Νέα δεδομένα στο μέτωπο της Λιβύης δημιουργεί το ψήφισμα που υιοθέτησε για τη Λιβύη το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς για πρώτη φορά μετά την αναζωπύρωση του πολέμου τον Απρίλιο, ζητά «μόνιμη εκεχειρία», που θα διαδεχθεί μια εύθραυστη ανακωχή στη χώρα αυτή που τηρείται από τον Ιανουάριο.
Το κείμενο, που συντάχθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, εγκρίθηκε με 14 από τους 15 ψήφους. Η Ρωσία απείχε.
Το τελικό κείμενο του ψηφίσματος ήταν αποτέλεσμα επίπονων διαβουλεύσεων που διήρκεσαν για περισσότερο από τρεις εβδομάδες, αντικατοπτρίζοντας τις διαιρέσεις της διεθνούς κοινότητας για την υπόθεση της Λιβύης και τα αντικρουόμενα συμφέροντα, τα οποία είχε αρχικά φανεί να παραμερίζονται στη διάσκεψη στο Βερολίνο στις 19 Ιανουαρίου.
Το ψήφισμα «επιβεβαιώνει την ανάγκη για μια διαρκή εκεχειρία στη Λιβύη, το συντομότερο δυνατό και χωρίς προϋποθέσεις». Στο τελικό κείμενο, το Λονδίνο πέτυχε να διατηρήσει την αναφορά για την «ανησυχία (του ΣΑ) για την αυξανόμενη εμπλοκή μισθοφόρων στη Λιβύη».
Η αναφορά αυτή είχε επιφέρει το εμπόδιο της Ρωσίας την περασμένη εβδομάδα στο προσχέδιο του ψηφίσματος, με την Μόσχα να υποστηρίζει την αντικατάσταση της λέξης «μισθοφόροι» με «ξένους τρομοκράτες».
Η επόμενη μέρα
Το ψήφισμα, οι διατυπώσεις για τη “διαρκή εκεχειρία” και τον στιγματισμό της εμπλοκής μισθοφόρων, στρέφονται ταυτόχρονα κατά της Ρωσίας, της Τουρκίας και όσων χωρών επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη σύγκρουση για ίδιον όφελος.
Για την Ελλάδα, αν και δεν εμπλέκεται άμεσα, υπάρχουν επίσης επιπτώσεις, καθώς παγιώνεται η δημιουργηθείσα κατάσταση με την κυβέρνηση του Αλ Σάρατζ να αποτελεί βασικό παράγοντα της όποιας κατάστασης μπορεί να δημιουργηθεί. Όπερ σημαίνει ότι οι επαφές με τον Χαφτάρ, στο επίπεδο του πρωθυπουργού και η ταυτόχρονη απαξίωση του Σάρατζ, μέσω της απέλασης του πρεσβευτή του στην Αθήνα, θέτουν de facto την Ελλάδα στη λάθος πλευρά των εξελίξεων.
Το ψήφισμα έρχεται τη στιγμή μάλιστα που οι δυνάμεις του Χάφταρ προελαύνουν στην Τρίπολη, παρά τις ενισχύσεις που στέλνει η Τουρκία στην GNA, τόσο σε υλικοτεχνική υποδομή όσο και σε μισθοφόρους και στρατιωτικούς συμβούλους. Συνεπώς, το ψήφισμα του ΣΑ καθιστά σαφές ότι η GNA αποτελεί παράγοντα στις διαπραγματεύσεις και ότι δεν αναγνωρίζεται η προσάρτηση επιπλέον εδαφών από τον Χάφταρ, ως στρατηγικό πλεονέκτημα.
