Σε στρατηγική διεύρυνσης της επιχειρησιακής ετοιμότητας του ελληνικού στόλου, διεύρυνσης της ακτίνας δράσης και τη διαλειτουργικότητας του επιμένει και η νέα ελληνική κυβέρνηση, επιλέγοντας να τηρήσει τις δεσμεύσεις της προηγούμενης στο πλαίσιο ενίσχυσης της στρατηγικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, που αποτελεί τον δίαυλο για αναβάθμιση του ρόλου στο NATO.
Οι επιλογές αυτές, όμως, αν και εξασφαλίζουν την εύνοια των ΗΠΑ και οικοδομούν σχέσεις με νέες χώρες στο πλαίσιο του NATO, έχουν και διπλωματικό, πολιτικό και ενδεχομένως στρατηγικό κόστος, καθώς η ανάπτυξη του NATO στοχεύει στην ανάσχεση της Ρωσίας και στην εδραίωση της ευρωατλαντικής σφαίρας επιρροής.
Έτσι, η ελληνική συμμετοχή σε ναυτικά γυμνάσια στη Μαύρη Θάλασσα με την τορπιλάκατο “Γρηγορόπουλος” είναι κίνηση που συμβάλλει στην αμφισβήτηση της ρωσικής υπεροχής στη Μαύρη Θάλασσα. Για το NATO η ελληνική παρουσία είναι κρίσιμη καθώς συμβάλλει στην υποκατάσταση της τουρκικής, η οποία λόγω της προσέγγισης με τη Μόσχα και προσπαθώντας να διαπραγματευτεί με τις ΗΠΑ, έχει περιορίσει τη δική της.
Στην πραγματικότητα η Συνθήκη του Μοντρέ και η αναθεώρηση που επέβαλε η Τουρκία και έγινε εν τέλει αποδεκτή, περιορίζει το τονάζ των πολεμικών πλοίων χωρών που δεν βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα, τις ημέρες παραμονής και το θέτει όριο στο πλήρωμα τους. Όπερ σημαίνει ότι τα βαριά πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, δεν μπορούν να εισέλθουν. Στόχος της συνθήκης ήταν ο περιορισμός της στρατιωτικής δραστηριότητας και άρα των εντάσεων. Η ενδυνάμωση της Ρωσίας και οι επεκτατικές τάσεις όμως έχουν αναγκάσει τις χώρες της περιοχής, ιδιαίτερα μετά την επέμβαση στην Ουκρανία, να ζητήσουν αύξηση των δυνάμεων του NATO, το οποίο ωστόσο δεσμεύεται από τη συνθήκη και δεν μπορεί. Μέχρι προσφάτως, η Τουρκία, έπαιζε καταλυτικό ρόλο στην ανάσχεση της Ρωσίας στην περιοχή, καθώς διαθέτει ισχυρό πολεμικό ναυτικό, έχει μέτωπο στη Μαύρη Θάλασσα και τον έλεγχο των στενών.
Τώρα, το NATO επιχειρεί να καλύψει ποικιλοτρόπως το τουρκικό κενό, πιέζοντας για ενίσχυση των ναυτικών δυνάμεων τις χώρες της περιοχής, με τη Ρουμανία να κινείται ήδη προς αυτή την κατεύθυνση, την Ελλάδα να διαθέτει δυνάμεις υποστηρικτικά και άλλες χώρες να επιχειρούν αντίστοιχα.
Γεωπολιτικά η ελληνική παρουσία και συνεκπαίδευση στη Μαύρη Θάλασσα ενοχλεί τόσο τη Ρωσία, όσο και την Τουρκία, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει ικανό μοχλό πίεσης έναντι της Αθήνας, ενώ η Άγκυρα βλέπει την Ελλάδα να επωφελείται από το κενό που δημιουργεί η αναδίπλωσή της, χωρίς αυτό να απομειώνει, βέβαια, τη γεωπολιτική αξία στην περιοχή.
Αυτή τη στιγμή στη Μαύρη Θάλασσα βρίσκεται η ελληνική ΤΠΚ Γρηγορόπουλος που συμμετέχει σε νατοϊκές ασκήσεις, το ταξίδι της οποίας καταγράφηκε από τα τουρκικά media καθώς περνούσε τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, τα οποία ελέγχονται από την Τουρκία.
Πολιτικά και διπλωματικά, η συνεκπαίδευση της Ελλάδας με χώρες την Μαύρης Θάλασσας, καλλιεργεί ερείσματα στις χώρες της περιοχής. οικοδομώντας σχέσεις υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και του NATO
