Αντιμέτωπο με τον κίνδυνο διάσπασης βρίσκεται πλέον το Ποτάμι, όπως φαίνεται τουλάχιστον από τους χειρισμούς και τις προστριβές στο ζήτημα του Σπύρου Δανέλλη, ο οποίος αναδεικνύεται σε θρυαλλίδα της από καιρό προαναγγελθείσας σχάσης.
Εσωτερικές αντιθέσεις, διαφορετικές προσεγγίσεις και πολιτικές σκοπιμότητες που ήταν εκδηλωμένες από καιρό αλλά υποχωρούσαν ελλείψει διλημμάτων, τώρα αναδεικνύονται στην πλήρη έκτασή τους, αναγκάζοντας τα μέλη του Ποταμιού να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων με βάση την πολιτική προοπτική και στόχευσή τους.
Όπερ σημαίνει ότι το Ποτάμι είναι ο εν δυνάμει προτιμητέος εταίρος τόσο για τη Νέα Δημοκρατία όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως λόγω της καθαρότητας των στελεχών του, της περιορισμένης πολιτικής του ιστορίας και της σθεναρής φιλοερευρωπαϊκής του κατεύθυνσης. Τα στελέχη του κόμματος, ωστόσο, είναι διχασμένα, καθώς η προσπάθεια των δύο μεγάλων κομμάτων να δημιουργήσουν σφαίρες επιρροής εντός του εν δυνάμει πολιτικού τους εταίρου, οδηγεί σε εμφύλιο εντός του κόμματος, ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάσπαση ή την απαξίωσή του, αναδεικνύοντας το επίσης ταλανιζόμενο ΚΙΝ.ΑΛ ως stand-alone ρυθμιστή της διαδικασίας.
Έτσι, παρά την προσπάθεια του Γρηγόρη Ψαριανού και του Γιώργου Αμυρά να οδηγήσουν τον Σπύρο Δανέλλη εκτός κόμματος, διαθέτοντας τη στήριξη και του Δημήτρη Τσιόδρα, οι δύο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης και Γιώργος Μαυρωτάς δεν φαίνονται έτοιμοι για ένα σκληρό διαζύγιο.
