Ανησυχία για το ενδεχόμενο βίαιης αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, εγείρουν οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, καθώς έδωσε νέα ερμηνεία και διάσταση στις εξελίξεις, καταγγέλλοντας ότι τα επεισόδια ήταν μέρος γενικής πρόβας για εισβολή στη Βουλή και επισημαίνοντας, μάλιστα, ότι είχαν γίνει και άλλες στο πρόσφατο παρελθόν.
Οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, έρχονται τη στιγμή που η αντιπολίτευση εγκαλεί την κυβέρνηση για τη βιαιότητα που επέδειξαν οι αρχές έναντι των διαδηλωτών, ενώ από τα επεισόδια τραυματίστηκαν πάνω από 20 αστυνομικοί. Το γεγονός, όμως, ότι ο Νίκος Βούτσης, από τη θεσμική του θέση καταγγέλλει, για μια ακόμη φορά, τέτοιου είδους σχεδιασμούς είναι αρκετό για να εγείρει ανησυχία όχι μόνο στις ελληνικές αρχές και τα media αλλά και διεθνώς, καθώς ανάλογοι σχεδιασμοί που έχουν υλοποιηθεί σε χώρες των Βαλκανίων, σε αντίστοιχα έντονες, γεωστρατηγικά, περιόδους, είχαν υποστήριξη από ξένα κέντρα εξουσίας.
Συνεπώς, με δεδομένο ότι η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αποτελεί θρυαλλίδα που πυροδοτεί την από καιρό προαναγγελθείσα αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και με την κυβέρνηση να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης, τα περιθώρια για ανάσχεση των εξελίξεων, οι οποίες -συνδυαστικά- οδηγούν σε επαναχάραξη του γεωπολιτικού χάρτη στα Βαλκάνια, είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Μια εισβολή στη Βουλή, στο πλαίσιο κάποιου συλλαλητηρίου, θα ήταν αρκετή για να αναγάγει τις αντιδράσεις σε κοινωνική αναταραχή, ενώ το ενδεχόμενο να υπάρξουν νεκροί ανεβάζει εκθετικά το πολιτικό ρίσκο.
Οι καταγγελίες αυτές, πάντως, δεν απέχουν πολύ από τις εξελίξεις που οδήγησαν σε επιχειρήσεις κατά της ακροδεξιάς τρομοκρατίας το καλοκαίρι, με συλλήψεις και τον σχηματισμό δικογραφίας, μετά από την αποστολή προειδοποιητικών δεμάτων στα δικαστήρια.
Αξίζει να σημειωθεί, όμως, ότι αντίστοιχα σενάρια έχουν κατ’ επανάληψη πραγματοποιηθεί σε γειτονικές χώρες, από την πΓΔΜ και την Αλβανία, μέχρι τη Σερβία, το Κόσοβο, το Μαυροβούνιο και την Ουκρανία, γεγονός που καταδεικνύει ότι βρίσκονται στο playbook συγκεκριμένων παραγόντων που δρουν στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά, η αίσθηση της εξύφανσης δολοπλοκιών αυτού του επιπέδου, αποτελεί, σε πολλές περιπτώσεις, ικανό μοχλό άσκησης πολιτικής πίεσης, ιδιαίτερα τη στιγμή που κοινωνικές αναταραχές καταγράφονται στη Ρουμανία, την Αλβανία, την πΓΔΜ, τη Σερβία, ακόμα και στη Γαλλία.
Πολιτικά, η ανάδειξη του ζητήματος από τον Νίκο Βούτση, αποσκοπεί στη χάραξη σαφούς διαχωριστικής γραμμής, έναντι της ευρωφοβικής-φιλορωσικής ακροδεξιάς, την οποία επιχειρεί να αναδείξει ως πολιτικό μέτρο, αναγκάζοντας τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να την αναγνωρίσουν. Σε μια τέτοια κίνηση, όμως, αν η Νέα Δημοκρατία τοποθετηθεί εμφανώς απέναντι από τέτοιες εξελίξεις, τότε θα επιτρέπει στον Πάνο Καμμένο και άλλους παράγοντες της λαϊκιστικής ακροδεξιάς και στη Χρυσή Αυγή, ακόμα, να διαχειριστούν ή ακόμα και να ενσωματώσουν σημαντικό κομμάτι του ακροδεξιού ακροατηρίου.
Δεδομένου ότι ο χώρος της ακροδεξιάς αποσυντίθεται επ’ αφορμής της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά με ατζέντα ευρύτερη και πιο συνεκτική, η αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση και καταγγελίες ότι δεν λάμβανε πληροφόρηση από την ΕΥΠ, ως υπουργός Άμυνας, προσδίδει μια νέα, ανεξερεύνητη ακόμα, διάσταση στις εξελίξεις. Αν μάλιστα σε αυτά προστεθεί η δήλωσή του αρχηγού των ΑΝ.ΕΛ ότι θα εξασκήσει όλα τα δημοκρατικά μέσα για να μην περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς και οι φήμες για εκλογική συνεργασία με το κόμμα “Ελληνική Λύση” του Κυριάκου Βελόπουλου, τότε ο ανταγωνισμός για το ακροδεξιό ακροατήριο εντείνεται και η πλειοδοσία μπορεί να οδηγήσει σε αχαρτογράφητα ύδατα.
