Κεντρικό -αλλά όχι καταλυτικό -για την ώρα- ρόλο στις εξελίξεις στη Συρία αναλαμβάνει η Τουρκία, επιχειρώντας παράλληλα να αποκτήσει και θέση διαύλου επικοινωνίας στις ισορροπίες ΗΠΑ-Ρωσίας στην περιοχή, ώστε να μπορέσει να προωθήσει την ατζέντα της, η οποία όμως περιέχει και θέματα που αγγίζουν την Ελλάδα και επηρεάζουν την εμπέδωση του γεωοικονομικού δόγματος της Ανατολικής Μεσογείου.
Η δυναμική αυτή αναπτύσσεται, μετά την επικοινωνία του Ντόναλντ Τραμπ με τον Ταγίπ Ερντογάν, για την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται, η προαναγγελθείσα επίσκεψη του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ, στην Άγκυρα και από την προγραμματισθείσα για το Σάββατο επίσκεψη τριών υψηλόβαθμων Τούρκων αξιωματούχων στη Μόσχα.
Ενδείξεις της νέας στρατηγικής της Τουρκίας έχουν αρχίσει ήδη να καταγράφονται, καθώς ανεβάζει τους τόνους στο Αιγαίο και σε διπλωματικό επίπεδο, απέναντι στην Ελλάδα, ενώ αναθερμαίνει την αντιπαράθεση με το Ισραήλ, θέλοντας να αφυπνίσει και να ενισχύσει τα ερείσματα που διαθέτει στη Λωρίδα της Γάζας.
Την Τουρκία θα επισκεφθεί στις αρχές του νέου έτους ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ, Τζον Μπόλτον, κίνηση που συντελεί στην εμπέδωση της επαναπροσέγγισης και τον επαναπροσδιορισμό των πεδίων.
Της επίσκεψης του Τζον Μπόλτον, θα προηγηθούν, όμως, επαφές του Τούρκου υπουργού Άμυνας, του επικεφαλής της ΜΙΤ και του εκπροσώπου του Ερντογάν, στη Μόσχα, το Σάββατο.
Η κινητικότητα αυτή καταδεικνύει ένα νέο ρόλο που επιχειρεί να αναλάβει η Τουρκία ως δίαυλος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στα θέματα της Συρίας, με τη φιλοδοξία να μπορέσει να παίξει ευρύτερο ρόλο στη Μέση Ανατολή, στρατηγική που έχει απώτερο σκοπό την επαναχάραξη του EastMed, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, ώστε ο αγωγός να διέλθει από τουρκικό έδαφος και εν συνεχεία ελληνικό, παρακάμπτοντας την Κύπρο.
Οι πρωτοβουλίες αυτές, δείχνουν ότι καθεστώς Ερντογάν έχει ισχυροποιηθεί, ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να προβάλλει.
Η προσπάθεια της Άγκυρας να επενδύσει στην αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συρία και τη σχέση που έχει οικοδομήσει με τη Ρωσία για να αποκτήσει status περιφερειακής υπερδύναμης δεν θα είναι εύκολη. Ωστόσο, σε αυτή τη φάση ευνοείται από τη γενικότερη συγκυρία, καθώς η Σαουδική Αραβία αναγκάζεται σε αναδίπλωση, το Ισραήλ οδεύει σε εκλογές, όπως και η Ελλάδα, ενώ το Κυπριακό εξαρτάται από τις βουλές της Άγκυρας, οι οποίες προσεγγίζουν τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, στο ζήτημα των εγγυήσεων και των στρατευμάτων.
Για την Τουρκία, μείζον θέμα σε αυτή τη φάση, αποτελούν οι δρομολογημένες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα οι εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ, η επέκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ο EastMed, καθώς τα project αυτά, συνδυαστικά, περιορίζουν δραστικά τον ζωτικό χώρο της Τουρκίας στην περιοχή.
Η Άγκυρα, διαθέτοντας ήδη τα χαρτιά του μεταναστευτικού, του Κυπριακού και των αμφισβητήσεων, θα μπορέσει πλέον να ξεδιπλώσει μια νέα στρατηγική προκλήσεων, στο πλαίσιο θα επιχειρούν να εξαναγκάσουν τις ΗΠΑ να αποστασιοποιηθούν προοδευτικά από την Ελλάδα και την Κύπρο, υπονομεύοντας την προοπτική ολοκλήρωσης των σχεδιασμών.
Οι ΗΠΑ, μετά τις επιπλοκές της δολοφονίας Κασόγκι στο εσωτερικό σκηνικό, φαίνεται ότι επαναφέρουν ένα σχέδιο πολύπλευρης παρέμβασης στη Μέση Ανατολή, στο οποίο επιφυλάσσεται κεντρικός και αντισταθμιστικός ρόλος για την Τουρκία.
Το νέο αμερικανικό δόγμα φαίνεται να βασίζεται στην εξισορρόπηση των πιέσεων στην περιοχή, μέσω της εκμετάλλευσης όλων των παραγόντων, στρατηγική που αυξάνει, όμως τους αγνώστους και τα ρίσκα, λόγω των πολλών και ετερόκλητων συμφερόντων στα οποία προσφέρεται η δυνατότητα έκφρασης.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, κάθε αντίδραση των ΗΠΑ, τώρα, σε ζητήματα που συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με την Ανατολική Μεσόγειο θα εκπέμπει μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες.
