Κι εκεί που νομίζαμε ότι η στέρηση δημοκρατικών ελευθεριών λόγω της πανδημίας ήταν το χειρότερο που είχαμε δει στον δυτικό κόσμο, μετά τα δικτατορικά καθεστώτα, έρχονται οι κοινωνικές αναταραχές στις ΗΠΑ και τo βαρέλι μοιάζει δίχως πάτο. Οι διαδηλωτές αναζητούν κατανόηση, οι κυβερνήτες και αστυνομικοί διευθυντές προσπαθούν απεγνωσμένα να κατευνάσουν τα πνεύματα και ο Τραμπ πυροδοτεί, προβοκάρει και απειλεί.
Τί πραγματικά έχει πάει τόσο στραβά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Τίποτα. Η αντιπαράθεση του Τραμπ με το σύστημα εξουσίας, συνέχειας του κράτους και των δημοκρατικών δομών είναι γνωστή. Η πρόθεσή του να ανατρέψει ριζικά το καθεστώς αυτό διακηρυγμένη. Μέχρι στιγμής ο Τραμπ συμβιβαζόταν με τίτλους “εκκεντρικός”, “εγωκεντρικός”, “ιδιότροπος”, αν και χαρακτηρίζει τον εαυτό του “ιδιοφυή”. Ο Τραμπ, με όποιο επιθετικό προσδιορισμό επιλέγει ο καθένας, είναι σαφές ότι είναι σίγουρα επίμονος και αποφασισμένος.
Τις προηγούμενες ημέρες ο Τραμπ, πυροδοτούσε οργή, απαξίωνε την αστυνομία και τους τοπικούς ηγέτες, επιχειρούσε να στήσει εμφύλιο. Μπορεί να μην κατάφερε να κινητοποιήσει μαζικά του οπαδούς του, μέσω της κινηματοποίησης της ομάδας MAGA (Make America Great Again), πέτυχε όμως να ξεχειλίσει η οργή των διαδηλωτών και να ενεργοποιήσει τα πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά των ιδιοκτητών και μικροεπιχειρηματιών, που είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται,
Με τις διαδηλώσεις να εστιάζονται κυρίως σε πολιτείες που κυβερνώνται από Δημοκρατικούς, ο Τραμπ κατάφερε να διαιρέσει την κοινή γνώμη, ως προς την αποτελεσματικότητα των διοικούντων, ως προς την ανάγκη για την επιβολή του δόγματος “νόμος και τάξη”. Κάπου μεταξύ της κήρυξης του αντιφασιστικού κινήματος Antifa ως “τρομοκρατικής οργάνωσης”, της ταύτισης των αριστερών με την αναρχία και του ξεπλύματος της NRA (National Riffle Association), καθώς στις πολιτείες με ελεύθερη οπλοκατοχή και πιο ισχυρούς νόμους αυτοάμυνας δεν υπήρξαν εκτεταμένες καταστροφές (ειρήσθω εν παρόδω όλες αυτές έχουν πλειοψηφία Ρεπουμπλικάνων και λευκών), ο Τραμπ δημιούργησε την εικόνα που ήθελε.
Τώρα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, κάνει case study την χρησιμοποίηση της εθνοφρουράς και του στρατού για την αντιμετώπιση κοινωνικών αναταραχών, σύστημα που έχει χρησιμοποιηθεί σε σκοτεινές δεκαετίες των ΗΠΑ με τραγικά αποτελέσματα για την κοινωνική συνοχή και την ελευθερία της έκφρασης,
Ο Τραμπ έχει αυτό που ήθελε: Πόλωση, αποπροσανατολισμό, δυνατότητα κατά το δοκούν καθορισμού της πολιτικής ατζέντας και τη δυνατότητα ταύτισης των προσωπικών του αντιπάλων με τους “εχθρούς του έθνους”. Πρόκειται για μια μετάλλαξη του δόγματος του μακαρθισμού σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της εσωτερικής πόλωσης. Το κλίμα που θέλει να επιτύχει ο Τραμπ είναι ένα μίγμα της κοινωνικής σύγκρουσης-πόλωσης για τον πόλεμο του Βιετνάμ και της συσπείρωσης απέναντι στον “κοινό εχθρό”, τότε ήταν η Ρωσία, σήμερα η Κίνα.
Κανείς δεν συζητάει για τους πάνω από 100,000 νεκρούς από τον κορονοϊό, την καθυστερημένη αντίδραση, τα ψέμματα του Τραμπ, την οικονομική κατάρρευση, την έκρηξη της ανεργίας και τις φοροαπαλλαγές στη Wall Street.
Πως ξέσπασε τόσο μεγάλο κύμα διαδηλώσεων στις ΗΠΑ; Η αντίδραση στη ρατσιστική βία ήταν σίγουρα η θρυαλλίδα, υπήρξαν όμως άλλα στοιχεία που πότισαν το φιτίλι. Ο κορονοϊός, τα περιοριστικά μέτρα, η έκρηξη της ανεργίας, απώλεια κατοικιών, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί.
Ο Τραμπ, ξεκίνησε αναζητώντας αποδιοπομπαίους τράγους στο πρόσωπο του ΠΟΥ, στην Κίνα και εν τέλει στους Δημοκρατικούς. Πριν απ αυτό, όμως, ο Τραμπ είχε αποσυρθεί από παγκόσμιες συμφωνίες σταθερότητας, είχε ναρκοθετήσει τα θεμέλια του ΟΗΕ και είχε καταστήσει το NATO δυσλειτουργικό.
Η αποτίμηση της κατάστασης στις ΗΠΑ δεν μπορεί να γίνει αποσπασματικά. Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ είναι σημαντική και ενδεικτική των προβλημάτων που υποβόσκουν και της βίας που υποδαυλίζει η πολιτική Τραμπ. Στη μεγάλη εικόνα, ήταν ακόμη ένα σκαλοπάτι για την ανάδειξη κοινωνικών διαχωρισμών και την εργαλειοποίησή τους.
Εν όψει των προεδρικών εκλογών, ο Τραμπ θέλει διλήμματα, ασπρόμαυρο σκηνικό και απλουστεύσεις. Θέλει νοικοκυραίους έναντι αναρχικών. Ο Τραμπ δεν θέλει μόνο να κερδίσει στις εκλογές, θέλει να αποκτήσει τη δυναμική ώστε να μπορέσει να πλήξει το “κατεστημένο”, το “βαθύ κράτος”, τις δομές εκείνες που ελέγχουν τις αποφάσεις του. Εφόσον δεν μπορεί να τις γκρεμίσει, θα τις απαξιώσει.
Ο Τραμπ θα μιλήσει για τα προβλήματα της αμερικανικής Δημοκρατίας, για την αδυναμία υλοποίησης της βούλησης του λαού, θα πάει την αντιπαράθεση σε άλλο επίπεδο, σ’ αυτό που μέχρι τώρα ήταν προνομιακός χώρος των φιλελεύθερων. Θα χρησιμοποιήσει τα όπλα τους για να τους πλήξει.
