει το προσωνύμιο «Fat Man» («Χοντρός»). Πάνω από 75.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου και ο ουρανός καλύφθηκε από ένα σύννεφο καπνού σαν μανιτάρι που έφθασε τα 9.000 μέτρα ύψος.
Έξι ημέρες αργότερα, η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τερματίστηκε, με την πτώση της αυλαίας να γίνεται με τρόπο που η ανθρωπότητα πρέπει να μην ξεχάσει ποτέ, ώστε να μην υπάρξει κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Ωστόσο, οι παγκόσμιο διαξιφισμοί αφήνουν πάντα ένα αίσθημα φόβου, ότι τα παθήματα δεν έγιναν διδάγματα…
Ωστόσο, πολλοί είναι οι ερευνητές που θεωρούν, σήμερα, ότι ο πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει και ότι η Ιαπωνία δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης, επισημαίνοντας πως η παράδοση ήταν θέμα χρόνου. Άλλοι, αναφέρουν ότι η πυρηνικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ήταν εκδίκηση των ΗΠΑ για το Περλ Χάρμπορ.
