Κινητικότητα στο διεθνές πεδίο αναπτύσσει, μεσούσης της κρίσης του κορονοϊού, η ελληνική διπλωματία, όπως προκύπτει από την παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, με άρθρο του στους Financial Times. Το άρθρο εστιάζει στο προσφυγικό και τους χειρισμούς της Τουρκίας, τώρα που η κρίση στα ελληνοτουρκικά σύνορα εκτονώνεται.
Ανεξαρτήτως του γενικού θέματος του άρθρου, η παρέμβαση του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, μέσω της ναυαρχίδας των ευρωπαϊκών media, με διεθνή απήχηση, έχει ιδιαίτερη σημειολογία και πολιτική βαρύτητα. Επίσης, αξιολογώντας το επικοινωνιακό προφίλ του Νίκου Δένδια, μέχρι στιγμής δεν κάνει ad hoc ενέργειες, αλλά εντάσσει την παρουσία του στη Δημόσια σφαίρα σε ευρύτερη στρατηγική δύο ή και τριών σταδίων.
Το άρθρο, ανεξάρτητα, φαίνεται ότι επιχειρεί να αποκαταστήσει τα γεγονότα, για τα όσα συνέβησαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, καθώς η τουρκική προπαγάνδα τώρα αποκλιμακώνεται. Στρατηγικά, η κίνηση αυτή θα μπορούσε να αποτελεί σταθμισμένη αντίδραση με γνώμονα την αποφυγή ενός επικοινωνιακού ανταγωνισμού με την Τουρκία και την καλύτερη αποδοτικότητα των διαθέσιμων πόρων.
Στα διπλωματικά κείμενα, συνηθίζεται, τα μηνύματα είναι κλιμακούμενα, ενώ η κατακλείδα αποτελεί την προϋπόθεση ισχύος των προτάσεων και ως εκ τούτου είναι το πιο δυνατό σημείο.
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αναφέρει στην κατακλείδα του άρθρου του:
Ως Ευρωπαίοι, παραμένουμε πεπεισμένοι ότι η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να προσφέρει την υποστήριξή της στους χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες και εκτοπισμένους που βρίσκονται είτε στη Συρία, ή φιλοξενούνται σε γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία, η οποία φιλοξενεί τον μεγαλύτερο αριθμό. Όμως ούτε η Ελλάδα, ούτε η ΕΕ θα συνεργαστούν με την Τουρκία υπό καθεστώς εξαναγκασμού, απειλής ή εκβιασμού. Ίσως έφθασε η στιγμή, ειδικά δεδομένης της δύσκολης κατάστασης που όλοι αντιμετωπίζουμε με την πανδημία, για να κατανοήσει η τουρκική ηγεσία ότι η διπλωματία του εκβιασμού δεν είναι πια αποτελεσματική.
Όπερ σημαίνει ότι η Ελλάδα επιχειρεί να θέσει όρους στην περαιτέρω συνεργασία της Τουρκίας με την ΕΕ, παρέμβαση που δείχνει ότι η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να ανακτήσει χώρο και δυναμική στην ΕΕ, δεδομένου ότι η θέση της είχε αποδυναμωθεί ότι εξαιρέθηκε από τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη και την τηλεδιάσκεψη για το προσφυγικό και το Ιντλίμπ.
Συνεπώς, η παρέμβαση του Νίκου Δένδια αν και φαίνεται ότι απευθύνεται στην Τουρκία, εν τούτοις έχει αποδέκτες και στην Ευρώπη.
Αξιολογούμενο υπό χρονικό πρίσμα, το άρθρο του Έλληνα ΥΠΕΞ, έρχεται σε περίοδο που η Ευρώπη αναζητά νέες ισορροπίες, συναινέσεις και διεξόδους, καθώς καλείται να εγκρίνει μέτρα και λύσεις για την κρίση του κρονοϊού, τα οποία όμως περνούν μέσα από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Όπερ σημαίνει ότι η Ελλάδα ζητά συστράτευση της ΕΕ στο πλευρό της Ελλάδας στα ελληνοτουρκικά, προκειμένου να συναινέσει σε άλλα ζητήματα.
