Το Κυπριακό και τα ενεργειακά θέματα αναμένεται να κυριαρχήσουν στην πολιτική ατζέντα κατά τους προσεχείς 9 μήνες και μέχρι τις εκλογές, καθώς συνδέονται τόσο μεταξύ τους όσο και με την εμπέδωση του νέου αμερικανικού γεωοικονομικού δόγματος στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αν και οι αβεβαιότητες που περικλείουν αυτά τα θέματα είναι πάντα μεγάλες, καθώς η επίδραση -άμεση ή έμμεση- του τουρκικού παράγοντα είναι ισχυρή, συνήθως αποσταθεροποιητική και ενίοτε εμπρηστική, η πολιτική βούληση και η διεθνής στήριξη για την προώθηση βιώσιμων λύσεων φαίνεται ότι διαμορφώνουν ισχυρή ροπή προς αυτή την κατεύθυνση.
Την αναθέρμανση του Κυπριακού έχει προαναγγείλει ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, από τη Μόσχα όπου βρέθηκε την επομένη της συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ χθες στο θέμα αναφέρθηκε με δηλώσεις του και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερών, Μελβούτ Τσαβούσογλου. Η επίλυση της χρονίζουσας διένεξης είναι -επίσης- κομβικής σημασίας για την εδραίωση του νέου γεωοικονομικού μοντέλου των ΗΠΑ και εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική για τη Μέση Ανατολή, όπου οι πρώτες κινήσεις επί των μετώπων οδηγούν σε κλιμάκωση εντάσεων, ωστόσο.
Η πρωτοβουλία στήριξης της Τουρκίας, στην κατεύθυνση της εξόδου από την κρίση, που έχει δηλώσει πρόθυμη να αναλάβει η Ευρώπη, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, μπορεί επίσης -εφόσον ευοδωθεί- να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη δυναμικών ισορροπιών στην περιοχή.
Η Ελλάδα, παράλληλα, θα συνεχίσει να κινείται και στο μέτωπο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, με στόχο την εξομάλυνση που θα επιτρέψει τη χάραξη και εκμετάλλευση ΑΟΖ, ζήτημα το οποίο έχει υποβαθμιστεί λόγω της αναβολής έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ για την Αλβανία και την πΓΔΜ.
Η Κύπρος, με τη στήριξη της Αθήνας κινείται επίσης δυναμικά στην ενέργεια και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, με την κυπριακή ΑΟΖ να βρίσκεται επί ένα χρόνο τώρα στο επίκεντρο, καθώς η έναρξη ερευνών έχει ενοχλήσει την Τουρκία η οποία παρενοχλεί και επιδιώκει με κάθε τρόπο να παγώσει τις εξελίξεις ή να αποκτήσει ουσιώδη ρόλο σε αυτές.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι αγωγοί φυσικού αερίου, από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, με τον πρώτο να βρίσκεται ήδη σε διαδικασία υλοποίησης, σε επίπεδο σχεδίασης. Σε αυτούς προστίθεται και ο σταθμός αεριοποίησης LNG που θα δημιουργηθεί στην Αλεξανδρούπολη και ο οποίος στόχο έχει να αναδειχθεί σε κόμβο εφοδιασμού των Βαλκανιών, με αμερικανικό αέριο, αν και αυτό πολλές φορές προέρχεται από τη Ρωσία, λόγω εγγύτητας και έλλειψης παραγωγής.
Η περίοδος είναι ευνοϊκή για την Αίγυπτο, όπου ο πρόεδρος Σίσι, έχει μόλις επανεκλεγεί, ενώ φαίνεται ότι σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία αποτελούν τους εγγυητές σταθερότητας στην περιοχή, υπό τον αμερικανικό μανδύα, που επιτρέπει, έστω την ad hoc συνεργασία του Ισραήλ, όπως στην περίπτωση του Ιράν και του Κατάρ, τη δημιουργία ενός ευρύτερου, αν και ετερόκλητου μετώπου.
Η οικοδόμηση αυτού του μπλοκ όμως, μπορεί να γίνει βιώσιμη αν αντί για την παραδοσιακή γεωπολιτική, που ενεργοποιείται επί θρησκευτικών και εδαφικών χαρακτηριστικών, αξιοποιηθούν τα περιθώρια αμοιβαία επωφελών οικονομικών συμφωνιών, βάση η οποία μπορεί να αποδειχθεί ισχυρότερη και ευρύτερη διαχρονικά.
