Ενώ η δυναμική νίκης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Ιουλίου στην Ελλάδα δεν φαίνεται αναστρέψιμη, εν τούτοις οι πολιτικοί συσχετισμοί θα διαμορφωθούν στη βάση του εκλογικού αποτελέσματος, αποσυσχετίζοντας τη νίκη και την ήττα από την τελική έκβαση των πολιτικών διεργασιών.
Το σενάριο αυτό, αν και υπό τις υφιστάμενες συνθήκες που δημιουργεί η ενισχυμένη αναλογική, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να οδηγήσει σε ανατροπή σκηνικού, θα μπορούσε να έχει αυξημένες πιθανότητες παραγωγής αποτελέσματος, όμως, αν απέτρεπε την αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη και απεγκλώβιζε δυνάμεις που θα έσπρωχναν στην κατεύθυνση εναλλακτικής κυβερνητικής πλειοψηφίας, σε δεύτερη φάση. Έτσι, αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προαναγγείλει προσφυγή σε επαναληπτικές εκλογές, αν δεν πάρει αυτοδυναμία, θα μπορούσε να παγιδευτεί στο πολωτικό δίλημμα αυτό και να συρθεί πιεζόμενος εσωτερικά, έχοντας απεμπολήσει οποιαδήποτε διάθεση προγραμματικής και πολιτικής συνεργασίας με τον χώρο του κέντρου.
Διαβάστε επίσης: Αυτοδυναμία Μητσοτάκη μπορεί να σώσει τον Τσίπρα
Ακόμα όμως και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι κινήσεις και οι δρόμοι που θα επιλέξουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία, δεν αρκούν για την ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος και την ανάδυση της δυναμικής προοδευτικής συμμαχίας, που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχουν απριόρι προετοιμάσει το έδαφος για τη συμπόρευση με το ΚΙΝ.ΑΛ, σενάριο που δύσκολα μπορεί να εμπεδωθεί υπό τις συνθήκες δυσπιστίας που έχουν δημιουργηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής συνάντησης του Αλέξη Τσίπρα με την εκλογική βάση του 2015.
Διαβάστε επίσης: Analytics: Βελόπουλος-Χρυσή Αυγή κρίνουν την αυτοδυναμία Μητσοτάκη
Η πολύπλευρη επίθεση του Αλέξη Τσίπρα στο χώρο του κέντρου, ακόμα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ και με εσωτερικό κόστος, όχι μόνο δεν έφερε τα προσδοκώμενα πολιτικά και εκλογικά αποτελέσματα, αλλά δημιούργησε συσπειρωτικές τάσεις στο ΚΙΝ.ΑΛ, οι οποίες δεν είναι προβλεφθεί, καθιστώντας το όχι απλώς ρυθμιστή των εξελίξεων αλλά και πολιτικά εχθρικό απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εξώθηση του Ευάγγελου Βενιζέλου στην έξοδο.
Διαβάστε επίσης: Analytics: Τα μεγάλα λάθη του Αλέξη Τσίπρα
Βέβαια, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ έχουν ακόμα πολλά εμπόδια να υπερβούν μέχρι να φτάσουν σε επίπεδο πολιτικής προσέγγισης, τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και πολιτικών, κόστη που προφανώς δεν μπορούν να αναλάβουν προκαταβολικά, αλλά θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνο να τα αντιμετωπίσουν μετεκλογικά, καθώς θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τις ισορροπίες και να υπονομεύσουν τέτοια εγχειρήματα.
Διαβάστε επίσης: Analytics: Αναδρομικές «χρεώσεις» για το Σκοπιανό
Συνεπώς, σε επίπεδο στρατηγικής προσέγγισης, η μη επίτευξη αυτοδυναμίας από τη Νέα Δημοκρατία, δεν είναι αρκετή για την παρεμπόδιση σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να επανακάμψει, αυξάνοντας τη συσπείρωσή του, τότε, το ΚΙΝ.ΑΛ δεν θα έχει επιλογές, ούτε θα μπορεί να αρνηθεί πολιτικές συμμαχίες που θα διασφαλίσουν την κυβερνησιμότητα. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, ενισχυθεί προσεγγίζοντας το 30% και το ΚΙΝ.ΑΛ διατηρήσει ή και επαυξήσει τα ποσοστά των Ευρωεκλογών, τότε αναπτύσσεται μια νέα κυβερνητική δυναμική στο πολιτικό σκηνικό, που θα επιτρέψει υπό συνθήκες απλής αναλογικής τη συγκρότηση μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας.
Σενάρια πολιτικών ανατροπών έχουν πραγματωθεί στην Ευρώπη τόσο στον Βορά όσο και στο Νότο, οδηγώντας σε πολιτικές ανακατατάξεις, οι οποίες γεννούν νέες δυναμικές και απελευθερώνουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που ήταν παγιδευμένες μέσα σε πολιτικούς σχηματισμούς. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η πραγμάτωση τέτοιων προοπτικών απαιτεί φαντασία, πολιτικό ρεαλισμό, ωριμότητα και υποστηρικτικά συστήματα νομής εξουσίας.
