Να χρησιμοποιήσει την εορταστική ραστώνη ως buffer και τις εξελίξεις στο Σκοπιανό ως πολιτικό επιταχυντή, τη στιγμή μάλιστα που αντιπολίτευση και εκκλησία είναι απασχολημένες με τα εσωτερικά τους ζητήματα, ενώ οι σχέσεις με τη Ρωσία σε τροχιά βελτίωσης, επιχειρεί το Μέγαρο Μαξίμιου, προκειμένου να εξαναγκάσει τον Πάνο Καμμένο σε έξοδο, ώστε να δημιουργήσει νέες κοινοβουλευτικές ισορροπίες που θα δώσουν ορίζοντα που θα υπερβαίνουν τον Μάιο.
Από την άλλη πλευρά, οι ΑΝ.ΕΛ, όπως φαίνεται μέσα από τις δηλώσεις τόσο του Πάνου Καμμένου, όσο και άλλων στελεχών τους, επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν την ένταση με την Τουρκία στο Αιγαίο, ως ανασταλτικό παράγοντα για την υλοποίηση ειλημμένων πολιτικών αποφάσεων. Στόχος του Πάνου Καμμένου είναι αφενός μια ηρωική έξοδος, ώστε να λάβει διασφαλίσεις για το πολιτικό του… “μέλλον”.
Τα ελληνοτουρκικά, αποτελούν προνομιακό πεδίο για τον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ, αλλά όχι για την Ελλάδα, καθώς ενδεχόμενη επιπλοκή σε αυτό το πεδίο θα μπορούσε να εκτροχιάσει το project του EastMed, ή να προκαλέσει βαθύτερες επιπλοκές σε προσφυγικό, Κυπριακό και Βαλκάνια (με δεδομένο το εκτεταμένο δίκτυο της Τουρκίας).
Το χρονοδιάγραμμα
Το χρονοδιάγραμμα των πολιτικών εξελίξεων, όμως, στην Ελλάδα ετεροκαθορίζεται, σε μεγάλο βαθμό, καθώς η συμφωνία προβλέπει κύρωση από την ελληνική Βουλή σε εύλογο χρονικό διάστημα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος στην πΓΔΜ και πριν την εκκίνηση της αντίστοιχης στην Ελλάδα, ενώ πρέπει να έχει τελεσφορήσει πριν τις εκλογές του Μαΐου.
Ο τέως υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, είχε -σε ανύποπτο χρόνο- προσδιορίσει το εύλογο σε 15 ημέρες έως ένα μήνα, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να οριοθετηθεί σαφώς και εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης και τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες.
Κοινοβουλευτικό παζλ
Για τις αποφάσεις της κυβέρνησης κεντρικό ρόλο παίζει ο τρόπος διεξαγωγής της ψηφοφορίας στη Βουλή, αν δηλαδή θα είναι κρυφή ή φανερή, καθώς και η διάθεση του Πάνου Καμμένου να στηρίξει την κυβέρνηση σε ενδεχόμενη πρόταση μομφής πριν ή μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Με δεδομένη την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προσεγγίσει τον χώρο του κέντρου πειστικά, ώστε να ανακόψει την κίνηση της ΝΔ, οι εξελίξεις στο ονοματολογικό πρέπει να προηγηθούν της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, ώστε να δημιουργηθούν βάσεις και να σφυρηλατηθεί η εμπιστοσύνη σε ένα πρώτο, κοινοβουλευτικό επίπεδο, ώστε να δοθεί μήνυμα ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων, στην προοπτική των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Πολιτικό τζένγκα
Όπως αναφέρουν τα media οι εισηγήσεις προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι να φέρει αμέσως τη Συμφωνία στη Βουλή, ωστόσο δεν έχει αποφασιστεί -ή διαρρεύσει- ακόμα με ποια διαδικασία θα γίνει η συζήτηση-ψηφοφορία και, άρα, πόσες ημέρες θα διαρκέσει.
Η κατεπείγουσα φαίνεται ότι βρίσκεται εκτός συζήτησης, καθώς απαιτείται χρόνος για να εκδηλωθούν θέσεις και να υλοποιηθούν οι ζυμώσεις. Συνεπώς, το πιθανότερο είναι να δοθούν τρεις συνεδριάσεις στις Επιτροπές της Βουλής και τρεις στην Ολομέλεια. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως και δύο εβδομάδες.
