Νέο πολιτικό σκηνικό δημιουργεί de facto η ανανέωση της ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνηση, καθώς η αποχώρηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων από το κυβερνητικό σχήμα, επιτρέπει στον πρωθυπουργό τη δυναμικότερη αναζήτηση ad hoc πλειοψηφιών και την προώθηση πιο ριζοσπαστικών πρωτοβουλιών, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση είναι πλέον μονοκομματική.
Μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και του πρωτοκόλλου ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο NATO, η κυβέρνηση θα μπορέσει, με μεγαλύτερη ελευθερία, να επδιώξει στόχους που είχαν μπει στο “ψυγείο”, χάριν του ετερόκλητου “πολιτικού γάμου”.
Θέματα που στο παρελθόν ετίθεντο αλλά αποσύρονταν στη συνέχεια, ή τροποποιούνταν, στο βωμό της διατήρησης της κυβερνητικής συνεργασίας, τώρα θα είναι εφικτό να επανέλθουν. Η κυβέρνηση διαθέτει, πλέον, ισχυρή πλειοψηφία και έχει την ευελιξία να αναζητά εναλλακτικές πλειοψηφίες, οι οποίες θα αναδεικνύουν το μήνυμα αλλαγής κατεύθυνσης και παράλληλα θα συντείνουν στην εμπέδωση της πολιτικής προσέγγισης με την κεντροαριστερά και τον προοδευτικό χώρο.
Ο πρωθυπουργός, θα επιχειρήσει με τη θετική ατζέντα και το “παράλληλο πρόγραμμα” στην οικονομία να ανακτήσει πολιτικό κεφάλαιο, κεφαλαιοποιώντας την έξοδο από το Μνημόνιο και παράλληλα θα παίξει το χαρτί της προοδευτικής ατζέντας, εισάγοντας πιο ριζοσπαστικές προτάσεις στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος αλλά και αυτόνομα, έξω από αυτό.
Διαθέτοντας νωπή κοινοβουλευτική εντολή και ενόψει ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών, ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να κινητοποιήσει τον κομματικό μηχανισμό και να επανακτήσει ερείσματα στη βάση και την κοινωνία, δίνοντας χώρο στα κινήματα και σε κοινωνικές ομάδες που ένιωθαν αποκλεισμένες. Ο πρωθυπουργός, θα μπορεί πλέον να φέρει στη Βουλή νομοσχέδια που ακόμα κι αν δεν περάσουν θα στέλνουν μήνυμα προοπτικής και θα μορφοποιούν τον χώρο που φιλοδοξεί να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.
Με θέματα όπως οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, διαφορετικότητας, παιδείας και νόμους για τη φιλελευθεροποίηση του κράτους και την εμπέδωση νέων κοινωνικών δομών και εργασιακού πλαισίου, ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να διαμορφώσει πλαίσιο διαλόγου με συγκεκριμένες δυνάμεις στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Πολιτικά, οι κινήσεις αυτές, ακόμα και αν δεν οδηγήσουν σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες με τη συμμετοχή του Ποταμιού και του ΚΙΝ.ΑΛ, φιλοδοξούν και έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν την κινητοποίηση κοινωνικών δυνάμεων, που θα προλειάνουν το έδαφος και ενδεχομένως θα “επιβάλλουν” στις ηγεσίες των κομμάτων το “μπόλιασμα” σε μετεκλογικό επίπεδο.
