Αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη της βρίσκεται η Ευρώπη, καθώς οδηγείται σε μετωπική σύγκρουση με Ουγγαρία και Πολωνία, ενώ επωάζεται και σύγκρουση με την Ιταλία για το μεταναστευτικό και την οικονομία, καθιστώντας αναγκαία την αποφασιστική επικράτηση έναντι των πρώτων, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Μπορεί χθες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υπερψήφισε την πρόταση της Κομισιόν για την ενεργοποίηση του άρθρου 7 κατά της Ουγγαρίας, ωστόσο η Πολωνία θα μπλοκάρει την ψήφισή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, αποτρέποντας την εφαρμογή των κυρώσεων, όπως ήταν αναμενόμενο.
Από την ανάληψη της εξουσίας το 2010, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν εκμεταλλεύθηκε την ισχυρή κοινοβουλευτική του πλειοψηφία για να ελέγξει την δικαστική εξουσία, τα μέσα ενημέρωσης, να περιορίσει την δράση των μη κυβερνητικών οργανώσεων, να περιστείλει την λειτουργία των πανεπιστημίων, να εισαγάγει αντιμεταναστευτική νομοθεσία, καταπατώντας όλες τις αρχές επί των οποίων βασίζεται ένα δημοκρατικό πολίτευμα.
Η Πολωνία βρίσκεται επίσης υπόλογη ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ενωσης για παραβίαση του κράτους δικαίου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενεργοποίησε τον Δεκέμβριο 2017 το άρθρο 7 για την επιβολή κυρώσεων κατά της Βαρσοβίας.
Ουγγαρία και Πολωνία όμως δεν είναι οι μόνες χώρες που βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με την Κομισιόν και το διευθυντήριο καθώς εφαρμόζουν πολιτικές που αντίκειται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και αγνοούν τις αποφάσεις των οργάνων.
Η Ευρώπη καλείται, τώρα, να αντιμετωπίσει μια σοβούσα συστημική κρίση τη στιγμή της έξαρσης, καθώς η Ιταλία, με το οικονομικό και ειδικό πολιτικό βάρος που διαθέτει, βρίσκεται ήδη σε τροχιά σύγκρουσης για το μεταναστευτικό και την οικονομία, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών, Ματέο Σαλβίνι, αμφισβητεί ανοιχτά τη διάκριση εξουσιών, επιτιθέμενος στους δικαστές για τη δέσμευση 49 εκατ. του κόμματός του, για υπόθεση διαφθοράς.
Η Ιταλία συμπυκνώνει τις παραβάσεις Ουγγαρίας και Πολωνίας, ενώ διαθέτει οικονομικό εκτόπισμα και ειδικό status ως ιδρυτική χώρα, που στο ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης θα προκαλούσε τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, κάτι που έχει προαναγγείλει ότι θα πράξει ο Σαλβίνι στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Η δυνατότητα του Σαλβίνι να αμφισβητήσει την ΕΕ περιορίζεται, όμως, καθώς τα κεφάλαια και οι μελλοντικές επιδοτήσεις του κόμματός του έχουν δεσμευτεί, ενώ η Κομισιόν έχει θέσει πλέον στόχαστρο εξωτερικές πηγές μαύρου χρήματος θέλοντας να ανακόψει τη ροή χρηματοδοτήσεων από ξένα κέντρα εξουσίας που επιδιώκουν να παρέμβουν ενεργά στις πολιτικές διεργασίες στην ΕΕ.
Οι εξελίξεις αν και δεν συνδέονται εμφανώς, είναι όμως αντιληπτό ότι συμβάλλουν στην πρόληψη γεγονότων και καταστάσεων. Αντίστοιχο μήνυμα επιδιώκεται να σταλεί από τις ενέργειες κατά της Ουγγαρίας και της Πολωνίας και με την απομάκρυνση, από τον διαφοροποιημένο -λόγω Τραμπ- αμερικανικό άξονα.
Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ αν και έχει δείξει κατ επανάληψη τα δόντια της στη Ρωσία, προσφάτως Μέρκελ και Μακρον έστειλαν μηνύματα επαναπροσδιορισμού των σχέσεων με τον Βλάντιμιρ Πούτιν, αλλά με προαπαιτούμενο τον αυτοπεριορισμό του Κρεμλίνου, το οποίο κατηγορείται για σωρεία ηλεκτρονικών επιθέσεων, δηλητηριάσεων και για την υποκίνηση εθνικιστικών και θρησκευτικών αντιδραστικών κινημάτων σε χώρες της ΕΕ.
