Ευνουχισμένη, χωρίς επαρκή θαλάσσια και εναέρια μέσα επιτήρησης παραμένει η επιχείρηση IRINI, με ασφυκτικούς κανόνες για τη διενέργειας νηοψίας και χωρίς ουσιαστικές εξουσίες έναντι οργανωμένων σχεδίων κατάλυσης της απαγόρευσης μεταφοράς όπλων στη Λιβύη, όπως δήλωσε σήμερα ο ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ.
Η επιχείρηση IRINI διαθέτει μόλις ένα πλοίο, την ελληνική φρεγάτα “ΣΠΕΤΣΑΙ” και δύο ή τρία αεροσκάφη, δήλωσε ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, σήμερα μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης ημέρας της τηλεδιάσκεψης του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, με διάρθρωση υπουργών Άμυνας. Παράλληλα, ο κ. Μπορέλ, αναφερόμενος στο πρόσφατο περιστατικό εντοπισμού του πλοίου σημαίας Τανζανίας που συνοδευόταν από τουρκικά πολεμικά σκάφη, από την ελληνική φρεγάτα και τα όσα εκτυλίχθηκαν, ήταν σαφής:
“Η επιχείρηση Irini έχει συγκεκριμένους κανόνες εμπλοκής, που προβλέπουν τη διενέργεια νηοψίας μόνο εφόσον το πλοίο δεν ανταποκρίνεται στον ασύρματο. Στην περίπτωση του πλοίου σημαίας Τανζανίας ανταποκρίθηκαν τα τουρκικά πολεμικά που το συνόδευαν και ως εκ τούτου δεν υπήρχε λόγος να συνεχιστεί η διαδικασία”
Απαντώντας πάντως σε ερωτήσεις δημοσιογράφων μετά τη συνέντευξη Τύπου, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ, διευκρίνισε ότι η Ιταλία δεσμεύτηκε να στείλει πλοίο συντονισμού, ως χώρα που έχει την ευθύνη της επιχείρησης IRINI, ενώ απηύθυνε έκκληση στις χώρες-μέλη της ΕΕ για την χορήγηση επιπλέον μέσω, πτητικών και θαλάσσιων. Ο κ. Μπόρελ δήλωσε επίσης, ότι τις επόμενες ημέρες αναμένεται η ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων με το NATO για τη συνεργασία του, όπως συνέβαινε και την επιχείρηση SOFIA.
Οι δηλώσεις αυτές, αν και δεν κομίζουν ειδήσεις, αποτελούν παραδοχή ανεπάρκειας από την ΕΕ, καταδεικνύουν το “εικονικό” της επιχείρησης, την έλλειψη πολιτικής βούλησης στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και αποτελούν σαφή ένδειξη της επήρειας του τουρκικού lobbying.
Αν στα παραπάνω προστεθούν προγενέστερες δηλώσεις του ίδιου αξιωματούχου για την απουσία επαρκούς συζήτησης στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, με στελέχωση υπουργών Εξωτερικών, χθες, για την τουρκική προκλητικότητα, την έλλειψη κοινού εδάφους μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ αλλά και εντός της ΕΕ και την παραπομπή του θέματος στην ατζέντα του επομένου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων στα μέσα Ιουλίου, στο ευρύτερο πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα παρασκήνια οργιάζουν.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει μια δήλωση, ή ακόμα και νέες εντολές, από το επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προς την Κομισιόν για τη χαλιναγώγηση της Τουρκίας. Το ενδεχόμενο να μπορέσει η Αθήνα να πάρει αυτά που επιδιώκει είναι πάντα εφικτό. Ωστόσο, σε περιστάσεις σαν κι αυτή, φαίνεται ότι το κόστος για την Ελλάδα σε ευρωπαϊκούς όρους θα είναι τεράστιο.
