Μπορεί οι ηγέτες της Ιταλίας να βλέπουν ως φυσικό τους σύμμαχο τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος παρά τις εμπρηστικές δηλώσεις και πολιτικές του δεν έχει γκρεμίσει τη Wall Street, οι αγορές, όμως συμπεριφέρονται στη Ρώμη με όρους παρεμφερείς με αυτούς της Άγκυρας.
Η εργώδης προσπάθεια του αναπληωτή πρωθυπουργού Λουίτζι Ντι Μάιο και του υπουργού Εσωτερικών Ματτέο Σαλβίνι να παρακάμψουν τους κανόνες της ΕΕ για τον προϋπολογισμό και να ανατρέψουν το ευρωπαϊκό status quo με αιχμή του δόρατος το μεταναστευτικό έχει ιδιαίτερα κακό αντίκτυπο στην εικόνα της χώρας στις αγορές, οι οποίες έχουν αρχίσει να σηκώνουν φράχτες και να καθιστούν εμφανή και πρόδηλη την ανησυχία τους.
Η ένταση αυτή καταγράφεται στην εκτόξευση των αποδόσεων στα ιταλικά ομόλογα και στα spreads με τα ισπανικά και τα γερμανικά, ενώ συμπαρασύρουν και τα ελληνικά, επιδρώντας αρνητικά στην προσπάθεια σταθεροποίησης της Ευρωζώνης.
Μπορεί η Wall Street να συνεχίζει να ενισχύεται και δολάριο να ανεβαίνει, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στην Τουρκία, όπου οι επιλογές του Ταγίπ Ερντογάν έχουν οδηγήσει τη λίρα στα τάρταρα, το εξωτερικό χρέος, τον πληθωρισμό και επιτόκια στα ύψη.
Αντιστοίχως, στην Ιταλία οι αποδόσεις των ομολόγων ανεβαίνουν, τα spreads το ίδιο και η ανησυχία καταγράφεται επίσης στο χρηματιστήριο και αντανακλάται στο ευρώ. Μπορεί λοιπόν η Ιταλία να είναι ευρωπαϊκή χώρα και οι ηγέτες της να ακουμπούν πολιτικά στον Ντόναλντ Τραμπ, για τους επενδυτές όμως η κατάσταση θυμίζει περισσότερο Τουρκία παρά Wall Street.
Όπως είναι φαίνεται και στο γράφημα, οι επενδυτές ζητούν πλέον πολύ μεγαλύτερο premium για την αγορά ιταλικών ομολόγων, έναντι ισπανικών, ενώ η τάση αυτή συμπαρασύρει και τα ελληνικά ομόλογα, υποσκάπτοντας την αναπτυξιακή δυναμική.
Όταν λοιπόν από τη μία ο επικεφαλής της Λέγκα και υπουργός Εσωτερικών δηλώνει στο συνέδριο του κόμματος ότι οι κανόνες της ΕΕ για τον προϋπολογισμό “δεν μπορεί να είναι η Βίβλος”, τότε οι αγορές αντιδρούν, ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται ότι με την ίδια θέση ευθυγραμμίζεται και ο μεγάλος κυβερνητικός εταίρος δια στόματος του επικεφαλής και αναπληρωτή πρωθυπουργού, Λουίτζι Ντιμάιο, λέγοντας ότι “οι παράμετροι του προϋπολογισμού δεν μπορούν να μας υπαγορεύσουν τι θα κάνουμε”.
Τότε οι πρώιμες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Τζιοβάνι Τρία, για τη συμμόρφωση με τους κανόνες της ΕΕ, διαψεύδονται, η αξιοπιστία του υποχωρεί και η προοπτική σύγκρουσης ενισχύεται.
Εν κατακλείδι, όπως επισημαίνει και το Bloomberg, η Ιταλία δεν είναι Τουρκία, αλλά όταν το χρέος σου ξεπερνά το 130% του ΑΕΠ εξαρτάσαι από την καλοσύνη των… ξένων.
