Σήμερα η La Stampa δημοσιεύει ρεπορτάζ που αναδεικνύει τον Μάριο Ντράγκι ως πιθανό υποψήφιο για τη διαδοχή του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ στην προεδρία της Κομισιόν, λύση που αν και πρωτοφανής. δεν είναι αδιάφορη, είναι συνθετική και εκμεταλλεύεται ενεργά στοιχεία του ευρωσυστήματος, με τη στενή οικονομική ή την ευρεία πολιτική έννοια του όρου.
Ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης, που βρέθηκε στο τιμόνι της ΕΚΤ, μετά από ένα άγριο παζάρι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατάφερε να ενισχύσει την αξιοπιστία της κεντρικής τράπεζας, να βγάλει το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα από πολλαπλές κρίσεις και έχει ιδιαίτερα ευαίσθητο αισθητήριο, φαίνεται να επανέρχεται στο προσκήνιο, τη στιγμή που όλοι περίμεναν ότι η έξοδός του από την ΕΚΤ θα τον οδηγούσε προσωρινά σε “αγρανάπαυση” και ενδεχομένως στη συνέχεια σε κάποιο advisory board ή στη συγγενή Επιτροπή Βασιλείας.
Η θητεία του Ιταλού επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας λήγει στις 31 Οκτωβρίου και η Ρώμη εξετάζει το ενδεχόμενο να τον προτείνει επισήμως για υποψήφιο διάδοχο του Γιούνκερ στο τιμόνι της Κομισιόν, καθώς οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη για τα κορυφαία πόστα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η θητεία του Ιταλού επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας λήγει στις 31 Οκτωβρίου και η Ρώμη εξετάζει το ενδεχόμενο να τον προτείνει επισήμως για υποψήφιο διάδοχο του Γιούνκερ στο τιμόνι της Κομισιόν.
Από την Οσάκα της Ιαπωνίας, όπου λαμβάνει χώρα η Σύνοδος Κορυφής του G20, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Τζουζέπε Κόντε, απέφυγε να σχολιάσει τις πληροφορίες της ιταλικής εφημερίδας.
Ωστόσο, όπως σχολιάζει το Bloomberg, θα ήταν κάπως «ειρωνικό» να προτείνει ο Κόντε τον Μάριο Ντράγκι καθώς η κυβέρνηση συνασπισμού έχει συχνά επιτεθεί στις πολιτικές της ΕΚΤ και ορισμένα από τα μέλη της έχουν ανοιχτά φλερτάρει με την ιδέα της αποχώρησης της Ιταλίας από το ευρώ. Βέβαια, η εκτίμηση του Bloomberg είναι ελλειμματική, καθώς ο Ντράγκι έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις με λαϊκιστές και αντισυστημικούς, καθώς προτάθηκε απ’ τον Μπερλουσκόνι για την ΕΚΤ, για τον οποίο κανείς δεν έχει καλό λόγο να πει.
Ο Ντράγκι πιστώνεται τη θωράκιση της Ευρωζώνης κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης κρίση στην ιστορία της, με το περιβόητο «ό,τι χρειαστεί» του 2012, που συνοδεύθηκε τα επόμενα χρόνια από άκρως δυναμικές αποφάσεις- κόντρα στις αντιδράσεις των Γερμανών.
Εκτιμάται ότι αρκετές χώρες θα στήριζαν την υποψηφιότητά του ενώ και ο ίδιος ο Ματέο Σαλβίνι έχει δηλώσει «υπερήφανος να δω έναν Ιταλό στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», αλλά ενδεχόμενη υποψηφιότητα του θα είχε ρίσκο και θα δημιουργούσε θεσμικές προκλήσεις.
Από την άλλη πλευρά ο Ντράγκι αν και δεν είναι πολιτικός, έχει μάθει να λειτουργεί σε όρια, να υπομένει πιέσεις και να συνθέτει. Ο απερχόμενος κεντρικός τραπεζίτης γνωρίζει καλά το σύστημα των Βρυξελλών, προέρχεται από τη συντηρητική οικογένεια, αλλά ως τραπεζίτης είναι ξεκάθαρα ευρωπαϊστής και έχει πει ότι
“θα κάνω τα πάντα για να σώσω το ευρώ”, ίσως τώρα είναι η ώρα να δούμε αν πραγματικά εννοεί τα πάντα.
Πολιτικά, το σενάριο της υποψηφιότητας του Μάριο Ντράγκι, έρχεται μετά τις δύο ανεξήγητες αδιαθεσίες της Άγκελα Μέρκελ, μπροστά στον φακό, την οποία είχε πει ότι θα στήριζε για την προεδρία της Κομισιόν ο Εμμάνουελ Μακρόν. Επίσης, η αναβάθμιση του Ιταλού από την ΕΚΤ στην Κομισιόν, ανοίγει το δρόμο για Γερμανό στην κεντρική τράπεζα, που ήταν εξ αρχής ο στόχος του Βερολίνου. Ωστόσο, κάτι τέτοιο περιορίζει τη Γαλλία και την Ισπανία που αμφότερες επιδιώκουν ενίσχυση της θεσμικής τους αντιπροσώπευσης και της συγκριτικής ισχύος.
