Σε ημι-παράλυτη κατάσταση παραμένει η Γαλλία, καθώς παρά την υπαναχώρηση του Γάλλου πρωθυπουργού στο ζήτημα αύξησης της καθολικής ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης, τα δύο από τα τρία σωματεία, που ελέγχουν το 80% των εργαζομένων, δεν φαίνονται διατεθειμένα να συμβιβαστούν.
Η εμβληματική για τον Γάλλο πρόεδρο μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα η Γαλλία να παραλύσει για πέντε εβδομάδες, λόγω κυρίως της πρόβλεψης για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ή την αποδοχή αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών. Στόχος της ρύθμισης ήταν η διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, καθώς η αύξηση της μέσης διάρκειας ζωής χωρίς αντίστοιχη και σταθερά διασφαλισμένη αύξηση της εργατικής δύναμης επιβαρύνει δυσανάλογα το σύστημα και υπονομεύει τη σταθερότητά του. Μεταξύ άλλων, η μεταρρύθμιση προβλέπει την ενοποίηση 42 διαφορετικών ασφαλιστικών συστημάτων σε ένα εθνικό, εξισώνοντας σε πολλές περιπτώσεις τις παροχές προς τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή.
Μέχρι στιγμής, μόνο το φιλο-μεταρρυθμιστικό σωματείο CFDT έχει απαντήσει θετικά στην πρόταση του Γάλλου πρωθυπουργού, ενώ τα ισχυρότερα, CGT και FO δεν έχουν απαντήσει, ενώ οι πρώτες ενδείξεις είναι αρνητικές.
Reverse political engineering
Αν και η μεταρρύθμιση αυτή φαίνεται να αποτυγχάνει, πέτυχε την επανακινητοποίηση της γαλλικής κοινωνίας, την αναβίωση των συνδικαλιστικών κινημάτων, των σωματείων και έβγαλε εκ νέου κόσμο στους δρόμους, υπερβαίνοντας το αρνητικό προηγούμενο βίας που είχε δημιουργηθεί από σκληρές αντιπαραθέσεις των κίτρινων γιλέκων με την αστυνομία. Επίσης, όμως, η μεγάλη κοινωνική συσπείρωση κατά του νόμου Μακρόν για το ασφαλιστικό, έπληξε την ήδη αδύναμη δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου, ενώ έδωσε ώθηση στην επανα-πολιτικοποίηση της αντιπαράθεσης στη γαλλική πολιτική και κοινωνική σφαίρα, καθώς τα “κίτρινα γιλέκα” είχαν επιχειρήσει την άρση των πολιτικών γραμμών, αποδυναμώνοντας τους ήδη παρηκμασμένους πολιτικούς σχηματισμούς και δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα με οπορτουνιστικές απολήξεις και αναφορές.
Πολιτικά, η τάση ενίσχυσης των σωματείων, αν και αρνητική βραχυχρόνια και σε όρους δημοτικότητας για τον Μακρόν, θα μπορούσε να έχει και θετικές νότες. Με δεδομένο ότι ο Γάλλος πρόεδρος πιέζεται κυρίως από την αναζωπύρωση της ακροδεξιάς,όπως αυτή εκφράζεται από το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν. Συνεπώς, η ενίσχυση των γένει αριστερών σωματείων και η επίτευξη πολιτικής νίκης, επί του Μακρόν, στη βάση ενός κεφαλαιώδους ζητήματος, χωρίς τη βία που απορρέει από τα “κίτρινα γιλέκα” θα μπορούσε να αποτελέσει θετική εξέλιξη στην προοπτική της αποσυσπείρωσης της ακροδεξιάς, ενδυνάμωσης της Αριστεράς και ανασύστασης της Κεντροαριστεράς.
Η δυναμική αυτή, θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού, γεγονός που θα χαλάρωνε την πίεση από την συμπαγή ακροδεξιά και θα δημιουργούσε εκ νέου δυναμική πολιτικών συμμαχιών και αντίρροπων δυνάμεων εντός του δημοκρατικού και ευρωπαϊκού τόξου. Τούτων δοθέντων, η ήττα Μακρόν και η νίκη των σωματείων θα μπορούσε να αποτελέσει win-win για το πολιτικό σκηνικό και την προοπτική του Γάλλου προέδρου.
