Στην πολιτική των πολλαπλών ανοιχτών μετώπων και της εναλλαγής τους επιμένει ο Ντόναλντ Τραμπ, καθώς τη στιγμή ου αναδιπλώνεται απέναντι στην Κίνα, αναστέλλοντας τους νέους δασμούς και δίνοντας παράταση 90 ημερών στη Huawei, απειλεί με κυρώσεις 100% το γαλλικό κρασί, ενώ τα τελευταία στοιχεία της Eurostat που δείχνουν αύξηση του εμπορικού πλεονάσματος της ΕΕ στο διμερές εμπόριο με τις ΗΠΑ κατά 11%, εντείνουν ακόμα περισσότερο την πίεση, καθώς ο χρόνος για τις προεδρικές εκλογές του 2020 κυλάει αντίστροφα.
Οι ενδείξεις για εκ νέου στοχοποίηση της ΕΕ από τον Τραμπ, έχουν πληθύνει, με το Bloomberg να ερμηνεύει τις τελευταίες κινήσεις του Αμερικανού προέδρου ως μήνυμα στην Ευρώπη, ότι “έρχεται η σειρά σας”. Δεν πάει πολύς καιρός, άλλωστε, από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε τον Μάριο Ντράγκι για χειραγώγηση της ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου, -χαρακτηρίζοντας μετά επισήμως την Κίνα χειραγωγό χώρα. Επίσης, η αδυναμία ανάσχεσης της ανοδικής πορείας του αμερικανικού νομίσματος παρά τη μείωση επιτοκίων από τη Fed, αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για την “ανάφλεξη” της εμπορικής διαμάχης. Υπάρχουν όμως κι άλλες αφορμές για τον Τραμπ, ο οποίος έχει συνηθίσει να εντάσσει το σύνολο των σχέσεων κάτω από την εμπορική ομπρέλα. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας στο εμπόριο με τις ΗΠΑ ανέρχεται στα 112 δισ. ετησίως, ενώ την ίδια στιγμή το Βερολίνο αρνείται να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες στο όριο του 2% που θέτει το NATO, δεν συμμετέχει στην αμερικανική αποστολή στα Στενά του Χορμούζ και αντιδρά σε σειρά πρωτοβουλιών των ΗΠΑ. Ο Τραμπ, έχει με το μέρος του και τη συγκυρία, καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία γενικά και γερμανική ειδικότερα, αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτες στον εμπορικό και νομισματικό ανταγωνισμό εμφανίζοντας σαφείς ενδείξεις οικονομικής καχεξίας. Αντιστοίχως, σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση βρίσκεται και ο Γάλλος πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν, ο οποίος αν και πέτυχε μόλις να μειώσει την ανεργία, εν τούτοις παραμένει υπό έντονη εσωτερική αμφισβήτηση μετά από το τις διαδηλώσεις των “κίτρινων γιλέκων”. Τέλος σε κρίσιμη καμπή βρίσκεται και η Ιταλία, η οποία βρίσκεται σε πολιτικό μεταίχμιο, με τον Σαλβίνι να επιδιώκει εκλογές. Ο μόνος λόγος που φαίνεται να έχει αποφύγει μέχρι στιγμής τη σύγκρουση με την ΕΕ, αν και έχει φτάσει στο χείλος της εμπλοκής, είναι η προσδοκία για μία συμφωνία, που θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση των εξαγωγών αμερικανικών αγροτικών προϊόντων προς την αγορά της Ε.Ε. Ωστόσο, το μέλλον παραμένει ασαφές και αρκετά επικίνδυνο. Τα ζητήματα αυτά αναμένεται να τεθούν εκ νέου στη Σύνοδο των G7, που θα πραγματοποιηθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο στη Γαλλία. Η περσινή Σύνοδος στον Καναδά είχε στιγματιστεί από σφοδρές εμπορικές αντιπαραθέσεις, με τον σύμβουλο του Λευκού Οίκου, Πίτερ Ναβάρο, να δηλώνει ότι «υπάρχει μία ξεχωριστή θέση στην κόλαση» για τον Καναδό πρωθυπουργό, Τζάστιν Τριντό, παραφράζοντας στο ρητό του Ντάντε Αλιγκέρι, που αναφερόταν σε όσους διατηρούν την ουδετερότητά τους σε περιόδους ηθικής κρίσης. Από τις συζητήσεις δεν θα λείψουν τα ενεργειακά θέματα με τον Nord Stream 2 και τον East Med να έχουν την τιμητική τους, καθώς επάνω τους έχει στηθεί μια εντελώς νέα παρτίδα γεωπολιτικού και γεωοικονομικού σκακιού. Τούτων δοθέντων το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν και κατά πόσο η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει συνθληκες εμπορικού πολέμου και νομισματικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, τη στιγμή που έχει ήδη ανοιχτά μέτωπα με Ρωσία, Τουρκία καθώς και εσωτερικά.
