Σε πρόβλημα χωρίς λύση εξελίσσεται το προσφυγικό, καθώς οι διαρκείς μεταστάσεις που οφείλονται σε γεωπολιτικές εντάσεις και την κλιματική αλλαγή διευρύνουν τις πηγές των ροών, ενώ η ad-hoc, αποσπασματική και απρόθυμη αντιμετώπισή του από την Ευρώπη, σε συνδυασμό με την αλλαγή πολιτικής από τις ΗΠΑ, την αποστασιοποιημένη προσέγγιση από τη Ρωσία και τη διαμόρφωση σκληρού αντιμεταναστευτικού πυρήνα, απομακρύνουν την όποια προοπτική επίλυσης του,
Αντιθέτως, οι χειρισμοί σε όλα τα μέτωπα και οι αντίρροπες δυνάμεις που επιδρούν στις χώρες προέλευσης, προκαλούν πολιτικές αναταράξεις και ανακατατάξεις στις χώρες προορισμού, οι οποίες υπό το βάρος οικονομικών πιέσεων και της διαρκούς κρίσης του προσφυγικού, ενεργοποιούν ιδιαίτερα συντηρητικά και αντιδραστικά κοινωνικά αντανακλαστικά.
Έτσι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, χρησιμοποιούνται ως όπλο επιλογής υπερσυντηρητικών και εθνικιστικών δυνάμεων, που προωθούν ατζέντα για τη βίαιη ανατροπή του πολιτικού status quo.
Fake news, προπαγάνδα και προβοκάτσιες συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ιδιαίτερα εκρηκτικού σκηνικού στις κοινωνίες, το οποίο απειλεί να αναφλέξει ολόκληρη την Ευρώπη, τροφοδοτώντας φυγόκεντρες τάσεις.
Τα τελευταία στοιχεία για τους πληθυσμούς των μεταναστών από τα Ηνωμένα Έθνη αποκαλύπτουν πολλά για την κίνηση των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και πώς αυτό έχει εξελιχθεί με τα χρόνια.
Αυτό το ενημερωτικό δελτίο επικεντρώνεται στο μερίδιο του πληθυσμού που αντιπροσωπεύουν οι μετανάστες στις ευρωπαϊκές χώρες το 2017. Όταν εξετάζουμε έθνη με πληθυσμό άνω των 500.000, το Λουξεμβούργο βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου με 45,3%. Το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο διαπραγματεύεται επί του παρόντος την έξοδο του από την ΕΕ, βασιζόμενο σε μεγάλο βαθμό στη δυσαρέσκεια του κοινού με τα αντιληπτά επίπεδα μετανάστευσης, έχει μόλις 13,4% των ανθρώπων που ταξινομούνται ως «ξένοι».
Με τα λαϊκιστικά κινήματα που αυξάνονται στην Ευρώπη, οι πρόσφυγες παραμένουν κορυφαίο θέμα στην πολιτική ατζέντα στην ΕΕ. Ωστόσο, οι χώρες με τα μεγαλύτερα ξενοφοβικά πολιτικά κινήματα, συνήθως δεν φιλοξενούν το μεγαλύτερο ποσοστό αιτούντων άσυλο.
Το γράφημά που ακολουθεί δείχνει ότι, παρόλο που η Γερμανία βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης όσον αφορά το συνολικό αριθμό ατόμων που αναζητούν καταφύγιο στην αντίστοιχη χώρα, δεν έρχεται πρώτη όταν εξετάζει το ποσοστό των προσφύγων σε σύγκριση με τους συνολικά κατοίκους μιας χώρας.
Στην Ιταλία – που κατέχει την τέταρτη θέση όσον αφορά το ΑΕΠ στην ΕΕ – μόλις το 0,5% όλων των κατοίκων αναζητούν άσυλο.
Παρόλο που τα στοιχεία δείχνουν ότι στη Λετονία σχεδόν το 12% του πληθυσμού μπορεί να θεωρηθεί πρόσφυγας, σχεδόν όλοι αυτοί είναι stateless άτομα που δεν έφυγαν από τις συγκρούσεις. Στην Εσθονία, τα περισσότερα από τα πρόσωπα που ανησυχούν επίσης θεωρούνται τεχνικά ως απάτριδες.
Οι πρόσφυγες στιγματίζονται και γίνονται οι de facto αποδιοπομπαίοι τράγοι για την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία. Παράλληλα, πέφτουν θύματα διακινητών ανθρώπων, εμπορίου οργάνων, sex trafficking και πολλών ακόμα εγκλημάτων, ενώ υποχρεώνονται να ζήσουν υπό άθλιες συνθήκες, όπου η επιβίωση αποτελεί από μόνη της άθλο.
Χιλιάδες πρόσφυγες έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο, ενώ όσοι ολοκληρώνουν το ταξίδι βρίσκονται να παλεύουν για τη ζωή τους σε αφιλόξενα περιβάλλοντα.
Αν και στην Ευρώπη η διαρκής ενασχόληση των ειδήσεων και η πολιτική εκμετάλλευση έχουν δημιουργήσει την αντίληψη και σε πολλούς την πεποίθηση ότι η ΕΕ επωμίζεται δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο της προσφυγικής κρίσης, αυτό δεν είναι ακριβές, αλλά παραπλανητικό.
Στοιχεία για τον απόλυτο αριθμό των προσφύγων ανά χώρα, αλλά και την πυκνότητα, ως προς τον πληθυσμό και τη γεωγραφική έκταση καταδεικνύουν ότι χώρες η Ιορδανία ο Λίβανος και η Τουρκία ε΄χουν επωμιστεί με μεγαλύτερο βάρος, ιδιαίτερα των προσφύγων που φεύγουν από τη Συρία, αλλά και των Αφγανών.
Η προσφυγική κρίση που πυροδότησε ο εμφύλιο στη Συρία δεν είναι η μόνη που βιώνει ο κόσμος. Η εθνο-θρησκευτική κάθαρση στη Μιανμάρ έχει τρέψει σε φυγή πάνω από 2 εκατ. μουσουλμάνων Ροχίνκγια, ο πόλεμος Σαουδικής Αραβίας-Υεμένης, το Παλαιστινιακό, οι συγκρούσεις και οι ακραίες κλιματικές συνθήκες στην Αφρική έχουν εκτοπίσει πολύ μεγαλύτερους πληθυσμούς,
Η κρίση στην Ουκρανία, που οδήγησε στην προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και η συνεχιζόμενες εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Μολδαβίας, προκαλούν, επίσης, μετακινήσεις πληθυσμών. Αντίστοιχες συνθήκες έχουν στο παρελθόν δημιουργηθεί και στα Βαλκάνια.
Η οικονομική κρίση, οδήγησε στη μετανάστευση πολλών Ελλήνων και μεταναστών που ζούσαν στην Ελλάδα, εντείνοντας τις μεταναστευτικές ροές εντός της ΕΕ.
Εσχάτως, όμως, εντείνονται οι ροές και στην Αμερική, καθώς η δράση των καρτέλ ναρκωτικών στο Μεξικό και την Κολομβία εκτοπίζει μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που κινούνται προς τις ΗΠΑ, ενώ η κρίση στη Βενεζουέλα εκτοπίζει εκατομμύρια Βενεζουελάνους στη Βραζιλία και τη Βολιβία.
Επιπτώσεις στο μεταναστευτικό-προσφυγικό στις ΗΠΑ έχουν και οι τυφώνες που πλήττουν παράκτιες περιοχές, πλήττοντας τις οικονομίες και εξαναγκάζοντας μεγάλους πληθυσμούς σε μετακίνηση.