Εν συνεχεία, το ζήτημα είναι η παραίτηση Καμμένου και ΑΝ.ΕΛ θα εκδηλωθεί άμα την ολοκλήρωση της διαδικασίας στην πΓΔΜ, όπως είχε προσφάτως διαμηνύσει, ή αν θα περιμένει να κατατεθεί στην ελληνική Βουλή, ή αν εν τέλει θα παραιτηθεί καταψηφίζοντας.
Επίσης, μετά τον Δεκέμβριο, λύνονται τα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη (καθώς ολοκληρώνεται το 6μηνο που απαιτείται), ο οποίος μπορεί να καταθέσει εκ νέου πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, πριν από την ψήφιση του Σκοπιανού, θέτοντας -πάλι- τον Πάνο Καμμένο προ των ευθυνών του.
Σε πολιτικό επίπεδο, το Μαξίμου και ο ΣΥΡΙΖΑ διαμηνύουν προς κάθε κατεύθυνση ότι η κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” που είχε συσταθεί με τη συμμετοχή των ΑΝ.ΕΛ ολοκλήρωσε το έργο της, μετά την έξοδο από το Μνημόνιο και την ψήφιση των μέτρων κοινωνικής στήριξης. Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει μάλιστα, κατ’ επανάληψη ζητήσει νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο, στη βάση συμμαχίας των προοδευτικών δυνάμεων, με στόχο την ανάσχεση της ανόδου της ακροδεξιάς.
Το νέο πολιτικό μοντέλο
Ενώ οι διεργασίες για την εξεύρεση πολιτικών συγκλίσεων, τόσο για το Σκοπιανό όσο και για τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος συνεχίζονται, Μαξίμου και ΣΥΡΙΖΑ εξερευνούν, σε αυτό το πλαίσιο, σενάρια επιβίωσης της κυβέρνησης, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Με δεδομένη τη θέση του ΚΙΝ.ΑΛ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, τη διαφωνία στη Συμφωνία των Πρεσπών και την αντιπαράθεση για το Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, τα περιθώρια πολιτικής συνεννόησης ή συγκλίσεων σε κομματικό επίπεδο είναι περιορισμένα.
Καλύτερη είναι η κατάσταση με το Ποτάμι, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει δηλώσει στήριξη στη Συμφωνία των Πρεσπών, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση και ως κόμμα κινείται στον προοδευτικό χώρο.
Καταλυτικό ρόλο, όμως, θα παίξουν οι ανεξάρτητοι βουλευτές, και τα “ρετάλια” της Ένωσης Κεντρώων, η οποία πλέον δεν αποτελεί κομματική οντότητα, σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η κυβέρνηση θα μετεξελιχθεί σε μονοκομματική, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο αν θα υπάρξουν προσθήκες που θα ανεβάζουν την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ στους 151 ή θα πορευτεί με ψήφο ανοχής.
Υπάρχουν βουλευτές, όπως ο Γιώργος Σαρίδης της Ένωσης Κεντρώων και ο Κώστας Ζουράρις, των ΑΝ.ΕΛ, οι οποίοι θα ψηφίσουν «όχι» στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά «ναι» σε μία διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Γρίφος παραμένει η στάση της υπουργού Τουρισμού, Έλενας Κουντουρά.
Αντιθέτως, τουλάχιστον δύο από τους βουλευτές του Ποταμιού (Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Μαυρωτάς) έχουν δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν τη Συμφωνία, αλλά θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση.
Παράλληλα, «ναι» στις δύο περιπτώσεις θα ψηφίσουν «τουλάχιστον δύο» βουλευτές των ΑΝΕΛ οι οποίοι δεν θα ακολουθήσουν τον αρχηγό τους.
Συνεπώς, οι 151 βουλευτές συγκεντρώνονται και «στα δύο ταμπλό», με διαφορετικά πρόσωπα, χωρίς, πάντως, η κυβερνητική πλευρά να αποκαλύπτει ονόματα, πέραν αυτών που έχουν γίνει ήδη γνωστά.
