Μια ακόμη πρόκληση που στοχεύει να εδραιώσει του τουρκολυβικό Μνημόνιο και να οικοδομήσει επ’ αυτού, κάνει η Άγκυρα, εκχωρώντας δικαιώματα έρευνας στην κρατική εταιρία TPAO σε 24 οικόπεδα, κάποια εκ των οποίων βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδα.
Στόχος της τουρκικής διπλωματίας είναι να αναγκάσει την Ελλάδα να κινηθεί νομικά κατά μιας εκ των πράξεων που απορρέουν από αυτό, έτσι ώστε να τεθούν οι βάσεις για την επί της ουσίας συζήτησή του, σε διμερές ή διεθνές περιβάλλον.
Σύμφωνα με την απόφαση που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης, χωρίζεται σε 24 συνολικά οικόπεδα, η περιοχή που καλύπτεται από το τουρκολυβικό Μνημόνιο και εκτείνεται από τις τουρκικές ακτές μέχρι το σημείο που με βάση αυτό αρχίζει η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Λιβύης (οικόπεδα U16 και U17).
Η δημοσίευση της πράξης αυτής στην Εφημερίδας της Κυβερνήσεως της γείτονος, ουσιαστικά αποτελεί κλιμάκωση της έντασης, καθώς πρόκειται για ένα βήμα πριν την οριστική παραχώρηση συμβολαίων επί των 24 οικοπέδων στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ).
Κάποια από αυτά τα οικόπεδα βρίσκονται από έξι μίλια και πλέον ανατολικά της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου και επικαλύπτουν μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάποιο οικόπεδο στο Καστελόριζο, ωστόσο είναι απολύτως σαφές ότι ο συγκεκριμένος διαχωρισμός αποτελεί το επόμενο στάδιο αμφισβήτησης της Ελληνικής κυριαρχίας στην υφαλοκρηπίδα της. Ο διαχωρισμός έχει γίνει, βεβαίως, με βάση τις πρόνοιες του τουρκολιβυκού μνημονίου το οποίο ακολουθείται ως ο οδηγός, αλλά και με την πάγια τουρκική θέση ότι τα ελληνικά νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, αλλά μόλις 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ήταν μεν αναμενόμενη, σηματοδοτεί όμως κλιμάκωση, η οποία στόχο έχει να δημιουργήσει δυναμική αντιπαράθεσης, η οποία θα οδηγήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η στρατηγική της Τουρκίας διευκολύνθηκε, όμως, από τον εκτροχιασμό των σχεδίων για τον αγωγό East Med, την αναδίπλωση των ΗΠΑ από την περιοχή και την επαναπροσέγγιση Άγκυρας-Ρώμης. Οι αλλαγές στην ηγετική πυραμίδα της ΕΕ, το lobbying της Άγκυρας με τους Εσθονούς άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, διευκόλυναν τη στρατηγική ανάσχεσης της όποιας ευρωπαϊκής απάντησης, στερώντας έτσι από την Ελλάδα ένα κρίσιμο όπλο.
Επίσης, ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τις διαπραγματεύσεις για τη Λιβύη, ενίσχυση τη θέση της Τουρκίας, περιορίζοντας την αντιπαράθεση αυτή σε διμερές επίπεδο.
