Επικίνδυνες διαστάσεις για την κοινωνική συνοχή, την πολιτική σταθερότητα και τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, προσλαμβάνει η κινητικότητα που αναπτύσσεται στον χώρο της ακροδεξιάς, καθώς επιχειρείται η εξωθεσμική κεφαλαιοποίηση δυνάμεων που συγκλίνουν σε εθνικο-εκκλησιαστικά ζητήματα, με στόχο την αναδιαμόρφωση της αντιπολιτευτικής ατζέντας και την εκτροπή της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Σειρά φαινομενικά ασύνδετων εξελίξεων, ξεκινώντας από την πρωτοβουλία για δημοψήφισμα που ανέλαβε ο Φράγκος Φραγκούλης, και τις αναφορές σε ελληνοποιήσεις και την ψήφο των ομογενών, μετά τη σφυγμομέτρηση για την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα στη Βόρεια Ελλάδα και συνεχίζοντας με την ίδρυση νέου ακροδεξιού -κατά δήλωση- πολιτικού φορέα από τον Δημήτρη Καμμένο και τον Παναγιώτη Μπαλτάκο, με αναφορά στις “επιθέσεις κατά της Εκκλησίας”, αποτελούν δύο κορυφαίες -για την ώρα- στιγμές των διεργασιών που συντελούνται στα δεξιά της ΝΔ.
Οι κινήσεις αυτές, που είναι προφανές ότι κυοφορούνται επί μακρόν, εξηγούν σε ένα βαθμό, τις θέσεις και κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη τόσο στο Σκοπιανό όσο και σε σειρά πολιτικών ζητημάτων, καθώς πιεζόμενος ταυτόχρονα εκ των έσω και εξωτερικά αποφάσισε με γνώμονα τη διατήρηση των κοινωνικών ερεισμάτων που θα του επιτρέψουν τη διαχείριση της κρίσιμης μάζας σε καλύτερο χρόνο.
Το Σκοπιανό, όπως ήταν αναμενόμενο και προεξοφλημένο, αποτέλεσε τον καταλύτη για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, στόχος όμως των καλά μελετημένων σχεδίων που απεργάζονται παράκεντρα εξουσίας, είναι ο εκτροχιασμός της αναθεώρησης του Συντάγματος και η εκμετάλλευσή της διαδικασίας ως αρένας πολιτικής αντιπαράθεσης με τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στη βάση μάλιστα του ζητήματος διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας.
Την κατάσταση μπορούν εύκολα να καταστήσουν εκρηκτική οι εμφανείς και εγνωσμένες σχέσεις επιφανών επιχειρηματιών και παραγόντων media με τη Ρωσία, σε συνδυασμό με την πανσπερμία sites, blogs και εφημερίδων-ταλιμπάν, καθώς και οι διασυνδέσεις της εκκλησίας με τους ίδιους κύκλους εντός και εκτός Ελλάδας. Το σκηνικό έχει εν πολλοίς επαναληφθεί στις αρχές της 10ετίας του 90, οδηγώντας τη χώρα σε μακρά περίοδο δυσ-κυβερνησίας, εντάσεων και πλήρους αποπροσανατολισμού. Σήμερα οι ίδιοι παράγοντες που προκάλεσαν τότε τον εκτροχιασμό παραμένουν στο πολιτικό παρασκήνιο, διαθέτοντας όμως ισχυρές προσβάσεις.
Στην ευρύτερη εικόνα η κινητοποίηση στην Ελλάδα συμπίπτει με την εδραίωση της νέας ακροδεξιάς-ευρωφοβικής κυβέρνησης στην Ιταλία, την κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό της Μέρκελ στη Γερμανία και ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ απειλεί την ΕΕ με εμπορικό πόλεμο.
Ειδήσεις και γεγονότα που έχουν απομονωθεί, εφόσον ενταχθούν στην ευρύτερη εικόνα, αποκαλύπτεται ότι αποτελούσαν προάγγελο εξελίξεων, ενώ η νωχελικότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν απειλές για τη Δημοκρατία στο παρελθόν διευκολύνει τη δράση ιδίων ή συγγενών παραγόντων σήμερα.
