Ένα ακόμα πολιτικό μπρα-ντε-φερ αναδύεται μέσα από τις συζητήσεις για συγχώνευση της διασωθείσας από τη γερμανική κυβέρνηση Commerzbank και της παραπαίουσας Deutsche Bank, καθώς τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ευρώπη, θεσμικοί, πολιτικοί και τραπεζικοί παράγοντες αντιτίθενται σθεναρά στο deal, επισημαίνοντας ότι οι κίνδυνοι που εγκυμονεί είναι δραματικά μεγαλύτεροι από τα προβλήματα που θα επιλύσει.
Για τη γερμανική κυβέρνηση, βέβαια, το ζητούμενο δεν είναι η διάσωση των δύο τραπεζών, η οποία -εν τέλει- μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους, αλλά η προστασία -sic- του γερμανικού συνταξιοδοτικού συστήματος και ιδιαίτερα του τρίτου πυλώνα, δηλαδή της διαχείρισης κεφαλαίων, την οποία κάνουν οι δύο αυτές τράπεζες αλλά για λογαριασμό της Allianz.
Αυτό είναι άλλωστε το πραγματικό πρόβλημα, το οποίο οι Γερμανοί ήθελαν να το αντιμετωπίσουν με αυξήσεις επιτοκίων, ώστε τα προϊόντα σταθερού εισοδήματος να επανέλθουν σε θετικές αποδόσεις, ωστόσο η αδυναμία της ευρωπαϊκής οικονομίας, οι εξωτερικοί κίνδυνοι και οι ανισορροπίες, ανάγκασαν την ΕΚΤ να αλλάξει στρατηγική στα μέσα του δρόμου, και τις προγραμματισμένες αυξήσεις επιτοκίων στο τελευταίο τρίμηνο του 2019, εξετάζει τώρα νέα προγράμματα ενίσχυσης ρευστότητας, παραπέμποντας για μετά τα τέλη του έτους τις σκέψεις για αυξήσεις επιτοκίων.
Αυτό αποτέλεσε και τον “πυροκροτητή’ για την πολιτική παρέμβαση που επανέφερε Deutsche Bank και Commerzbank στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Τα προβλήματα της Allianz και το επικίνδυνο “ερωτικό τρίγωνο” Deutsche Bank, Pimco, Commerzbank είναι γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ιδιαίτερα μετά την έκθεση του ΔΝΤ τον Οκτώβριο του 2016, δεν έμειναν και πολλά θολά σημεία, τα οποία επίσης, διαλεύκαναν οι έρευνες της SEC και τα stress tests της Fed στις ΗΠΑ.
Έκτοτε το ερώτημα δεν ήταν το πότε, αλλά το πως, καθώς άπαντες γνώριζαν ότι οι λύσεις στα προβλήματα της γερμανικής τεχνικής εσωτερικής ανακύκλωσης χρέους και χαμηλών αποδόσεων δεν θα ήταν ποτέ οι περικοπές.
Σήμερα, οι νέες συζητήσεις Deutsche Bank και Commerzbank δεν είναι παρά “ξαναζεσταμένο φαγητό”, το οποίο η συνταγή του οποίου ήταν στο παρελθόν ελλιπής και παραμένει ακόμα, καθώς δεν λύνει το βασικό πρόβλημα της αδυναμίας επίτευξης αποδόσεων.
Ενδεικτικό είναι ότι οι πέντε οικονομολόγοι, που απαρτίζουν το Γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Ειδικών, γνωστοί και ως οι «πέντε σοφοί», που συμβουλεύουν τη γερμανική κυβέρνηση σε καθοριστικής σημασίας θέματα για την οικονομία, τάσσονται κατά της προοπτικής συγχώνευσης των Deutsche Bank και Commerzbank.
Οι Κρίστοφ Σμιντ, Λαρς Φελντ, Ίζαμπελ Σνάμπελ, Αχίμ Τρούγκερ και Φόλκερ Βίλαντ φοβούνται ότι σε περίπτωση μίας κρίσης στην νέα «παγκόσμια τράπεζα» που θα προκύψει από τη συγχώνευση, θα κληθούν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν το κόστος. «Δεν έχουμε πειστεί ότι αυτή είναι μία καλή λύση» τόνισε η Ίζαμπελ Σνάμπελ σε συνέντευξη Τύπου. «Ύστερα από μία συγχώνευση τέτοιου είδους είναι σαφές πως μία τόσο μεγάλη τράπεζα δεν μπορεί ποτέ να αφεθεί να βυθιστεί» εξήγησε, προσθέτοντας πως η ομάδα των «σοφών» συμβουλεύει κατά της δημιουργίας ενός μεγάλου εθνικού πρωταθλητή.
«Θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν μάθαμε τίποτα από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Από κάθε οπτική, είναι μία πολύ κακή ιδέα» προειδοποίησε, υπενθυμίζοντας πως οι τραπεζικές διασώσεις με τα χρήματα φορολογουμένων στοίχισαν ακριβά την περίοδο 2008-09.
Κατά της δημιουργίας ενός εθνικού ή ευρωπαϊκού πρωταθλητή τάχθηκε ο Αντρέα Ενρία, νέος επικεφαλής του Εποπτικού Συμβουλίου της ΕΚΤ. «Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα εθνικών ή ευρωπαϊκών πρωταθλητών. Όταν είσαι εποπτική αρχή, δεν πρέπει να προωθείς κάτι τέτοιο» σχολίασε στους Financial Times.
Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα, ότι στο παρελθόν ακόμα και το Reuters είχε επισημάνει ότι οι ενέσεις ρευστότητας στη Deutsche Bank μέσω των εκδόσεων ομολόγων, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους εικονικές και αφορούσαν μεταφορά ρευστότητας από την Pimco, που είναι θυγατρική της Allianz, της οποίας τα προϊόντα σταθερού εισοδήματος διαχειρίζονται Deutsche Bank και Commerzbank.
Δεν είναι όμως οι μόνοι, καθώς το ΔΝΤ έχει επισημάνει ότι τα στοιχεία του παρέχει η Bafin για την αξιολόγηση της Allianz παρουσιάζουν ουσιώδεις ελλείψεις, ιδιαίτερα όσον αφορά το reverse spillover effect σε Deutsche Bank και Commerzbank, σχέση η οποία επιτυγχάνεται να παραμένει “κρυφή”, καθώς παροχετεύεται μέσω της Pimco, που είναι θυγατρική της Allianz. Ωστόσο, ο χρόνος φαίνεται ότι εξαντλήθηκε, καθώς οι αποδόσεις της Pimco ξεφουσκώνουν και δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
