«Καραμπόλες» που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ευρύτερες από τις προβλεφθείσες διοικητικές ανακατατάξεις στις τράπεζες, μπορεί να προκληθούν στο πλαίσιο της διαδικασίας πολιτικής εξισορόπησης, την οποία οι τραπεζίτες έχουν “καμουφλαρει” κάτω από την ευρύτερη λειτουργική αναδιάρθρωση και κουρνιαχτό που προκαλεί ο διαχωρισμός και η πώληση των bad banks.
Σε αυτή τη φάση, οι τραπεζίτες πιέζονται κυρίως από τους θεσμούς και τους εν δυνάμει επενδυτές ώστε να ολοκληρώσουν τα σχέδια αναδιάρθρωσης και να εκλογικεύσουν τα σενάρια προσδοκιών τους. Παράλληλα, όμως βρίσκονται στο στόχαστρο πολιτικών κύκλων και παράκεντρων εξουσίας που επιδιώκουν αύξηση επιρροής και ανάληψη θέσεων ευθύνης από άλλα πρόσωπα, ενώ διαθέτουν ικανές προσβάσεις που τους εξασφαλίζουν το κατάλληλο ακροατήριο για την προώθηση των σχεδιασμών τους.
Επενδύοντας στη δυναμική που δημιουργεί η διαδικασία πώλησης των κόκκινων δανείων και το συνεπακόλουθο carve-out προσωπικού, οι τραπεζίτες επιχειρούν να “ελευθερώσουν” θέσεις middle-level για την προσέλκυση νέων στελεχών από την αγορά και την τοποθέτηση άλλων, προσώπων με πολιτικές απολήξεις.
Αν και οι σημερινές διοικήσεις των τραπεζών θεωρούνται στιβαρές και δεν υπάρχουν σχέδια αλλαγών, τουλάχιστον ως προς τα δύο, τρία βασικά πρόσωπα κάθε τράπεζας, εν τούτοις έχουν καταγραφεί πιέσεις, που αναδύονται υπό τη μορφή σεναρίων για rotation υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών. Επίσης αφορμή τη λήξη της θητείας του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα και του επικεφαλής του ΤΧΣ, Μάρτιν Τσούρντα, τροφοδοτούνται φήμες για ευρύτερες ανακατατάξεις με πολιτικό άρωμα.
Τα σενάρια που ανακυκλώνονται εστιάζονται σε δύο, τρία πρόσωπα και αντίστοιχες θέσεις και ειδικότερα στον Γιάννη Στουρνάρα, τον Μάρτι Τσούρντα και τον Φωκίωνα Καραβία. Με βάση τα έως τώρα δεδομένα, η μόνη θέση που έχει αυξημένες πιθανότητες να “χηρέψει” είναι αυτή του επικεφαλής του ΤΧΣ. Φήμες κυκλοφόρησαν παλαιότερα, ακόμα και για μετακίνηση-αναβάθμιση του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Ζαββού, οι οποίες δεν φαίνεται να ευσταθούν, όμως.
Υπάρχουν, όμως και νέες -υπό δημιουργία- θέσεις υψηλού επιπέδου σε φορέα αντίστοιχης βαθμίδας και αυτονομίας με το ΤΧΣ, καθώς η ΕΚΤ στην απαντητική της επιστολή για τον “Ηρακλή” αναφέρει ως αναγκαία προϋπόθεση για την αξιόπιστη λειτουργία του σχήματος, τη δημιουργία αυτόνομης αρχής ελέγχου της ενεργοποίησης των κρατικών εγγυήσεων. Πρόκειται μάλιστα για μακρόπνοη δομή, καθώς με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η διαδικασία εκποίησής των κόκκινων δανείων αναμένεται να διαρκέσει περί τα 10 χρόνια.
Η ένταση των σεναρίων, είναι περιορισμένη και ως εκ τούτου δεν γεννάται αντικειμενικό ζήτημα, ωστόσο, με βάση το νέο τοπίο που διαμορφώνεται εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν ανακατατάξεις και στο top management των συστημικών τραπεζών. Αυτό που καθιστά τα σενάρια αυτά άξια αναφοράς, παρότι, δεν αναγνωρίζονται ως πιθανά, είναι το πολιτικό εύρος των πιέσεων και η προτεραιότητα που συχνά δίδεται σε επικοινωνιακού τύπου πολιτικές.
Το πολιτικό lobbying για την κένωση και πλήρωση θέσεων υψηλού πρεστίζ και μεγάλου εκτοπίσματος είναι διαρκές, τώρα όμως δείχνει να γίνεται πιο επιθετικό.
Το σκηνικό αυτό βέβαια, μπορεί σε αυτή τη φάση να μη δημιουργεί πρόσθετο ρίσκο, όμως, εφόσον υπάρξουν τέτοιου ύφους και είδους παρεμβάσεις στο τραπεζικό σύστημα, τότε υπάρχει σημαντικός κίνδυνος επιδείνωσης του επενδυτικού κλίματος, κάτι που θα λειτουργούσε υπονομευτικά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