Η κινητικότητα αυτή, αν και τώρα γίνεται ευρέως αντιληπτή, είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιων σχεδιασμών. παρασκηνιακών διεργασιών και καλά προγραμματισμένων ενεργειών, που υπερβαίνουν την Ελλάδα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι σχηματισμοί έχουν ως ελάχιστο κοινό παρονομαστή αντι-ευρωπαϊκά μηνύματα, τη στιγμή που στην Ευρώπη καλπάζει ο εθνικολαϊκισμός. Το σκηνικό περιπλέκεται από την επιθετική και πολύπλευρη πολιτική αποδόμησης της ΕΕ που ακολουθούν ο Ντόναλντ Τραμπ από τη μια και ο Βλάντιμιρ Πούτιν από την άλλη.
Αν και σε αυτή τη φάση θα ήταν πρώιμο και αστήρικτο να ενταχθούν οι εγχώριες πολιτικές πρωτοβουλίες σε έναν από τους δύο προαναφερθέντες άξονες, ωστόσο θα μπορούσε αβίαστα να συναχθεί το συμπέρασμα ότι ευθυγραμμίζονται με αυτές, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ιταλία, την Πολωνία και την Ουγγαρία.
Η κεντρική ατζέντα των ακροδεξιών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ κυριαρχείται από το προσφυγικό, το οποίο αποτελεί προνομιακό χώρο για σύνδεση με την κοινωνία και ενεργοποίηση των συντηρητικών αντανακλαστικών. Παράλληλα, τα εθνικά θέματα και η Εκκλησία μπορούν -όπως έχει αποδειχθεί- να παίξουν ρόλο ισχυρού συγκολλητικού στοιχείου.
Αν και διακηρυγμένος στόχος των πρωτοβουλιών αυτών είναι η ανακοπή και αντιστροφή κυβερνητικών πρωτοβουλιών και η ανατροπή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα η εκδήλωσή τους παράλληλα και στο περιθώριο της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί απειλή για την ισορροπία του πόλου της συντηρητικής παράταξης και μπορεί να υποσκάψει το ρόλο της ως αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η δυναμική που δυνητικά μπορούν να αποκτήσουν μέσα στην καταβεβλημένη από την κρίση κοινωνία εθνικά ζητήματα, με την κατάλληλη πολιτική εκμετάλλευση, έχει στο παρελθόν αποδειχθεί ικανή να ανακατευθύνει κόμματα και να προσδιορίσει πολιτικές. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να οδηγήσει τη Νέα Δημοκρατία να συνταχθεί με δυνάμεις που βρίσκονται στο περιθώριο της ΕΕ, όπως ο Βίκτορ Ορμπάν και οι χώρες του V4, εξέλιξη που θα στοιχίσει πολλαπλά, καθώς τα κλειδιά της ΕΕ τα κρατά το διευθυντήριο των Βρυξελλών.
Σύνδεση υπάρχει όμως και με τα φαινόμενα ακροδεξιάς τρομοκρατίας, όπως αυτό με την τοποθέτηση ομοιώματος εκρηκτικού μηχανισμού με αναφορά στο Σκοπιανό, στα δικαστήρια και τις απειλές με σφαίρες σε υπουργούς και βουλευτές.
Το Crisis Monitor έχει εγκαίρως προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς, τους μηχανισμούς που την ευνοούν, το έδαφος στο οποίο ευδοκιμεί, και τον τρόπο δράσης των ποικίλων και πολλές φορές ετερόκλητων μεταξύ τους ομάδων.
Διαβάστε επίσης: Η ακροδεξιά απειλεί με βόμβες για το Σκοπιανό: Τι βρήκε η ΕΛ.ΑΣ στο ύποπτο δέμα
Η αστυνομία έχει ξεκινήσει ειδική επιχείρηση για την πρόληψη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας, στο πλαίσιο της οποίας έχουν ήδη πραγματοποιηθεί συλλήψεις.
Διαβάστε επίσης: Σε άνοδο η ακροδεξιά τρομοκρατία σε Βρετανία και Ευρώπη
